Een spirometer is een medisch hulpmiddel dat wordt gebruikt om te meten en vast te leggen long functieparameters van ademhalingslucht volume en stroomsnelheid. Moderne spirometers gebruiken een verscheidenheid aan technieken, waaronder turbine, pneumotachograaf en ultrageluid De procedure, spirometrie genaamd, wordt vaak gebruikt in huisartspraktijken en door longspecialisten (pneumologen of longartsen) als onderdeel van een longfunctietest.
Wat is een spirometer?
Spirometers zijn medische die indicaties van stroom mogelijk maken long functie binnen spirometrie. Spirometers zijn medische die indicaties van stroom mogelijk maken long functie binnen spirometrie. Met hun hulp kunnen longparameters worden gemeten en geregistreerd. De belangrijkste parameters die door spirometers kunnen worden gemeten, kunnen worden onderverdeeld in dynamische stromingsparameters en statische parameters volume parameters. In het geval van dynamische stroomparameters, de capaciteit van één seconde (FEV1, Forced Expiratory Volume in 1 seconde) en piekstroom (PF) zijn van bijzonder belang. FEV1 komt overeen met het luchtvolume dat met de grootste kracht wordt uitgeademd binnen de eerste seconde na maximale inademing, dwz de grootst mogelijke vulling van de longen met lucht. Piekstroom komt overeen met de maximale uitademingsluchtstroom die wordt bereikt tijdens het uitademen. Beide parameters worden automatisch berekend en opgeslagen door de spirometer. De manier waarop moderne spirometers werken - ongeacht de fysieke werkingsmodus - is bevorderlijk voor het bepalen van de waarden, omdat er geen luchtvolumes worden gemeten, alleen het debiet van de luchtstroom en de absolute volumes worden berekend door druk, temperatuur en vochtigheid te meten. rekening mee houden. De statische waarden die door spirometers worden gerapporteerd, zijn vitale capaciteit (VC), ademhalingsvolume en inspiratoir en expiratoir reservevolume. Vitale capaciteit verwijst naar het luchtvolume dat het verschil is tussen maximale inademing en maximale uitademing, terwijl ademhalingsvolume verwijst naar de lucht die wordt ingeademd en uitgeademd per ademhaling tijdens normale ademhaling.
Vormen, typen en soorten
Originele spirometers waren gebaseerd op volumemetingen van ingeademde en uitgeademde lucht via een vat dat in vloeistof dreef, dat in meer of mindere mate in de vloeistof werd ondergedompeld, afhankelijk van het luchtvolume en weergegeven op een meetschaal. De veranderingen in volumes als functie van de tijd konden in een diagram worden vastgelegd, zodat ook conclusies konden worden getrokken over dynamische parameters. Moderne spirometers meten het debiet, de temperatuur en de vochtigheid van de in- en uitgeademde lucht en berekenen zo het volume. Om hypercapnie, oververzadiging en oververzuring van de bloed Met carbon dioxide, van het ontstaan wanneer de eerder uitgeademde lucht opnieuw wordt ingeademd, een groot deel van de kooldioxide kunnen worden gebonden en onschadelijk worden gemaakt door middel van kalkfilters. Kleine handige spirometers met praktische bruikbaarheid gebruiken de fysische wetten van een kleine turbine, een pneumotachograaf of ultrageluid om het debiet van de ingeademde lucht te meten. De uitgeademde lucht wordt niet opgevangen, maar ontsnapt zoals normaal ademhaling In apparaten met een gratislopend turbine, kan het debiet worden gemeten aan de hand van het toerental. Spirometers met een pneumotachograaf gebruiken het drukverschil tussen inkomende en uitgaande lucht op een kort stuk lamellen om de gewenste parameters te berekenen en weer te geven. State-of-the-art apparaten gebruiken ultrageluid om de stroomsnelheid van de lucht te meten. Alle methoden hebben bepaalde voor- en nadelen, waarbij de voordelen duidelijk groter zijn dan die van ultrasone apparaten. Ze bevinden zich echter ook in de hogere prijsklasse.
Structuur en werkwijze
Eenvoudige turbinespirometers bevatten een herbruikbare of een 'eenmalige' turbine die zich in een buis met een gedefinieerde doorsnede bevindt. De patiënt ademt in en uit door een wegwerpmondstuk volgens de instructies van de bediener. De turbinesnelheid wordt automatisch gedetecteerd door het apparaat en omgezet in de hoofdstroom- en volumeparameters. De apparaten hebben meestal slechts het formaat van een zakrekenmachine of mobiele telefoon. Enerzijds zijn turbinespirometers verkrijgbaar in compacte versies waarbij de rekenmachine en turbinegedeelten met mondstuk in één eenheid zijn geïntegreerd. Aan de andere kant is de rekenmachine - ook mogelijk met een eigen kleine printer - los te koppelen van het turbinedeel met mondstuk en via een dunne kabel aan te sluiten, ook zijn spirometers gebaseerd op het pneumotachograafprincipe doorgaans klein en handzaam. Ze doen het volledig zonder bewegende delen. De hart- van het apparaat is een systeem van lamellen in de ademhaling buis waardoor de adem wordt uitgeademd. Het lamellensysteem verzet zich tegen de luchtstroom met een kleine weerstand, die positief correleert met de sterkte van de ademhalingsluchtstroom. Tijdens het uitademen wordt het drukverschil tussen de lamelleninlaat en -uitlaat gemeten en hieruit worden automatisch de benodigde parameters berekend. Bij ultrasone spirometers bestaat de geïntegreerde kern uit twee ultrasone zenders en ontvangers die onder een hoek ten opzichte van de luchtstroom in de ademhaling buis. Het apparaat bepaalt automatisch de bekende parameters uit de looptijdverschillen van de ultrasone pulsen terwijl de luchtstroom beweegt. Ultrasone spirometers zijn zeer nauwkeurig en gebruiksvriendelijk en kunnen met verschillende bacteriefiltersystemen worden bediend.
Medische en gezondheidsvoordelen
Parameters die afwijken van de norm, gediagnosticeerd en bevestigd door spirometrie als onderdeel van a longfunctietest, kan op een kosteneffectieve manier initiële indicaties geven van een specifieke functionele beperking of cardiopulmonale ziekte. Spirometrie komt vooral veel voor in gevallen van vernauwde luchtwegen die het ademen bemoeilijken. Bijvoorbeeld wanneer bronchiale astma or chronische obstructieve longziekte (COPD) wordt vermoed. Chronisch hoesten en kortademigheid met ademhalingsgeluiden kunnen ook worden verhelderd, evenals een aandoening van de ademhalingsspieren of het neuronale ademhalingscentrum in de hersenen Ook rokers die langdurig roken, kunnen door middel van spirometrie de mate van beperking van hun longfunctie bepalen. Indien positief, kan het onderzoek ook het bewijs leveren van bepaalde minimale longfunctie-eisen, zoals vóór het uitvoeren van een grote operatie of om te bewijzen geschiktheid vliegen voor piloten. Als een gedeeltelijke volksgezondheid screeningonderzoek, spirometrie maakt geen deel uit van routinematige gezondheidsonderzoeken en moet apart worden besteld.
