het syndroom van Asperger is de naam die wordt gegeven aan een ontwikkelingsstoornis die is opgenomen in het autistische spectrum van stoornissen. het syndroom van Asperger wordt geassocieerd met verminderde sociale interactie en terugkerende gedragspatronen. Aangezien de oorzaken van de aandoening tot nu toe niet zijn opgehelderd, het syndroom van Asperger wordt niet als geneesbaar beschouwd.
Wat is het Asperger-syndroom?
Asperger syndroom is een ontwikkelingsstoornis die vaak wordt vergeleken met mild autisme en wordt gekenmerkt door verstoringen in sociale en communicatieve interactie ondanks normaal ontwikkelde intelligentie. Personen met het Asperger-syndroom hebben meestal een beperkt empathisch vermogen en vallen op door ongepast sociaal gedrag. Dit komt door het feit dat verbale en non-verbale tekens van menselijke communicatie niet kunnen worden geïnterpreteerd door degenen die erdoor worden beïnvloed Asperger syndroom​ Ze kunnen geen ironie of sarcasme interpreteren, noch gezichtsuitdrukkingen of gebaren van de andere persoon. Onconventionele interesses en voorkeuren (het onthouden van bepaalde data) die voor buitenstaanders abnormaal lijken qua intensiteit en inhoud, evenals repetitieve, bijna rituele gedragspatronen waarvan getroffen individuen het moeilijk vinden om los te komen, zijn kenmerkende symptomen van Asperger syndroom.
Oorzaken
Tot op heden zijn de oorzaken van het Asperger-syndroom niet voldoende opgehelderd. Aangenomen wordt dat het Asperger-syndroom grotendeels genetisch bepaald is. Verder worden verstoringen in de ontwikkeling van neuronale structuren vermoed, die een gebrekkige informatieverwerking van complexe correlaties veroorzaken (centrale coherentie). Bovendien neurofysiologische stoornissen bij het Asperger-syndroom leiden voor stoornissen in fijne en sensorische motoriek, visueel-ruimtelijke waarneming en non-verbale categorievorming beperken. Dit wordt gedeeltelijk toegeschreven aan verminderde activiteit in specifieke gebieden van de prefrontale cortex (deel van de hersenschors behorend tot de frontale kwab) waargenomen bij getroffen individuen. De amygdala (amandelkern), die als onderdeel van de limbisch systeem is essentieel voor de emotionele beoordeling en toewijzing van situationele contexten, vertoont ook afwijkingen bij mensen met het Asperger-syndroom. Daarentegen zijn niet-somatische (trauma) en socialisatiegerelateerde oorzaken (onderwijs) uitgesloten.
Symptomen, klachten en tekenen
Mensen met het Asperger-syndroom hebben moeite om zich in te leven in anderen. Ze kunnen de toon van de stem, de gezichtsuitdrukkingen en gebaren van hun tegenhangers niet correct interpreteren. Ze zijn meestal bovengemiddeld intelligent en welsprekend. Voordat ze kunnen lopen, beginnen de kinderen van Asperger praten​ Hun toon is eentonig en gezichtsuitdrukkingen zijn nauwelijks aanwezig. Een vaste en regelmatige dagelijkse routine is belangrijk voor hen. Kinderen hebben moeite met het maken van vrienden en worden vaak gepest. Hun fysieke coördinatie is onhandig tot slecht en hun houding is opvallend. Ze hebben een slechte controle over hun emoties en zijn gevoelig voor aanraking, geluiden en geuren. Mensen met het Asperger-syndroom worden als perfectionisten beschouwd, houden van aandacht voor detail en zijn hypernauwkeurig in hun acties. Ze ontwikkelen voorkeuren en sterke interesse in bepaalde dingen en raken er intensief bij betrokken. Sommige mensen onthouden bijvoorbeeld dienstregelingen of zijn gefascineerd door de geschiedenis en de datums ervan. Ze komen arrogant en onbeschoft over tegen de mensen om hen heen en zijn eerlijk in elke situatie in het leven. Asperger-syndromen zijn vergelijkbaar met de symptomen van autistische mensen, maar verschillen aanzienlijk in de totaliteit van de ziekte. Het Asperger-syndroom is dus pas merkbaar kleuterschool leeftijd, en autisme in de kinderschoenen.
Diagnose en verloop
Voor een bevestigde diagnose van het Asperger-syndroom, aandoeningen met vergelijkbare symptomatologie (vroege jeugd autisme, ADHD, obsessief-compulsieve stoornis) moeten op voorhand worden uitgesloten. Bijvoorbeeld in tegenstelling tot vroeg jeugd autisme, worden de eerste symptomen van het Asperger-syndroom meestal duidelijk na de leeftijd van drie jaar, wanneer sociale integratievaardigheden van het kind vereist zijn (zoals bij kleuterschool binnenkomst). Om het Asperger-syndroom te diagnosticeren, a psychiater bepaalt de cognitieve en sociale ontwikkelingsstatus van de getroffen persoon, rekening houdend met de voorgeschiedenis en met behulp van specifieke kenmerk- en beoordelingsschalen, en probeert kenmerkende gedragsafwijkingen door observatie vast te stellen. bij volwassenen worden speciale vragenlijsten gebruikt en jeugd wordt nader onderzocht, aangezien gedragsproblemen het beste kunnen worden waargenomen tijdens deze levensperiode. Idealiter worden ook mensen uit de socialisatiecontext (ouders, broers en zussen) geïnterviewd. Een Asperger-syndroom vertoont een chronisch beloop, hoewel de individuele tekorten kunnen worden verzacht door psychologische zorg voor de persoon met het Asperger-syndroom.
Complicaties
Het Asperger-syndroom is aangeboren en treft vooral kinderen van het mannelijke geslacht. De resulterende complicaties zijn afhankelijk van het specifieke gebruik van verschillende therapeutische middelen maatregelen​ Deze verschillen van geval tot geval en variëren met de leeftijd. De onderliggende problemen zijn vaak stressvoller voor de ouders of verzorgers dan voor het kind zelf. Kinderen vertonen de eerste symptomen van Asperger tussen het eerste en derde levensjaar tijdens taalverwerving. Ze articuleren of niet. De kinderen van Asperger lijken vaak teruggetrokken en hebben moeite om contact te maken. De getroffen persoon blijft de rest van zijn of haar leven naar zichzelf verwijzen. Vanwege zijn individuele gedrag kunnen er complicaties optreden op school en in het volwassen leven. Soms kan dit zelfisolatie eindigen Depressie​ In sommige gevallen worden de patiënten van Asperger zorggevallen die niet in staat zijn om beroepsmatig of in het algemeen niet in de samenleving te integreren. De beperkingen van het kind worden negatief als ouders geen medische diagnose stellen. Schoolproblemen komen dan voort uit het hyperactieve en baldadige gedrag, en daarom, als de diagnose niet wordt gesteld, gaan deze kinderen mee ADHD worden gestigmatiseerd en verkeerd behandeld. De kinderen van Asperger vertonen echter een bovengemiddelde intelligentie. Mits de diagnose vroeg wordt gesteld, kan het kind, ondanks het tekort, zijn talenten volledig ontwikkelen.
Wanneer moet je naar de dokter gaan?
Als het Asperger-syndroom wordt vermoed, moet zeker een arts worden geraadpleegd. Door een diagnose van de ontwikkelingsstoornis kan de getroffen persoon bijna altijd een gemakkelijker leven krijgen - al dan niet via verschillende therapeutische middelen maatregelen of door middel van geschikte medicatie. Iedereen die symptomen van het Asperger-syndroom bij zijn kind opmerkt, moet daarom in ieder geval medische hulp inroepen. Afhankelijk van de ernst van de aandoening kan het onbehandelde Asperger-syndroom grote problemen veroorzaken in het dagelijks leven en op het werk. Een medische opheldering wordt aanbevolen, vooral als de stoornissen lijden bij de getroffen persoon veroorzaken. Medisch of therapeutisch advies is uiterlijk vereist wanneer het Asperger-syndroom leidt tot gedrag dat gevaarlijk is voor uzelf of anderen. De getroffen persoon moet hier echter ook op voorbereid zijn, daarom wordt vooraf overleg aanbevolen. Kinderen die mogelijk het Asperger-syndroom hebben, moeten goed voorbereid zijn op een bezoek aan de dokter en mogelijke behandeling maatregelen​ Ouders en bekenden dienen zich door middel van informatiebrochures, forums en gesprekken met doktoren en therapeuten te informeren over het syndroom en hoe ermee om te gaan, voordat ze eindelijk de stap naar de dokter durven te zetten.
Behandeling en therapeut
A therapie voor het Asperger-syndroom beoogt, aangezien de ziekte niet te genezen is, het verminderen van de individuele tekorten en het bevorderen van bestaande vaardigheden. Het is ontworpen afhankelijk van de ernst van de symptomen. Getroffen personen met een licht Asperger-syndroom hebben niet per se een therapeutische behandeling nodig en zijn vaak in staat om sociaal en professioneel te integreren. In het geval van een uitgesproken Asperger-syndroom daarentegen langdurig therapie moet in een vroeg stadium worden gestart. In het kader hiervan worden met behulp van verschillende gedragsregels voor het dagelijks leven geleerd therapie concepten, en dwangmatig en geritualiseerd gedrag wordt geprobeerd te verminderen. Zowel in het kader van een ABA-programma (Applied Behavior Analysis) als kleinschalig praten training worden sociaal aangepaste gedragspatronen geoefend door constante herhaling. Het TEACCH-programma (Behandeling en opvoeding van autistische en aanverwante communicatieve gehandicapte kinderen) bevordert de verwerking en verwerving van nieuwe leren inhoud door ze voor te bereiden op basis van individuele interesses en bestaande competenties. Medicamenteuze therapie is niet de regel voor het Asperger-syndroom en wordt meestal alleen gebruikt bij andere aandoeningen (ADHD) optreden.
Vooruitzichten en prognose
In tegenstelling tot autisme in de vroege kinderjaren, is er op de lange termijn te weinig bewijs voor het Asperger-syndroom om de ontwikkeling op lange termijn van de getroffen personen realistisch te beoordelen. Deskundigen stellen een relatief stabiele ontwikkeling vast met een neiging tot verbetering van de symptomen in de loop van de biografie. Het Asperger-syndroom kan echter niet worden genezen; de kenmerkende symptomen blijven het hele leven bestaan. Sommige getroffen personen slagen er echter in om ondanks hun sociale beperkingen een stabiele paarrelatie of andere stabiele sociale relaties te onderhouden. Professioneel kunnen ze voldoening vinden als de functie-eisen aansluiten bij hun interesses. Veel autistische mensen van Asperger slagen in informatietechnologieberoepen, waar ze niet constant sociaal met andere mensen hoeven om te gaan. Ook al komen ze vaak onderkoeld en egocentrisch over, dat betekent niet dat ze geen gevoelens hebben. De meeste autisten van Asperger zoeken geen behandeling; ze willen eerder dat de mensen om hen heen ze accepteren met hun beperkingen. Het hangt sterk af van de individuele omstandigheden van de getroffen persoon en de acceptatie door zijn sociale omgeving of hij zich op zijn gemak voelt en kan leiden een vervullend leven ondanks hun beperkingen. Als ze ze als hinderlijk ervaren, Depressie kan zich ook ontwikkelen. Een algemene prognose is moeilijk omdat de prognose afhankelijk is van individuele factoren.
het voorkomen
Hoewel er geen preventieve maatregelen zijn voor het Asperger-syndroom, kan een vroege diagnose en een vroege start van de therapie zorgen voor een beter behandelingssucces en secundaire ziekten helpen voorkomen (Depressie​ Bovendien hangt een succesvolle therapie af van de bereidheid van de sociale omgeving om te integreren en de beschikbare zorgopties voor mensen met het Asperger-syndroom.
Nazorg
Omdat het Asperger-syndroom, zoals alle autismespectrumstoornissen, een levenslange, aangeboren, psychische handicap is, is er nooit een echte afsluiting of zelfs maar een genezing. Afhankelijk van de patiënt kan één enkele therapie voldoende zijn om hen te helpen het leven van alledag met weinig of geen ondersteuning het hoofd te bieden. Het is evengoed mogelijk dat levenslange ondersteuning nodig is. De nazorg die volgt op autismespecifiek psychotherapie bestaat meestal uit ambulante zorg in de vorm van ambulant begeleid wonen of plaatsing in een tehuis of gedeeld appartement dat gespecialiseerd is in autistische personen en een hele dag ondersteuning biedt. Omdat de grootste moeilijkheid voor de autisten van Asperger de sociale interactie met niet-autisten, dwz neurotypische mensen, is, hebben zij hier waarschijnlijk ook ondersteuning nodig. Waar therapie alleen theoretisch scenario's kan doorlopen, biedt begeleid wonen de mogelijkheid om het dagelijkse leven van een autistische persoon te begeleiden en ondersteuning te bieden waar de problemen zich voordoen. Vooral omdat veel autistische mensen niet kunnen werken, zijn er veel existentieel belangrijke bezoeken aan autoriteiten en artsen waar begeleiding nodig is. In sommige gevallen kan de toewijzing van een wettelijk vertegenwoordiger ook nuttig zijn, omdat dit de druk wegneemt van de patiënt om verantwoordelijk te zijn voor het veiligstellen van zijn of haar eigen bestaan.
Wat u zelf kunt doen
Het belangrijkste in het dagelijkse leven van iemand met het Asperger-syndroom is structuur. Vaste plannen en regels nemen de druk weg van het nemen van snelle beslissingen onder overbelasting van prikkels en geven hen de nodige zekerheid om alledaagse dingen aan te pakken. Ten eerste moeten persoonlijke sterke en zwakke punten worden geanalyseerd. Welke situaties worden als bijzonder overweldigend ervaren? Welke activiteiten worden als rustgevend beschouwd? Op basis hiervan kunnen dan dag- en weekplanningen worden opgesteld waarbij spannende situaties niet helemaal worden vermeden. Het doel is om een evenwicht tussen stressvolle activiteiten en rustperiodes waarin de spanning kan worden verlicht. Een andere belangrijke strategie is om bewust sociaal gedrag te bestuderen en aan te leren. Getroffen personen vinden het moeilijk om gezichtsuitdrukkingen en gebaren van de andere persoon te interpreteren en om zelf op de juiste manier te reageren. Veel sociale procedures zijn consistent en kunnen in rollenspellen worden geoefend. Deze oefeningen hoeven niet plaats te vinden in het kader van gedragstherapie of een speciale cursus. Familie, vrienden en partners kunnen ook helpen. Om de communicatie te vergemakkelijken, zijn er nu een aantal apps voor de smartphone die gebruik maken van fotokaarten en zinblokken om zinnen te helpen formuleren, zelfs als het spreken bijzonder moeilijk is.
