Patiënten met het syndroom van Ganser reageren op eenvoudige vragen en verzoeken om actie met onaangepast gedrag. Het syndroom werd lange tijd beschouwd als een gesimuleerde stoornis bij wetshandhaving, maar wordt nu erkend als een dissociatieve conversiestoornis. De behandeling blijkt moeilijk en omvat gedragstherapie evenals medicatie administratie.
Wat is het syndroom van Ganser?
Dissociatieve conversiestoornis is een voorbijgaande psychosomatische aandoening. Getroffen personen lijden aan stoornissen in lichaamsfuncties die tijdelijk verband houden met een psychologisch stressvolle gebeurtenis. Het Ganser-syndroom is geclassificeerd als een dissociatieve conversiestoornis. Het is een zeldzame aandoening in de psychiatrie. Getroffen personen beantwoorden eenvoudige vragen inconsistent of zelfs onjuist, waardoor de indruk wordt gewekt van dementie Onjuiste actiesequenties karakteriseren ook het klinische beeld. De aandoening werd voor het eerst beschreven in 1897 door de Duitser psychiater SJM Ganser, die de aandoening zijn naam gaf. De eerste gevallen van het syndroom van Ganser werden waargenomen in het strafsysteem en hielden verband met het verlangen naar een verklaring van waanzin. In deze context werd aanvankelijk gedacht dat het syndroom een kunstmatige aandoening was die alleen diende om te simuleren geestesziekte Het Ganser-syndroom wordt nu echter erkend als een echte, psychiatrische aandoening en wordt ook als zodanig aangetroffen in de ICD-10.
Oorzaken
De oorzaken van het Ganser-syndroom zijn nog niet vastgesteld. Omdat het syndroom voor het eerst werd waargenomen in het strafsysteem, werd lang gedacht dat de stoornis een opzettelijke poging tot misleiding was met als doel krankzinnigheid te verklaren. Ondanks de erkenning van het syndroom als een echte ziekte, houden psychiaters en psychologen bij het stellen van een diagnose nog steeds rekening met het mogelijke simulatiekarakter ervan. Het onderscheid tussen een echte ziekte en een opzettelijk gesimuleerde ziekte is buitengewoon moeilijk, vooral in het geval van het syndroom van Ganser. Soms hersenen-organische schade kan leiden naar een vergelijkbaar ziektebeeld. Een puur psychologisch veroorzaakt syndroom van Ganser wordt meestal voorafgegaan door een significant stressvolle gebeurtenis, die het zielenleven van de getroffen persoon buitengewoon sterk heeft geschud. Dit oorzakelijk verband rechtvaardigt de classificatie van het syndroom als een dissociatieve conversiestoornis.
Symptomen, klachten en tekenen
Patiënten met het Ganser-syndroom geven onjuiste antwoorden op eenvoudige vragen. Als ze bijvoorbeeld worden gevraagd welke kleur de zon heeft, antwoorden ze 'groen'. Ze beantwoorden de vraag over de huidige dag met een seizoen, en calls-to-action worden niet goed uitgevoerd. Andere cognitieve stoornissen en gedragsproblemen zijn niet aanwezig. Naast het typische antwoord door, beweert Ganser, de eerste beschrijver, een fluctuerende vertroebeling van het bewustzijn, sensorische stoornissen zoals analgesie, tintelingen of zelfs verlamming en akoestische en visuele pseudohallucinaties bij de patiënten te hebben opgemerkt. Kinderachtig slap effect, Depressie, agitatie, geheugen vervalt en er kan sprake zijn van een verminderd gezichtsvermogen. Bovendien worden echopraxie en pseudo-epileptische aanvallen als typische symptomen beschouwd. De acute symptomen duren meestal maar kort en worden later door de patiënt niet herinnerd. Vaak worden de getroffen personen door hun omgeving als "dom" beschouwd. Om deze reden is academisch, professioneel en sociaal falen een veelvoorkomend gevolg. Sociaal isolement kan een complicatie zijn. Ondertussen lijden volgens casusrapporten steeds meer kinderen aan symptomen van het syndroom.
Diagnose en verloop
Ganser-syndroom vereist uitgebreide diagnostische tests. Psychiatrische of psychologische beoordeling is meestal niet voldoende voor een definitieve diagnose. Neurologische onderzoeken en beeldvorming van de hersenen zijn nodig om organische hersenbeschadiging als oorzaak van de cognitieve stoornis uit te sluiten. Zodra lichamelijke oorzaken zijn uitgesloten, a psychiater of psycholoog moet het onderscheid maken met een gesimuleerde stoornis. De differentiële diagnostische differentiatie van klinische beelden zoals schizofrenie is ook vereist als onderdeel van de diagnose. Deze taak blijkt een koorddans te zijn. De prognose voor patiënten met het syndroom van Ganser is relatief ongunstig, aangezien het fenomeen moeilijk te behandelen is. Door het syndroom van Ganser zijn er ernstige psychische klachten en complicaties, deze komen vooral voor in de sociale omgeving, aangezien de patiënt vaak wordt uitgesloten van het sociale leven en er niet meer actief aan kan deelnemen. Dit leidt tot Depressie en een agressieve stemming bij de patiënt. Bewustzijnsstoornissen en concentratie komen ook voor. Vooral bij kinderen kan het syndroom van Ganser dat wel leiden tot plagen en pesten, waardoor de kwaliteit van leven sterk wordt verminderd. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen voor buitenstaanders als niet intelligent overkomen, daarom is er een toename van psychische klachten. Andere gedragsafwijkingen komen ook voor en het is niet ongebruikelijk dat bepaalde delen van het lichaam verlamd raken. De behandeling van het syndroom van Ganser blijkt erg ingewikkeld en langdurig te zijn. Het doet het ook niet leiden tot succes in alle gevallen, zodat de patiënt mogelijk zijn hele leven met de symptomen moet doorbrengen. Bepaald verkeerd gedrag wordt in therapieën behandeld. De ontwikkeling van het kind is echter ook beperkt, waardoor symptomen op volwassen leeftijd kunnen optreden. De levensverwachting zelf wordt niet beïnvloed door het Ganser-syndroom.
Complicaties
Ernstige psychische klachten en complicaties zijn het gevolg van het syndroom van Ganser. Deze komen vooral voor in de sociale omgeving, aangezien de patiënt vaak wordt uitgesloten van het sociale leven en er niet meer actief aan kan deelnemen. Dit leidt tot Depressie en een agressieve stemming bij de patiënt. Bewustzijnsstoornissen en concentratie komen ook voor. Vooral bij kinderen kan het syndroom van Ganser leiden tot plagen en pesten, waardoor de kwaliteit van leven sterk vermindert. Het is niet ongebruikelijk dat getroffenen voor buitenstaanders als niet intelligent overkomen, daarom is er een toename van psychische klachten. Andere gedragsafwijkingen komen ook voor en het is niet ongebruikelijk dat bepaalde delen van het lichaam verlamd raken. De behandeling van het syndroom van Ganser blijkt erg ingewikkeld en langdurig te zijn. Het leidt ook niet in alle gevallen tot succes, zodat de patiënt mogelijk zijn hele leven met de symptomen moet doorbrengen. Bepaald verkeerd gedrag wordt in therapieën behandeld. De ontwikkeling van het kind is echter ook beperkt, waardoor symptomen op volwassen leeftijd kunnen optreden. De levensverwachting zelf wordt niet beïnvloed door het Ganser-syndroom.
Wanneer moet je naar een dokter?
Mensen die ongepast reageren op instructies en verzoeken om actie van hun leeftijdsgenoten of naaste familieleden, hebben medische hulp nodig. Als eenvoudige vragen ondanks de bestaande kennis niet correct kunnen worden beantwoord, wordt dit als ongebruikelijk beschouwd en moet dit worden beoordeeld door een medische professional. Als de getroffen persoon opvalt door zijn gedrag omdat het niet normaal is, wordt aanbevolen om een controlebezoek bij een arts te starten. Als de persoon mentaal incompetent en mentaal gebrekkig lijkt te zijn, moet een therapeut worden geraadpleegd om de afwijkingen op te helderen. Als de patiënt herhaaldelijk gedrag vertoont vergelijkbaar met dat van dementie patiënten is er reden tot bezorgdheid. Vergeetachtigheid, desoriëntatie en een gebrek aan geloofwaardige incompetentie in alledaagse situaties moeten worden onderzocht en medisch behandeld. Aanhoudende of herhaalde cognitieve stoornissen, geheugen bijzondere waardevermindering, en stemmingswisselingen zijn indicaties die met een arts moeten worden besproken. Als er veranderingen in het bewustzijn, stoornissen in het gevoel of interne opwinding zijn, is een arts nodig. Als er zijn hallucinaties, verlamming of stoornissen van het gevoel in het lichaam, moet een arts worden geraadpleegd. Als de getroffen persoon klaagt over beperkingen in het gezichtsveld of als deze worden opgemerkt door familieleden, moet een bezoek aan de arts worden gebracht. Als pseudo-epileptische aanvallen herhaaldelijk voorkomen en de getroffen persoon geen geheugen van hen moet een arts worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Het Ganser-syndroom wordt behandeld met psychologische zorg. Er wordt een causale behandeling gezocht; echter oorzakelijk therapie blijkt moeilijk. Een veel gebruikte optie is cognitief gedragstherapie. Gedragstherapie behandelingsstappen zijn gebaseerd op leren theorie. Gedragstherapie beschouwt wanordelijk gedrag als aangeleerd en streeft ernaar dit tijdens de therapie af te leren. De gedragstherapeut beoogt de opvallende manier van denken en handelen van de patiënt te vervangen door passende manieren van denken en handelen, en een nieuw perspectief op het eigen gedrag te openen. Versterking van gewenst gedrag en eliminatie van ongewenst of ongepast gedrag zijn de centrale doelen van elk gedrag therapie Patiënten met het syndroom van Ganser begrijpen vragen en verzoeken om actie heel goed, maar gedragen zich ongepast ondanks hun basiskennis van wat er van hen wordt gevraagd. Deze verbinding maakt gedrag therapie werk. Als ze de vragen en verzoeken fundamenteel niet begrepen, kon hun gedrag in de situatie niet worden gecorrigeerd. In de meeste gevallen wordt de causale behandelingsbenadering gecombineerd met een symptomatische therapie. Lijders vertonen vaak ernstige opwinding, wat in de weg staat gedragstherapie Behandelingsstappen met conservatieve medicatie worden meestal gevolgd om de opwinding van de patiënt te verminderen. De korte termijn administratie of lorazepam is in deze context gebruikelijk geworden. Om de stoornis op de lange termijn op te lossen, moet de therapeut de oorzakelijke situaties en stimuli voor het wangedrag identificeren. De patiënt wordt met deze prikkels geconfronteerd totdat desensibilisatie is bereikt.
Vooruitzichten en prognose
De prognose van het Ganser-syndroom hangt af van de start van een adequate behandeling voor de voorwaarde In veel gevallen is er voor de patiënt geen inzicht in de ziekte. Als gevolg hiervan wordt, ondanks afwijkingen en eigenaardigheden van gedrag, een arts niet geraadpleegd of wordt therapie geweigerd. Bovendien ligt de moeilijkheid van de ziekte in de juiste diagnose. De aanwezigheid van deze psychische stoornis wordt vaak lange tijd verkeerd ingeschat. Als therapie wordt gezocht, is de kans groot dat de bestaande symptomen worden verlicht. Desalniettemin is de behandeling meestal erg moeilijk en complex. Het uitvalpercentage is hoog omdat het noodzakelijk is maatregelen zijn omvangrijk en in veel gevallen is de patiënt er niet van overtuigd dat de problemen aan zijn gedrag te wijten zijn. De oorzaak ligt voor hem in de omgeving of in het gedrag van andere mensen. Evenzo ontbreekt het vaak aan voldoende medewerking van de patiënt binnen de therapie. Het syndroom van Ganser vereist een langdurige behandeling, die gedurende het hele leven van de meest getroffen personen moet plaatsvinden. Het doel is niet volledige vrijheid van symptomen. De focus ligt op het geleidelijk verbeteren van de kwaliteit van leven en het verminderen van interpersoonlijke conflicten. Cognitieve veranderingen zijn nodig zodat een verbetering van de algehele situatie kan plaatsvinden. Terugval is niet ongebruikelijk in dit proces.
het voorkomen
Omdat wordt aangenomen dat de exacte oorzaken van het Ganser-syndroom breed zijn, is het moeilijk om het syndroom volledig te voorkomen. Een stabiele psyche kan profylactisch zijn. Profylactisch psychotherapie kan tot op zekere hoogte worden omschreven als een preventieve maatregel.
Nazorg
In de meeste gevallen zijn er geen speciale nazorgopties beschikbaar voor de persoon die lijdt aan het Ganser-syndroom. In dit geval is de patiënt voor deze ziekte afhankelijk van een uitgebreide behandeling, hoewel een volledige genezing niet kan worden gegarandeerd. Als het syndroom van Ganser echter volledig is genezen, moet herhaling worden voorkomen. De levensverwachting van de patiënt wordt door deze ziekte niet verminderd. Het syndroom van Ganser wordt meestal behandeld door een psycholoog of door een therapeut. In veel gevallen is de steun van familie of vrienden ook nodig en zeer nuttig om het genezingsproces te versnellen. Evenzo moeten externe personen gewoonlijk de getroffen persoon op de symptomen van deze ziekte wijzen en hem of haar overhalen om therapie te ondergaan. Niet zelden wordt het syndroom van Ganser ook met behulp van medicijnen behandeld. Het is belangrijk om de medicatie regelmatig en correct in te nemen dosis moet worden aangepast door een arts. Raadpleeg bij twijfel altijd een arts. De behandeling van het syndroom kan ook plaatsvinden in een speciale kliniek. Mocht het Ganser-syndroom opnieuw optreden, dan moet het opnieuw door een arts worden behandeld. Een zelfgenezing kan daardoor niet plaatsvinden.
Dit is wat u zelf kunt doen
De behandeling van het syndroom van Ganser blijkt meestal moeilijk te zijn, zodat de zelfhulpmiddelen ook in dit geval zeer beperkt zijn. Regelmatige en zorgvuldige inname van door de arts voorgeschreven medicijnen moet worden gegarandeerd. Hetzelfde, interacties met andere medicijnen moet altijd in acht worden genomen als ook andere medicijnen worden gebruikt. In het geval van het syndroom van Ganser is het uitermate belangrijk om de patiënt niet te straffen voor zijn wangedrag. In dit geval moeten met name vrienden en familieleden rekening houden met de symptomen van het syndroom en de patiënt uitleggen waarom zijn gedrag een wangedrag is. Ook moeten verschillende manieren van denken die mogelijk verkeerd zijn, door buitenstaanders worden rechtgezet. In de regel wordt de behandeling uitgevoerd door de patiënt te confronteren met onaangename prikkels en situaties. Deze confrontatie kan ook bij de patiënt thuis plaatsvinden met bekende mensen, wat het genezingsproces kan versnellen. Deze gedragsoefeningen dienen echter altijd met de behandelende arts of therapeut te worden besproken om wangedrag te voorkomen. Als de getroffen persoon geagiteerd lijkt, zijn empathische gesprekken met de beste en meest bekende mensen in dit opzicht erg nuttig.
