Voel de baarmoeder zakken

Introductie

Baarmoeder verzakking beschrijft een ziektebeeld waarbij de baarmoeder in de vagina zakt. De reden hiervoor is zwakte van het ondersteunende weefsel in het bekken en de bekkenbodem spieren. De getroffen vrouwen voelen een vreemd lichaamsgevoel in de vagina.

De blaas or rectum worden vaak ook beïnvloed door directe buurtrelaties. De diagnose van baarmoederverzakking kan worden gemaakt door een gynaecologisch onderzoek. Ten eerste wordt een speculum gebruikt om te observeren hoe de baarmoeder gedraagt ​​zich bij hoesten of persen. Aan de andere kant, een verzakking van de baarmoeder en de omgeving bekkenbodem spieren kunnen ook direct worden gepalpeerd.

Wat doet de gynaecoloog?

Als er een vermoeden is van baarmoederverzakkingdoet de gynaecoloog eerst een onderzoek met een speculum. Met het speculum de vagina en de hals kan beter worden gezien. Dit onderzoek maakt ook deel uit van elk normaal kanker screening.

De vagina en hals worden eerst ontspannen onderzocht en daarna tijdens het persen en hoesten van de patiënt. De toename van de druk in de buikholte, die door deze manoeuvres wordt veroorzaakt, kan een direct effect hebben op de positie van de baarmoeder. Dit wordt gevolgd door een palpatie van de interne geslachtsorganen.

Tijdens dit onderzoek wordt bepaald in hoeverre de reductie al is gevorderd. Bovendien is de sterkte van de bekkenbodem spieren kunnen worden beoordeeld, althans ter oriëntatie. Bij het palpatieonderzoek hoort ook een digitaal rectaal onderzoek.

Bij dit onderzoek brengt de gynaecoloog een vinger in de anus. Het onderzoek dient om de spanning (tonus) van de externe sluitspier te bepalen. Als deze spier niet meer voldoende kan samentrekken, ontlasting incontinentie kan het resultaat zijn.

Een betrouwbare diagnose van baarmoederverzakking is gemaakt met ultrageluid (echografie). Tijdens dit onderzoek heeft het ultrageluid sonde wordt in de vagina ingebracht. Op deze manier kunnen de baarmoeder en ook de omliggende bekkenorganen in detail worden onderzocht.

Als een baarmoederverzakking wordt gedetecteerd, een ultrageluid van de blaas moet ook tijdens de procedure worden uitgevoerd met verschillende metingen om ervoor te zorgen dat er geen ophoping van urine in de blaas is en dat de blaas normaal kan worden geleegd. De baarmoederverzakking kan door de gynaecoloog met palpatie worden vastgesteld. Hoe hoger de ernst, hoe gemakkelijker het is om de verzakte baarmoeder te palperen.

Tijdens het palpatieonderzoek wordt geprobeerd de hals. De baarmoederhals is het laagste deel van de baarmoeder. Hierdoor kan worden vastgesteld hoe ver de baarmoederverzakking is gevorderd en wat de ernst is.

Tijdens de palpatie wordt de patiënt gevraagd om of te duwen hoesten. Dit verhoogt de druk in de buikholte en kan de baarmoederverzakking verder vergroten en zichtbaar maken in de vroege stadia. Zelfs bij een baarmoederverzakking van graad 1 reikt de baarmoederhals diep in de vagina en kan daarom zonder problemen door de gynaecoloog worden gepalpeerd. Bij vergevorderde verzakking kan de patiënt de baarmoederhals ook zelf voelen. Als de baarmoeder al boven het niveau van de vaginale uitlaat uitsteekt, kunnen naast de baarmoederhals ook delen van de baarmoeder verderop in de baarmoederhals worden gepalpeerd.