Hoe verloopt het afkickproces?
Intrekking bestaat uit een fysiek ontgifting en een daaropvolgende ontwenningsbehandeling. De detox gebeurt meestal poliklinisch (thuis, vergezeld van vaste doktersafspraken) of als intramuraal (ziekenhuis, revalidatiekliniek). Gedurende deze tijd ontvangt de getroffen persoon dichtbij Grensverkeer door artsen en psychotherapeuten en eventueel noodzakelijke ondersteuning bij medicatie.
De focus ligt op het fysiek ontwennen van afhankelijkheid. Er zijn besprekingen met gespecialiseerd personeel beschikbaar om ondersteuning te bieden. Dit wordt gevolgd door de ontwenningstherapie.
Dit gebeurt meestal poliklinisch. Indien gewenst wordt de getroffen persoon via artsen, therapeuten of drugscounseling-centra aangesloten op begeleidende programma's. Psychotherapieën zijn mogelijk in één-op-één gesprekken of groepsbijeenkomsten, zoals Anonieme Alcoholisten. Deze zouden moeten helpen om een gereguleerd leven zonder medicijnen op te bouwen en in stand te houden.
Wat zijn de typische symptomen van ontwenning van medicijnen?
Deze variëren afhankelijk van de stof en eerdere consumptiepatronen. In zekere zin zijn de ontwenningsverschijnselen het tegenovergestelde van het effect van het medicijn in kwestie.
- Opioïden hartkloppingen veroorzaken, diarree, brakenagitatie, zweten, pijn, bloed drukcrises en duizeligheid.
Deze symptomen bereiken hun hoogtepunt ongeveer 36-72 uur na de laatste dosis en kunnen tot 8 dagen aanhouden.
- Cannabinoïden en hallucinogenen veroorzaken in vergelijking slechts geringe lichamelijke ontwenningsverschijnselen. Wisselende stemmingen tot depressieve stemmingen en "flashbacks" zijn mogelijk.
- Cocaïne vertoont ook slechts geringe lichamelijke ontwenningsverschijnselen, maar enorme psychische ontwenningsverschijnselen. De getroffenen lijden aan enorm wisselende stemmingen, angstgevoelens en de extreme drang om het medicijn opnieuw in te nemen.
- De ontwenningsverschijnselen van alcohol en benzodiazepines (kalmerende middelen) zijn vergelijkbaar en vaak ernstig: vertroebeling van het bewustzijn, desoriëntatie, hallucinaties (zien van "witte muizen"), hartkloppingen, trillingen, zweten, braken, bloed drukcrises en toevallen zijn mogelijk.
Therapie tijdens ontwenning van medicijnen
Ontwenning is een combinatie van medische en psychologische behandeling. In elk geval begeleidt en controleert een arts de ontgifting werkwijze. Lichamelijke ontwenningsverschijnselen worden indien nodig met medicatie tegengegaan.
Psychotherapeutische ondersteuning is net zo belangrijk. De getroffenen lijden vaak aan psychische problemen. Of het nu wordt veroorzaakt door de verslaving of erachter zit, kan niet altijd worden gescheiden.
In gesprekken kan worden gewerkt aan de eigen verslavingscarrière, problemen met huisvesting, onderwijs of werk en relaties met familie en vrienden. Tijdens een verblijf in de kliniek, begeleidende diensten zoals ergotherapie, kunstzinnige therapie en muziektherapie zijn vaak beschikbaar. Op deze manier wordt al tijdens een reorganisatie van het verslavingsvrije dagelijkse leven toegewerkt ontgifting.
Hetzelfde geldt voor de latere aansluiting op de polikliniek psychotherapie of groepsbijeenkomsten (bijv. anonieme alcoholisten). Dit is ook een gelegenheid om andere verslaafden te ontmoeten en ideeën uit te wisselen. Op deze manier kan het gevoel van sociaal isolement en schaamte, waar de getroffenen vaak last van hebben, worden tegengegaan.
De ontwenningsverschijnselen die optreden tijdens fysieke ontgifting kunnen worden behandeld of in ieder geval verlicht door medicatie. Dit is vooral belangrijk bij het ontwennen van alcohol en benzodiazepinen, die gepaard kunnen gaan met levensbedreigende complicaties. Afhankelijk van het fysieke voorwaarde, dichtbij Grensverkeer van de circulatie en het toedienen van vocht door de aderen kan nodig zijn.
Over het algemeen waren gebruikers van neuroleptica/ antipsychotica en anti-epileptica / anticonvulsiva zijn de meest gebruikte medicijnen. De eerste hebben een dempend, kalmerend en antipsychotisch effect (dwz ze werken tegen het verlies van de werkelijkheid van een psychose). Ze helpen bij angst, rusteloosheid en wanen.
Om epileptische aanvallen te voorkomen, worden meestal anti-epileptica / anticonvulsiva (dwz anticonvulsiva) toegediend. Deze zijn afkomstig van de behandeling van epilepsie. Alcoholopname kan leiden tot ernstige lichamelijke ontwenningsverschijnselen zoals instabiliteit van de bloedsomloop, toevallen en zenuwaandoeningen veroorzaakt door vitaminegebrek.
Deze moeten snel worden overwogen en, indien nodig, behandeld. Hier, naast de bovengenoemde medicijnen, bloed drukregelaars, sedativa zoals clomethiazol, benzodiazepines en vitaminen (B1, B6, B12, foliumzuur) worden gebruikt. Ontwenning van benzodiazepinen gaat ook vaak gepaard met ernstige ontwenningsverschijnselen. Deze zijn vergelijkbaar met alcoholopname.
Om hun ernst te verminderen, is een langzame terugtrekking ("sluipen") gebruikelijk. Dit betekent dat de persoon wordt gespeend met gestaag afnemende doses. Net als bij alcoholopname, anticonvulsiva en antipsychotica worden preventief gebruikt.
