De uitdagende fase verwijst naar een fase in de kindertijd waarin het kind sterk reageert met uitdagendheid. Hoewel het zichzelf als een persoonlijkheid beschouwt, is het nog niet in staat zijn eigen verlangens en gevoelens te scheiden van die van anderen en trotseert het wanneer er een conflict ontstaat.
Wat is de uitdagende fase?
De uitdagende fase verwijst naar een fase in de kindertijd waarin het kind sterk reageert met uitdagendheid. Volgens de huidige opvatting is de uitdagende fase verdeeld in twee fasen, afgebakend naar leeftijd. De eerste fase van verzet begint rond de leeftijd van anderhalf jaar en is nog relatief eenvoudig te begrijpen. Kinderen beginnen hun ouders vragen te stellen met hun zeer beperkte vocabulaire, die zowel bevestigend als negatief kan zijn. "Ja" is iets positiefs voor het kind; een negatief wordt emotioneel als negatief ervaren en kan met verzet worden beantwoord. Bij het anderhalf jaar oude kind, de linker hersenhelft van de hersenen, die verantwoordelijk is voor logisch denken, is praktisch inactief onder spanning - het kan niet meer communiceren zoals gewoonlijk. De enige reactie van het kind is verzet. Hoewel de eerste fase van verzet niet bij elk kind kan worden waargenomen, ontwikkelt de tweede fase van verzet zich duidelijker tussen de leeftijd van vier en vijf jaar. Kenmerkend zijn de waarom-vragen en het stellen van vragen aan volwassenen als het kind zich realiseert dat ook zij niet overal een antwoord op hebben.
Functie en taak
De uitdagende fase, hoewel zeer stressvol voor de opvoeders van het kind, vervult een belangrijke rol in de gezonde ontwikkeling van het kind. De eerste fase van verzet doet zich voor als het kind zijn of haar eerste ervaring heeft met negatieve gevoelens zoals woede, verdriet of teleurstelling. Sommige kinderen reageren dan op deze jonge leeftijd op de enige stressvolle manier die mogelijk is: uitdagend. Omdat hun linker, rationele halfrond van de hersenen is nog niet voldoende ontwikkeld om negatieve gevoelens met communicatie tegen te gaan, kinderen uiten hun gevoelens op een zeer emotionele manier. Bovendien neemt het kind op deze leeftijd alleen zijn eigen gevoelens waar en weet het nog niet dat andere mensen zich tegelijkertijd heel anders kunnen voelen. Aan het begin van de tweede fase van verzet, de linkerhersenhelft van de hersenen is al zo ver gevorderd dat het kind zich beter kan uitdrukken en ermee kan omgaan spanning anders. In de tweede fase van verzet, leren over en begrip van de omgeving speelt een doorslaggevende rol. Het kind stelt waarom-vragen aan de volwassenen, die echter ook leiden tegen het kind dat ze soms tegenspreekt als hij zijn omgeving nog steeds anders begrijpt. Over het algemeen spreken kinderen op deze leeftijd veel tegen. Ze proberen volwassenen duidelijk te maken dat ze overweldigd worden door emotionele uitbarstingen of creativiteit. Een uitbarsting van verzet kan ook optreden als ze hun zin niet kunnen krijgen, omdat kinderen dat nu pas zijn leren dat ze niet alles kunnen hebben alleen omdat ze het willen. De tweede fase van verzet is daarom ook erg belangrijk voor het kind om zijn plaats in de samenleving beter te begrijpen en te leren hoe het zijn wensen en behoeften op een geaccepteerde manier kan communiceren. Het leert ook doorzetten om begrijpelijk met volwassenen te communiceren.
Ziekten en klachten
Vooral tijdens de eerste fase van verzet helpt het om de emoties van het kind te weerspiegelen als je hem weer wilt kalmeren. Hetzelfde gebeurt vaak precies andersom tijdens de tweede fase van verzet, die veel stressvoller is voor de zenuwen van de opvoeders, aangezien het kind zich nu al goed kan articuleren en dus ook kan provoceren. In sommige situaties kan de woede van een volwassene helpen om een buitengewoon uitdagend kind weer op aarde te krijgen. Als het echter te regelmatig voorkomt dat eerst het kind en daarna de volwassene een driftbui ervaren, is dit nadelig voor de ouder-kindrelatie en kan het de geestelijke gezondheid schaden. volksgezondheid van zowel het kind als de volwassene. Als de uitdagende fase te stressvol wordt voor een of beide, moet een gezinstherapeut worden gezocht. Moeilijke situaties tijdens de uitdagende fase doen zich ook voor wanneer het kind gewelddadig wordt tijdens een driftbui van uitdagendheid. Sommige kinderen slaan, trappen, slaan of bijten in het ergste geval. Hoewel het mogelijk is dat het opstandige kind (onbedoeld) kan slaan, gaat bijten de grens over. Kinderen geven met dit gedrag aan dat ze woede niet aankunnen na de uitdagende fase en hulp nodig hebben, die ouders hun vaak niet kunnen geven in de gevallen die zich voordoen.Omdat kinderen met dergelijk gedrag hun medemensen in gevaar brengen, moet zo snel mogelijk een therapeut worden geraadpleegd , en de kinderarts kan ook het eerste aanspreekpunt zijn. Terwijl een kind uitdagend is, moet hij of zij, indien mogelijk, een veilige omgeving krijgen om dit te doen. Dit betekent dat er zo min mogelijk objecten binnen handbereik moeten zijn, zodat ze niet kunnen worden beschadigd. Bovenal moeten risico's op letsel zeer serieus worden genomen tijdens de uitdagende fase van een kind. Scherpe randen of struikelgevaar worden door boze kinderen niet meer herkend en kunnen dat wel leiden op onvoorziene verwondingen tijdens een driftbui.
