Definitie
De Amerikaanse anesthesist Arthur Guedel stelde in 1920 in onderzoeken dat vast anesthesie bestaat uit verschillende fasen. Deze zijn te onderscheiden door reflexen, leerling breedte, bewegingen, pols, ademhalingsdrang en bewustzijn van de patiënt. Guedel observeerde deze stadia tijdens ether anesthesie en ze kunnen alleen worden overgebracht naar een zuivere gasanesthesie en niet naar de veneuze anesthesie die tegenwoordig vaak wordt gebruikt. De toevoeging van opioïdenleidt bijvoorbeeld tot totaal anders leerling breedtes.
Hoeveel stadia van anesthesie zijn er?
In het klassement volgens Arthur Guedel zijn er vier etappes van anesthesie De eerste fase is de analgesie en geheugenverlies stadium. Daarna begint de excitatiefase.
De derde fase wordt tolerantiefase genoemd en de vierde fase is vergiftiging. Deze fasen kunnen alleen duidelijk worden waargenomen onder pure gasanesthesie. Omdat pediatrische anesthesie vaak met gas wordt geïnduceerd, is de stadiumindeling hier nog herkenbaar.
Stage 1
Fase één verwijst naar de analgesie en geheugenverlies fase. Dit begint met de anesthesioloog die het gas opendraait. Ten eerste zijn de sensorische gebieden van de hersenschors verlamd.
Het gevoel van temperatuur en druk neemt af. In eerste instantie is de patiënt er nog niet helemaal vrij van pijn, maar het gevoel van pijn wordt verminderd. Bovendien is de patiënt nog bij bewustzijn en kan hij zichzelf omschrijven dat hij moe is en wegdaagt.
De spierspanning, dat wil zeggen het vermogen om zelf spieren te spannen, is nog steeds aanwezig. De reflexen kan ook nog normaal worden geactiveerd. Dit kan worden getest door simpelweg met de reflexhamer op de patellapees te tikken.
De bloedsomloop en ademhaling functioneren nog steeds zonder beperking. De leerling motorische functie is ook nog niet beperkt. De pupillen worden kleiner bij blootstelling aan licht en dan weer groter. Als de anesthesie wordt stopgezet in dit stadium, kan de patiënt een lichte geheugen hiaten. Fase één eindigt met het volledige verlies van bewustzijn.
Stage 2
Guedel noemde de tweede fase van excitatie. Deze fase begint met het volledig verlies van bewustzijn. De verdovingsgas leidt tot een centrale demping, waarbij geen gecontroleerde impulsen kunnen worden afgegeven vanaf de grote hersenen.
In plaats van de gecontroleerde impulsen van de grote hersenenworden ongecontroleerde impulsen getriggerd door de middenhersenen. Deze leiden tot plotselinge spiertrekkingen. Daarom moeten kinderen veilig liggen en vastgebonden zijn, zodat ze niet van de operatietafel kunnen vallen als er gas wordt ingebracht.
De getroffen personen zijn bewusteloos en vertonen een sterke speekselvloed. De sensatie van pijn wordt verder verminderd. De circulatie, dat wil zeggen de bloed druk en pols, en de spierspanning neemt aanvankelijk toe en de reflexen ook sterker worden.
Dit komt doordat de grote hersenen dempt normaal reflexen en deze demping faalt nu. De getroffenen hebben ook een sterke drang om te plassen en kan urine verliezen. Ademen is nog steeds bijna normaal, maar kan wat onregelmatig zijn.
De pupillen zijn verwijd. Een gevaar in dit stadium is braken en daarna inademing van het braaksel, wat kan leiden tot longontsteking De excitatiefase duurt niet lang en eindigt wanneer de tolerantiefase begint.
