Wat zit er achter Lymphogranuloma Venereum

LGV, een van de vier 'klassieke' geslachtsziekten, is de afgelopen decennia een probleem geweest in landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika. In de afgelopen tien jaar zijn er meer gevallen geregistreerd in grote Europese steden. Aangezien de ziekte zelfs onder artsen vrij weinig bekend is, moet worden uitgegaan van een vrij hoog aantal niet-ontdekte infecties.

Van microben en mensen

LGV wordt veroorzaakt door een bepaald type van het geslacht Chlamydia, bolvormig bacteriën die wereldwijd heel gewoon zijn, zich alleen vermenigvuldigen in gastheercellen, en dat kunnen leiden op een verscheidenheid aan klinische beelden. Een van de drie soorten die belangrijk zijn voor de mens is Chlamydia trachomatis, dat met zijn serotypen DK, seksueel overdraagbare aandoeningen van de urinewegen en geslachtsorganen veroorzaakt, evenals de meest voorkomende oorzaak van blindheid wereldwijd, trachoom​ Daarentegen zijn serotypen L1-L3 verantwoordelijk voor het veel zeldzamere Lymfogranuloom venereum​ In tegenstelling tot de andere typen zijn deze kiemen hebben de neiging zich over het hele lichaam te verspreiden en dus ook een zogenaamde systemische infectie te veroorzaken. Overdracht vindt plaats tijdens geslachtsgemeenschap, in Europa voornamelijk tijdens onbeschermde anale geslachtsgemeenschap. Homoseksuele mannen worden daarom het meest getroffen. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten tegelijkertijd andere SOA's hebben, zoals syphilis en gonorroe​ Exacte ziektecijfers kunnen zelfs van de WHO niet worden verkregen vanwege de moeilijkheidsgraad laboratorium diagnostiek en de vaak niet herkende symptomen.

Symptomen en stadia

De naam beschrijft al een deel van het beloop van de ziekte: lymfadenitis in de lymfedrainage gebied van de voortplantingsorganen. Maar dit is slechts één van de in totaal drie fasen:

  • Primair stadium: op het beginpunt van de kiem, bijv. In de vagina, op de eikel en voorhuid, rectum or urinebuis, kleine blaren of knobbeltjes vormen na ongeveer 3 weken, die veranderen in een zweer en weer genezen. Omdat dit geen pijn doet, wordt het vaak niet opgemerkt. Ontsteking van de urinebuis, hals en rectum kan gebeuren.
  • Secundaire fase: ongeveer 6 weken na infectie, de weefselvocht knooppunten nabij de eerste infectie (meestal in een lies) zwellen pijnlijk op ("bubo") en de bovenliggende huid wordt blauw-rood. De weefselvocht knooppunten worden groter en beginnen te zweren. Bij een derde van de getroffenen breken de zweren naar buiten. Dit gaat vaak gepaard met algemene symptomen zoals koorts, misselijkheid, hoofdpijn en pijn in de ledematen. Zelden, ontsteking van de hersenvliezen, lever, gewrichten or hartzakje kan ook voorkomen. Als de ziekteverwekker anaal werd overgedragen, kan er een pijnlijk rectaal zijn ontsteking met bloedige diarree.
  • Tertiaire fase: indien onbehandeld, volgt een symptoomvrije periode van meerdere jaren, waarin de ziekteverwekkers zich echter blijven verspreiden. Ze veroorzaken dan chronische ontstekingen, vooral in de geslachtsorganen. Deze hebben fistels, abcessen, obstructie van de rectum en lymfatisch schepen met lymfatische congestie en gedeeltelijk enorme zwelling van de geslachtsorganen en ontsteking van de anus en urinebuis met ernstige pijn tijdens ontlasting en urineren die het gevolg zijn ("anogenitorectaal syndroom").

Detectie en therapie

Laboratoriumdiagnose is moeilijk. Het wordt gemaakt door celkweek van uitstrijkjes uit de urethra, het rectum, hals of weefselvocht knooppunt. Als chlamydia worden gedetecteerd, moet het aanwezige type worden bepaald. Helaas is het niet altijd mogelijk om onderscheid te maken tussen de verschillende typen. De behandeling is met doxycyclineeen antibioticum, gewoonlijk ingenomen als een tablet gedurende 3 weken. Seksuele partners die in de laatste twee maanden vóór het begin van de symptomen contact hebben gehad, moeten worden onderzocht en indien nodig worden behandeld. In sommige gevallen is het ontstoken lymfeklieren moet worden geopend en uitgebreide weefselvernietiging moet later operatief worden gecorrigeerd. Seksueel contact mag pas plaatsvinden als de behandeling is voltooid en de zweren volledig zijn genezen.

Ter zake

  • De LGV is een ziekte die in de tropen en subtropen voorkomt en die momenteel ook in Europa steeds vaker voorkomt.
  • Infectie vindt plaats door alle seksuele handelingen die verband houden met slijmvliescontact, in Europa va anale geslachtsgemeenschap.
  • Beschermingsaanbod condooms.
  • Een volledige genezing door middel van antibiotica is mogelijk, anders kunnen er jaren later ernstige complicaties optreden.
  • De seksuele partners moeten indien nodig worden behandeld.