De trigeminuszenuw dankt zijn naam aan de tripartiete structuur van de oculaire, maxillaire en mandibulaire takken. De belangrijkste functie is trigeminale waarneming en de overdracht van neuronale signalen van de hersenen op specifieke spieren in de drie gebieden. Typische ziekten die de trigeminuszenuw omvatten laesies, trigeminus zenuwpijn en neurinoom en hersenvliesontsteking, verhoogde toenemende druk, en sinusitis.
Wat is de trigeminuszenuw?
In tegenstelling tot andere schedel zenuwen trigeminuszenuw zendt geen neurale signalen uit die afkomstig zijn van specifieke sensorische cellen. In plaats daarvan speelt het een rol bij de perceptie van de trigeminus, die er naar is vernoemd en is gebaseerd op chemische stimuli. Deze prikkels kunnen afkomstig zijn uit verschillende gebieden, maar hebben één ding gemeen: ze werken irriterend en lokken, als ze sterk zijn, meestal een afweerreactie uit. Voorbeelden zijn sterke geuren zoals ammonia of de irritatie van het oog met ui dampen. In overeenstemming met zijn functie vormt de trigeminuszenuw geen enkel zenuwkoord, maar strekt hij zijn takken in drie richtingen uit: het oculaire gebied, de bovenkaak en de onderkaak. Alle drie de vestigingen bevinden zich in de buurt van andere zenuwen die modaliteitsspecifieke stimuli van het proces. Bovendien vertegenwoordigt de nervus trigeminus de vijfde van de twaalf schedel zenuwen en is een van de kieuwboogzenuwen. Deze aanduiding is te wijten aan de locatie van de zenuwen tijdens de embryonale ontwikkeling: ze komen voort uit de eerste kieuwboog. Een deel van de trigeminuszenuw, de mandibulaire tak, komt in wezen overeen met de zenuw van de eerste kieuwboog bij volwassen mensen.
Anatomie en structuur
De anatomie van de trigeminuszenuw onderscheidt drie takken van de hersenzenuw, die elk verschillende velden in de hoofd van waaruit het zowel signalen ontvangt als opdrachten naar spieren verzendt. De oftalmische tak (oftalmische zenuw) strekt zich uit tot in de buurt van de fotoreceptoren, terwijl de maxillaire tak (maxillaire zenuw) een gevoelige verbinding met de schedel De derde tak van de trigeminuszenuw is de mandibulaire tak (mandibulaire zenuw); het vormt de signaalbrug naar de onderkaak met de tong, zacht gehemelte, kauwspieren en trommelvlies spanner. De afzonderlijke takken van de trigeminuszenuw worden gekenmerkt door verdere vertakkingen, zodat ze elk een groter veld kunnen bestrijken. Naast de drie takken heeft de nervus trigeminus ook vier craniale kernen in de hersenen: nucleus motorius nervi trigemini, nucleus mesencephalicus nervi trigemini, nucleus pontinus nervi trigemini en nucleus spinalis nervi trigemini.
Functie en taken
Op functioneel niveau is de nervus trigeminus verantwoordelijk voor de waarneming van de trigeminus, die er naar is vernoemd. Dit type perceptie omvat de verwerking van stimuli die niet afkomstig zijn van slechts één specifieke modaliteit. Een trigeminale stimulus veroorzaakt meestal irritatie in het lichaam en initieert beschermende en verdedigingsmechanismen. Reukcellen in de neus- sterk registreren ammonia geur, die een indicator is voor schadelijke omstandigheden in de directe omgeving of een indicatie is van niet-eetbaar voedsel. De olfactorische stimulus triggert elektrische potentialen in de reukcellen die naar de hersenen via de reukzenuw. Sterke prikkels leiden aan het achter elkaar genereren van vele actiepotentialen, wat een sterk signaal is. De fijn vertakte nasale takken (rami nasales) pikken de informatie op en sturen deze via andere delen van de maxillaire tak naar de centrale zenuwstelsel (CNS). Omgekeerd kan het centrale zenuwstelsel nu verschillende spieren opdracht geven om samen te trekken - bijvoorbeeld om terug te trekken, om het gezicht te verdraaien (wat de luchtstroom naar de neus-), of zelfs om te reageren met walging en misselijkheid De nucleus motorius nervi trigemini is een motorkern die verantwoordelijk is voor bewegingscontrole en bevindt zich in de ruitvormige hersenen, terwijl de andere drie kernen zich in de hersenstam bevinden en sensorische kernen zijn die verantwoordelijk zijn voor het ontvangen van sensorische waarnemingen. (letterlijk "hersenstam kern van de trigeminuszenuw ') bestaat in wezen uit onbewuste dieptewaarneming, de nucleus pontinus nervi trigemini (' brugkern van de trigeminuszenuw ') gaat uit van bewuste dieptewaarneming, druk, spanning, positiewaarneming enz., en de nucleus spinalis nervi trigemini ("Spinale kern van de nervus trigeminus") is protopathisch gevoelig. En de spinale nucleus nervi trigemini ("spinale nucleus van de trigeminuszenuw") is protopathisch gevoelig, dwz hij ontvangt temperatuur, sterke druk en jeuk stimuli.
Ziekten
Schade aan de trigeminuszenuw leidt soms tot perifeer of centraal sensorisch verlies. De perifere laesie treft gewoonlijk slechts één van de drie takken en resulteert in perceptuele beperking of volledig verlies van trigeminaal perceptueel vermogen in dat specifieke gebied. Daarentegen heeft de centrale laesie geen invloed op de takken van de trigeminuszenuw, maar eerder op de kernen. Als de nucleus spinalis nervi trigemini beschadigd is, ervaart de getroffen persoon circulaire tekorten. Daarentegen trigeminaal zenuwpijn manifesteert zich in ernstig pijn, die, samen met cluster hoofdpijn, is een van de meest intense soorten pijn, optredend in de vorm van pijnaanvallen en die tot twee minuten duren. Artsen gebruiken medicijnen om trigeminus te behandelen zenuwpijn, maar kan ook chirurgische ingrepen uitvoeren in aanhoudende gevallen. Een andere ziekte van de trigeminuszenuw is trigeminusneurioom, een tumor in de zenuwmantel. Hersenvliesontsteking, verhoogde incraniale druk (intracraniële druk) en sinusitis kan ook de trigeminuszenuw aantasten en typisch druk veroorzaken pijn via het. Artsen controleren daarom de trigeminale drukpunten van beide helften van het gezicht als een overeenkomstige ziekte wordt vermoed, om specifieke veranderingen te detecteren. In deze gevallen, therapie is gebaseerd op de specifieke oorzaak.
