Een eicel is de kiemcel van een vrouw. Het stelt haar in staat drachtig te worden en nageslacht te krijgen. In dit proces speelt de eicel een belangrijke rol bij het doorgeven van genetische principes. Reproductie is dus niet mogelijk zonder het bestaan van eicellen.
Wat is een eicel?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van de sperma cel en eicel bij mensen. Klik om te vergroten. Eicellen komen voort uit primordiale kiemcellen. Terwijl cellen normaal gesproken diploïde zijn, hebben eicellen een haploïde set van chromosomen Dit betekent dat elk chromosoom in een eicel maar één keer aanwezig is. Elke eicel heeft er dus 23 chromosomen, Waarvan 22 autosomen en één gonosoom, die het geslacht van het kind bepaalt. De haploïde set van chromosomen vloeit voort uit het feit dat elk sperma heeft ook 23 chromosomen, en het ei en het sperma worden één diploïde cel wanneer ze zich verenigen. De eieren groeien in de eierstok. Dit vereist een proces dat oögenese wordt genoemd. In een tweevoudige celdeling (meiosis en mitose), wordt de diploïde celset in tweeën gedeeld. In dit proces wordt de tweede rijpingsafdeling alleen voltooid in het geval van bevruchting. De twee divisies resulteren dus in een totaal van vier cellen. Hiervan hebben echter twee cellen, de polaire bloedlichaampjes, geen functie.
Anatomie en structuur
De vrouwelijke eicel maatregelen een geschatte grootte van 120-150 μm. Het zijn dus de grootste cellen die in de natuur worden aangetroffen en zijn waarneembaar met het blote oog. Tegelijkertijd is het omgeven door een laag die de enveloplaag wordt genoemd. Vooral bij de bevruchting speelt dit een cruciale rol. Het heeft specifieke eiwitten waarmee het de sperma Tot zichzelf. Alleen op deze manier kan er überhaupt bevruchting plaatsvinden. Tussen de enveloplaag en de celmembraan is de perivitellin ruimte. Als het sperma de enveloplaag heeft kunnen binnendringen, blijft het in eerste instantie korte tijd in deze laag. Daarnaast zijn er poollichamen te vinden in de interstitiële ruimte van de eicel. Deze bevatten DNA-materiaal dat niet meer nodig is. Achter de celmembraan ligt het ooplasma en de celkern. Het hele DNA bevindt zich in de kern. In het geval van bevruchting is de diploïde cel al een haploïde cel geworden tijdens de twee rijpingsdivisies. Het DNA aan de zijkant van de eicel is dus gebaseerd op slechts 23 chromosomen. Een ander deel van de eicel bestaat uit blaasjes. Deze lijken op kleine blaasjes en bevatten onder andere albumine en dik. Tijdens de bevruchting zorgen deze stoffen voor voeding voor de cel.
Functie en taken
Vanaf de geboorte een groot aantal eieren worden opgeslagen in een vrouwenkamer eierstokken Terwijl eerder werd aangenomen dat meisjes al hun eieren Zodra ze geboren zijn, is nu aangetoond dat ze stamcellen produceren die later in het leven kunnen worden gedeeld. Zodra vrouwen vruchtbaar zijn, wat tijdens de puberteit gebeurt, rijpt een van de eicellen ongeveer om de vier weken. Deze norm is onderhevig aan de schommelingen van de individuele cyclus. De eerste divisie produceert een primaire eicel en de tweede rijpingsafdeling produceert de secundaire eicel. Tegen het einde van dit proces verlaat het de eierstok en gaat het de eileider binnen. Dit proces wordt ook wel ovulatie en staat onder hormonen In sommige omstandigheden vindt bevruchting plaats in deze toestand, waardoor de haploïde chromosoomset verdubbelt en zich weer kan delen. In dat geval nestelt het ei zich in het weefsel van de baarmoeder Als er geen bevruchting plaatsvindt, heeft het lichaam het opgebouwde slijmvlies niet nodig en stoot het samen met het ei af. Dit resulteert in maandelijks menstruatie De taak van de eicel is dus de voortplanting. Zonder zijn bestaan zou het niet mogelijk zijn om nageslacht voort te brengen. Door natuurlijke of kunstmatige bevruchting smelten de eicel en het sperma samen. Na bevruchting geven de gecombineerde gameten aanleiding tot de foetus.
Ziekten en medische aandoeningen
Sperma probeert een vrouwelijk ei binnen te dringen en te bevruchten. Klik om te vergroten. Hormonale omstandigheden zijn cruciaal bij de productie van eieren en tijdens de cyclus. Zowel mechanische als hormonale problemen en complicaties kunnen optreden. Een van hen is buitenbaarmoederlijke zwangerschap Na de bevruchting migreert het diploïde ei normaal gesproken naar de baarmoeder Dit proces duurt ongeveer drie tot vijf dagen. Als het proces met succes is voltooid, is het mogelijk dat het ei zich in de baarmoeder, het creëren van optimale omstandigheden voor zwangerschap Het kan echter ook gebeuren dat het eitje er niet in slaagt door de eileider de baarmoeder te bereiken. Dit is bijvoorbeeld het geval wanneer de eileiders zijn geblokkeerd. Wanneer dit gebeurt, groeit de baby in het slijmvlies van de eileider en een buitenbaarmoederlijke zwangerschap resultaten. Problematisch is het embryo- in deze regio kan niet worden voorzien van de voedingsstoffen die het nodig heeft. Als het buitenbaarmoederlijke zwangerschap wordt gedetecteerd, abortus wordt vaak uitgevoerd. Als dit niet wordt uitgevoerd, kan ernstige inwendige bloeding als gevolg van het scheuren van de eileiders kan niet worden uitgesloten. Als een vrouw zwanger wil worden, kan het uiteindelijk niet zwanger worden ook door de eicellen worden veroorzaakt. In aanvulling op spanning, zwaarlijvigheid en toegenomen alcohol verbruik, kunnen ook andere voorwaarden aanwezig zijn. Een daarvan is polycysteus ovarium syndroom Als gevolg van deze ziekte zijn er vaak sterke cyclusschommelingen. Vanwege hormonale aandoeningen, ovulatie komt zeer zelden of helemaal niet voor. In plaats daarvan worden de eieren opgeslagen in de vorm van cysten in de baarmoeder.
