Definitie
Een teen breuk, ook wel teenfractuur genoemd, beschrijft de fractuur van een groot of klein teenbot aan de voet, meestal veroorzaakt door een traumatisch ongevalsmechanisme. In het geval van externe kracht wordt dit een inslagtrauma genoemd. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer een persoon in botsing komt met een hard voorwerp of een zwaar voorwerp dat op de voet valt.
Teenfracturen kunnen ook optreden tijdens sportieve activiteiten. Over het algemeen worden mannen vaker getroffen door dit klinische beeld dan vrouwen. Vanwege de pezen vastmaken aan de teen bottenVerkeerde positionering van de tenen komt vaak voor in de context van een teen breuk, zoals deze pezen spanning uitoefenen op het gebroken teenbot. De therapie is meestal conservatief, zoals het aanbrengen van een verband of een binnenzool, maar chirurgie wordt zelden uitgevoerd.
Oorzaken
In de meeste gevallen de teen breuk wordt veroorzaakt door trauma. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer de voet een hard voorwerp of een scherpe rand raakt. Een typisch voorbeeld hiervan is het overzien van een tafel of stoel been.
Een andere oorzaak kan een vallend voorwerp zijn als de voet niet snel genoeg naar achteren wordt getrokken. Ongevallen en vooral sportongevallen leiden echter ook vaak tot teenbreuken. Een typische sport hiervoor is voetbal.
Symptomen
De teenfractuur kan een of meer tenen aantasten, waardoor de ernst van de symptomen kan variëren. De grote teen bestaat uit twee, de andere vier tenen uit drie botten elk. In plaats van bottenspreekt men vaak van zogenaamde ledematen.
De gebroken teen bevindt zich meestal aan de middenvoetsbeentje. Het eerste dat de getroffen persoon voelt, is erg sterk pijn in het gebied van de geblesseerde teen, gevolgd door zwelling en mogelijk een blauwachtige verkleuring door a blauwe plek. Bovendien is de bevestiging pezen kan leiden tot een verkeerde plaatsing van de teen en tot het sparen van de aangedane voet vanwege de pijn en de beperking van beweging.
Diagnose
De diagnose wordt meestal klinisch gesteld tijdens het patiëntgesprek en tijdens het klinisch onderzoek. Het valt op dat de plaats van het letsel meestal gezwollen en pijnlijk is onder druk, vaak is er ook sprake van blauwe plekken en verkeerde plaatsing. Bovendien wordt de beweeglijkheid van de tenen beperkt.
Om de diagnose definitief te bevestigen en de breukhiaat in detail te kunnen beschrijven, wordt een Röntgenstraal van de voorvoet wordt dan genomen. Dit is van groot belang voor de verdere planning van de therapie. Een mogelijke differentiële diagnose tot teenfractuur is teendislocatie, waarbij de botten uit het gewricht ontwrichten. Dit kan relatief eenvoudig worden behandeld door handmatige reductie.
