De appendix bevindt zich weer aan het begin van de dikke darm en heeft de vorm van een “cul-de-sac”. De medische term is blindedarm of blindedarm. De bijlage is het meest bekend om appendicitis.
Wat is de bijlage?
Infographic met de anatomie en locatie van appendicitis Klik op de afbeelding om te vergroten. Het eerste deel van de dikke darm, rechtsvoor gelegen iliacale top, is minder bekend onder de medische naam "blindedarm" dan onder de meer gebruikelijke term appendix. Deze naam komt van het feit dat de dikke darm op dit punt “blind” (uit het Latijn: caecus = blind) eindigt, dwz het eindigt gewoon na ongeveer 6-8 cm in één richting. Met een breedte van ongeveer 7cm is de appendix het breedste gedeelte van het geheel dikke darm, is dus een soort antichambre voor het direct aangrenzende opgaande deel van de dikke darm, de opgaande dikke darm.
Anatomie en structuur
Aan de linkerkant, de dunne darm passeert de ileocecale klep (ook wel de "Bauhin-klep" genoemd) in de appendix, die ook te zien is in de vorm van een klein uitsteeksel. De onderkant, strikt genomen het begin van de dikke darm, kan extern worden gelokaliseerd door een denkbeeldige lijn te trekken tussen de navel en het voorste rechteruiteinde van de iliacale top Ongeveer in het midden van deze lijn bevindt zich het "McBurney-punt" waar de appendix vermiformis de appendix verlaat. Dit wordt vaak ten onrechte de bijlage genoemd, en ontsteking van de bijlage (appendicitis) is strikt genomen geen echte "blindedarmontsteking". De appendix bevat veel lymfeweefsel in de wandstructuur en speelt daarom een belangrijke rol voor de immuunsysteem tegen antigenen die worden geabsorbeerd via de spijsverteringskanaal Het wordt voornamelijk geleverd door de blindedarm slagader anterior (anterior appendiceal artery) en de caecal artery posterior (posterior appendiceal artery), die afkomstig zijn van de ileocolic arterie. Net als de rest van de dikke darm, de appendix, in tegenstelling tot de dunne darm, heeft geen villi. De toename van het oppervlak dat zo belangrijk is voor de darmactiviteit vindt hier plaats, zoals in de gehele dikke darm, via zogenaamde crypten en haustra, die worden gevormd door rimpels in het slijmvlies van de dikke darm.
Functies en taken
Evolutionair speelde de appendix in het verleden een essentiële rol bij het verteren van vezelrijke voedselcomponenten bij mensen en doet dat nog steeds bij herbivoren. Maar menselijk dieet is veel veranderd, we eten niet alleen meer vlees vandaag, maar we bereiden ook voedsel dat veel verteerbaarder en gemakkelijker verteerbaar is. De appendix is dus slechts rudimentair of niet meer aanwezig bij mensen en pure carnivoren, terwijl het bij herbivoren zelfs gedeeltelijk langer uitgesproken is dan bij mensen. Bovendien dient de appendix als een reservoir voor bacteriële kolonisatie van de dikke darm. Het vervult ook een belangrijke functie door de darmflora en zijn symbiotische bacteriën te ondersteunen in "tijden van crisis":
Bij ernstige diarreeziekten, waarbij het geheel darmflora wordt vaak vernietigd, deze bacteriën kan overleven in de appendix. Ze zijn dus weer beschikbaar om de darmflora nadat de ziekte is overwonnen.
Ziekten, klachten en aandoeningen
Naast ziekten die het geheel kunnen aantasten dikke darm en dus ook de appendix (bijv. colitis ulcerosa, De ziekte van Crohn, darmkanker), is er eigenlijk maar één bekende ziekte die beperkt is tot alleen de appendix: appendicitis, de ontsteking van het wormvormig aanhangsel van het aanhangsel. Het komt het vaakst voor bij kinderen en adolescenten. Er is echter alleen sprake van een daadwerkelijke appendicitis (typhlitis) als delen van de appendix voorbij de appendix worden aangetast door de ontsteking. De meest voorkomende oorzaken van appendicitis zijn infecties met pathogenen of obstructie door uitwerpselen of andere vreemde voorwerpen (bijv. kersenpitten). Bij de diagnose besteedt men bijzondere aandacht aan ernstig pijn rond de navel en in de maag Oppervlakte. Hier het McBurney-punt, waar de patiënt bijzonder gevoelig voor is pijn in het geval van appendicitis komt het weer als belangrijk punt bij palpatie (palpatie) om de hoek kijken. Blindedarmontsteking kan in de loop van de tijd leiden van milde irritatie tot ernstige ontsteking tot wandperforatie (perforatie in de vrije buikholte) en dus tot buikvliesontsteking, die, indien onbehandeld, levensbedreigend kan worden. Tegenwoordig wordt een ontstoken appendix relatief onspectaculair verwijderd met behulp van laparoscopische chirurgische methoden, zodat de patiënt meestal na een paar dagen weer fit en klaar is voor actie.
