Een tandvulling kan defecte delen van een tand repareren en herstellen. Hiervoor zijn verschillende vulmaterialen beschikbaar, die verschillen in verschillende eigenschappen: zoals hoe snel ze uitharden, hoe robuust ze zijn en hoe natuurlijk ze eruitzien.
Wat zijn vulmaterialen?
De bekendste vulmaterialen zijn amalgaam, metaal, keramiek en kunststof. Ze verschillen voornamelijk in hun robuustheid, in hun duurzaamheid, in hun natuurlijkheid en in de tijd die ze nodig hebben om uit te harden. Als een tand is beschadigd door cariës, breuk of andere factoren, het kan dankzij moderne tandheelkunde vaak worden gerepareerd met een vulling. Met behulp van tandvullingen kunnen bijvoorbeeld gaatjes worden gevuld of afgebroken delen van de tand worden gereconstrueerd of gerepareerd. Dit vereist een geschikt vulmateriaal. In de tandheelkunde zijn er tegenwoordig verschillende: de bekendste zijn amalgaam, metaal, keramiek en plastic (ook wel composiet genoemd). Deze zijn ook vertegenwoordigd in verschillende composities. Vulmaterialen verschillen voornamelijk in hun robuustheid, in hun duurzaamheid, in hun natuurlijkheid en in de tijd die ze nodig hebben om uit te harden. Tegenwoordig harden bijvoorbeeld een groot aantal materialen binnen enkele seconden uit door middel van een speciaal UV-licht. Anderen drogen binnen enkele uren op natuurlijke wijze en harden uit.
Vormen, soorten en soorten
De meeste vulmaterialen voor tanden zijn tegenwoordig voorzien van of bevatten speciale moleculen. De moleculen zorg ervoor dat het materiaal uithardt wanneer ze worden bestraald met een speciale UV-lamp. Dit elimineert lange wachttijden na het vullen van een tand. Er zijn echter nog steeds vullingen die op natuurlijke wijze uitharden - bijvoorbeeld cementachtige vullingen die vaak worden gebruikt als tijdelijke vulling materialen. Voorbeelden zijn vullingen gemaakt van glasionomeercement of compomeer (een cement-plastic mengsel). Deze materialen zijn meestal niet zo robuust of duurzaam als materiaal dat is ontworpen voor permanent gebruik. Dit betekent echter ook dat ze sneller kunnen worden verwijderd of versleten en dat ze zachter zijn voor de tandsubstantie. Tegenwoordig wordt er echter ook onderscheid gemaakt tussen kunststof en harde vullingen of inlays. Vullingen gemaakt van tandheelkundige materialen zoals plastic en amalgaam behoren tot de plastic vullingen omdat ze kunnen worden gevormd. Vullingen gemaakt van een metalen of keramisch gietstuk behoren tot de inlays. De eerste worden rechtstreeks in de tand in de mondholte Inlays zijn gemaakt buiten de mond en worden op of in de tand gegoten.
Structuur en functie
De verschillende vulmaterialen bestaan veelal uit speciaal aan de tandheelkunde aangepaste samenstellingen die enerzijds tot doel hebben het vulmateriaal zo robuust mogelijk te maken, het dient immers de daarmee gerepareerde tand zo lang mogelijk te behouden. Anderzijds moeten de materiaalmengsels zo onschadelijk mogelijk zijn voor het lichaam en ook voor de tand. Daarnaast wordt er nu rekening gehouden met factoren zoals een natuurlijk uiterlijk, ook al is dit om meer esthetische redenen. Bij de keuze van een geschikte tandvulling kijken we echter nog welk vulmateriaal het meest geschikt is voor de betreffende beschadiging, want schade is niet altijd met elk materiaal te herstellen. Met name in het geval van zeer grote te vullen oppervlakken, beloven plastic vullingen mogelijk niet het gewenste houvast. Daarom vullingen met een groot oppervlak in de kies regio worden meestal aanbevolen met amalgaam. In andere gevallen is een amalgaam vulling kan een slechtere keuze zijn - vooral omdat het lelijk is. Dit kan onder meer het geval zijn in de anterieure regio. Afhankelijk van het type vulling moet de tand worden voorbereid op het inbrengen van de vulling. Om dit te doen, moeten beschadigde gebieden worden verwijderd (met behulp van een boormachine). Bij kunststofvullingen moet ook de tand worden weggeëtst, zodat een duurzame en veilige verbinding kan worden gecreëerd. Vervolgens wordt het vulmateriaal in de regel opgevuld en uitgehard. Aan de andere kant worden stijve inlays gemaakt en buiten de mond.
Medische en gezondheidsvoordelen
Tandvullingen worden gebruikt om ervoor te zorgen dat ze een tand zo lang en betrouwbaar mogelijk vullen en repareren volksgezondheid en medische voordelen zijn altijd afhankelijk van de samenstelling van het vulmateriaal en de beschadiging van de tand. Over het algemeen helpen ze patiënten om hun gebit zo sterk mogelijk en zonder te herstellen pijn De samenstelling van vulmaterialen wordt bepaald door de medische eisen van de tand en dient dienovereenkomstig verschillende medische en / of esthetische doeleinden. Amalgaam bestaat bijvoorbeeld uit een mengsel van kwik en metalen: zink, zilver, koper en tin Vanwege het feit dat kwik zit ook in, amalgaamvullingen zijn tegenwoordig vaak controversieel volksgezondheid redenen. Synthetische vullingen daarentegen bestaan uit plastic en tal van chemische stoffen. Deze stoffen worden gebruikt om het materiaal uit te harden, te verlijmen en flexibel te maken. Hierdoor zijn composietvullingen niet alleen natuurlijker dan amalgaam, maar gaan ze vaak ook langer mee. Ze bieden echter niet altijd de gewenste grip op grote oppervlakken - ook al zijn er nu verbeterde technieken, zoals het in lagen aanbrengen van de vulling. Gegoten metalen vullingen zijn gemaakt van materialen zoals titanium, keramiek, plastic en goud Titanium en goud Met name legeringen zijn zeer slijtvast. In sommige gevallen, goud legeringen kunnen ook worden gebruikt om zogenaamde gouden hamervullingen te maken, waarbij het goud in lagen in de tand wordt gehamerd. Tegenwoordig bestaan keramische inlays uit een keramisch mengsel en zijn ze waarschijnlijk de meest visueel natuurlijke manier om tanden te vullen. Ook hier is de slijtvastheid zeer hoog. Tot op heden kan keramiek als vulmateriaal echter niet gemakkelijk worden gevormd en rechtstreeks in de tand worden ingebracht.
