Een zenuw is een gesloten, touwachtige bundel zenuwvezels met een omhulsel van bindweefsel in het perifere zenuwstelsel Dit staat in wisselwerking met andere zenuwen om de weg te vormen voor elektrochemische impulsen die langs de zenuwvezels naar perifere organen worden overgebracht.
Wat zijn zenuwen?
Schematisch diagram met de anatomie en structuur van een zenuwcel Klik om te vergroten. Het geheel van alle zenuwcellen (neuronen) en gliacellen (isolatie en verbinding van neuronen) wordt de zenuwstelsel. De hersenen en spinal cord make-up de centrale Zenuwgestel (CNS), en zo zenuwen buiten het CZS behoren tot het perifere zenuwstelsel (PNS). De makkelijkste zenuwen zijn unipolaire zenuwen - eenvoudige sensorische cellen zoals die van de ogen; biopolaire zenuwcellen, aan de andere kant, zenden sensorische impulsen uit. De meest voorkomende zenuwcellen zijn zogenaamde multipolaire cellen, die voornamelijk voorkomen in de spinal cord Afferente zenuwen geleiden signalen van sensorische neuronen, bijvoorbeeld de mechanoreceptoren in de huid, naar het centrale zenuwstelsel. Efferente zenuwen geleiden op hun beurt signalen van het centrale zenuwstelsel naar spieren en klieren. Het PNS omvat zowel de spinale zenuwen (verbindend met de spinal cord door de wervelkolom), de hersenzenuwen (verbinden met de hersenstam), en de zenuwen van het viscerale zenuwstelsel (enterisch zenuwstelsel).
Anatomie en structuur
Neuronen hebben gespecialiseerde structuren om snel en nauwkeurig signalen naar andere cellen te sturen. Elk zenuwcel vormt een koordachtige structuur die bestaat uit een cellichaam met uitsteeksels die axonen (zenuwvezels) worden genoemd. Binnen een zenuw, elk axon is omgeven door een laag bindweefsel (endoneurium). Dit endoneurium bestaat uit een binnenste omhulsel van glycocalix en een buitenste delicaat netwerk van collageen vezels. Binnen het endoneurium zijn de individuele zenuwvezels omgeven door een eiwitvloeistof die lijkt op de cerebrospinale vloeistof in het centrale zenuwstelsel. De zenuwvezels zijn gebundeld in groepen (bundels) en worden weer omhuld door bindweefsel (perineurium). Het bindweefsel dat de hele zenuw omhult, wordt het epineurium genoemd. De zenuwgroei stopt normaal gesproken in de puberteit, maar kan weer gestimuleerd worden door een moleculair mechanisme.
Functies en taken
De primaire functie van de zenuwen en het zenuwstelsel is om sensorimotorische controle over het lichaam te bieden. Dit wordt gedaan door informatie uit de omgeving te extraheren met behulp van sensorische receptoren, signalen die die informatie coderen naar het centrale zenuwstelsel te sturen, de informatie te verwerken voor een gepaste respons en uitgangssignalen naar spieren of klieren te sturen om de betreffende respons te activeren. Zelfs in het zenuwstelsel van een enkele soort, zoals mensen, bestaan honderden verschillende soorten neuronen, met een grote verscheidenheid aan morfologieën en functies. De uitwisselingen tussen hen nemen de vorm aan van elektrochemische zenuwimpulsen die zich voortbewegen met snelheden tot 120 m / s. Ze reizen van het ene neuron naar het andere; wanneer een synaps kruist, wordt de betreffende boodschap omgezet van een elektrische impuls naar een chemische boodschap (neurotransmitter) en dan terug naar een elektrische impuls. De verbindingen tussen neuronen vormen neurale circuits die perceptie creëren en het gedrag van het organisme bepalen.
Ziekten
Het zenuwstelsel is, net als de rest van het organisme, vatbaar voor verstoring, hetzij als gevolg van genetische defecten, fysieke schade als gevolg van trauma of gif, infectie of eenvoudige verouderingsprocessen. De medische specialiteit van neurologie houdt zich bezig met de oorzaken van disfunctie van het zenuwstelsel en de behandeling of preventie ervan. In het perifere zenuwstelsel is het meest voorkomende type probleem een storing van de zenuwgeleidingssnelheid, die verschillende oorzaken kan hebben. Waaronder diabetische neuropathie en demyeliniserende ziekten zoals multiple sclerose en amyotrofische laterale sclerose Een beknelde zenuw treedt op als er druk op een zenuw wordt uitgeoefend, bijvoorbeeld door zwelling door een verwonding of als gevolg van zwangerschap. Zenuwschade of beknelde zenuwen gaan meestal gepaard met pijngevoelloosheid, zwakte of verlamming, waarvan sommige kunnen worden gevoeld ver van de daadwerkelijke plaats van de schade. Als een zenuw is beschadigd, straalt het uit pijn komt voor in alle gebieden van waaruit de zenuwcel Stoornissen van de zenuwen worden meestal gediagnosticeerd door fysiek onderzoek, inclusief testen van reflexen, lopen en andere gerichte bewegingen, spierreacties en sensorische input aangevuld met een EMG.
Typische en veel voorkomende aandoeningen
- Zenuwpijn
- Zenuwontsteking
- polyneuropathie
- Epilepsie
