Venereologie is niet, zoals iemand met diepgaande halfkennis aanvankelijk zou kunnen aannemen uit de naam, het medische specialisme dat zich bezighoudt met aders en andere bloed schepen, nee: de venereoloog is een arts die uitsluitend gespecialiseerd is in geslachtsziekten Omdat dit echter vaak de allereerste dingen zijn die op het huid, is de venerologische specialist vaak nauw verbonden met het beroep van dermatologie, zodat de meeste praktijktekens uiteindelijk lezen: dermatoloog en veneroloog, specialist in huid en Geslachtsziekten.
Wat is een venereoloog?
Venereologie is de studie van seksueel overdraagbare aandoeningen Het woord is afgeleid van het Latijnse "venus", wat "liefdeslust" betekent. Venereologie is de studie van seksueel overdraagbare aandoeningen Het woord is afgeleid van het Latijnse "venus", wat "liefdeslust" betekent en vond ook zijn weg naar de Romeinse mythologie als Venus, de godin van de liefde. Venereologie is een vrij kleine specialiteit zonder verdere onderverdeling, maar het is nauw verwant aan de medische specialismen van dermatologie, dwz huid ziekten, en andrologie, dwz de studie van mannelijke ziekten (als "mannenwetenschap" de tegenhanger van gynaecologie). Bovendien worden, als een kleine specialiteit, de verantwoordelijkheidsgebieden van de venerologie vaak opgeëist en overgenomen door internisten of urologen.
Behandelingen en therapieën
Het behandelspectrum van de veneroloog omvat allereerst alles wat seksueel overdraagbaar is. In klassieke zin zijn dit voornamelijk gonorroe en syphilis. Gonorroe is ook bekend als gonorroe en wordt veroorzaakt door gonokokken, klein immobiel bacteriën Het is een van de meest voorkomende SOA's, soms tot uiting in een brandend gevoel in de urinebuis en een romige, pus-gevulde afscheiding, maar in veel gevallen verloopt het zonder specifieke symptomen. Het verraderlijke is dat de bacteriën kan vervolgens worden overgedragen door de besmette persoon, die zich gezond voelt, tijdens geslachtsgemeenschap, waardoor de infectie verder wordt verspreid. Echter, sinds gonorroe kan ook de eileiders en mannelijke zaadkanalen en dus leiden naar onvruchtbaarheid, het moet beslist tijdig worden opgespoord en behandeld. In tegenstelling tot gonorroe, die zelden andere organen dan het voortplantingsstelsel aantast, syphilis in de latere stadia is een gegeneraliseerde systemische ziekte. In de vroege stadia is het echter meestal merkbaar, ook veroorzaakt door bacteriën (Treponema pallidum), door de zogenaamde "harde kans", een pijnloos zweer op de geslachtsorganen. Maar dom genoeg is dit onaangenaam voor de meeste getroffenen, en velen nemen het zelfs niet serieus vanwege het gebrek aan pijn of jeuk. Omdat de ziekte echter weken later het hele lichaam begint te beïnvloeden, en in het laatste stadium ook de hersenen, het moet beslist worden herkend en behandeld. Syphilis wordt medisch correct Lues genoemd, in de volksmond vroeger ook de "ziekte van Fransman" - een schurk die er kwaad over denkt. Andere klassieker geslachtsziekten omvatten ulcus molle (virale infectie) en Lymfogranuloom venereum (bacterieel), die ook zwelling in het genitale gebied veroorzaken. In het verleden werd aangenomen dat deze ziekten alleen overdraagbaar waren tijdens geslachtsgemeenschap en daarom werd de term "geslachtsziekten" bedacht; tegenwoordig zijn andere transmissieroutes bekend, bijvoorbeeld voor doorgangen bloed producten. Tegelijkertijd zijn er "nieuwere" seksueel overdraagbare aandoeningen zoals HIV of hepatitis, die wederom niet tot het expertisegebied van de veneroloog behoren. In tegenstelling echter herpes genitalis-infectie of papillomavirussen, die kan leiden tot baarmoederhalskanker, vallen ook onder de specialiteit van de venerologie, hoewel ze meestal worden behandeld door gynaecologen of huisartsen.
Diagnostische en onderzoeksmethoden
Het 'wapen' van de veneroloog is zijn oog en het microbiologische uitstrijkje: veel geslachtsziekten, zoals gonorroe of herpes infectie, zijn gemakkelijk te herkennen aan het ziektebeeld of (in het geval van syfilis) het beloop. Een wattenstaafje van de urinebuis or zweer kan vervolgens naar de microbiologie worden gestuurd en biedt diagnostische zekerheid. In het geval van latere syfilis, verschillende bloed testen spelen ook een belangrijke rol. Apparatieve diagnostiek vindt eigenlijk niet plaats. Deze aandoeningen worden steevast met medicatie behandeld - lokale stadia kunnen worden behandeld zalven indien nodig later antibiotica zijn vaak vereist. In de meeste gevallen moet de partner ook worden behandeld. Opsporing en behandeling zijn ook belangrijk bij zwangerschapzoals pathogenen kan ook worden overgedragen op het pasgeboren kind wanneer het door het geboortekanaal gaat. Tijdige sanitaire voorzieningen voor de geboorte zijn daarom enorm belangrijk.
Waar moet de patiënt op letten?
Bij het kiezen van een arts, zoals eigenlijk altijd het geval is bij het zoeken naar een arts, moet men zich laten leiden door persoonlijke aanbevelingen of de eigen ervaring en uiteindelijk door het gevoel in de omgang met de dokter. Wie al een dermatoloog heeft, is daar meestal ook bij geslachtsziekten aan het goede adres. De huisarts of gynaecoloog kan ook een geschikte specialist aanbevelen en ook veel infecties zelf behandelen.
