Wat moet een therapie bereiken? Een therapie hoeft niet de zaak van het kind te zijn. Heel vaak is onderwijscounseling nuttig, vooral in gevallen met mogelijke gezinsconflicten.
Daarnaast zijn oudergesprekken in de aanloop naar individuele hulp voor het kind belangrijk om te adviseren en uiteindelijk de medische geschiedenis. Sinds elke dyscalculie is gebaseerd op individuele problemen en is ook symptomatisch individueel; individuele behandeling dient indien mogelijk individueel te worden gegeven. Het is belangrijk dat de nodige rust en wederzijds begrip gevonden kan worden, want een positieve stemming zorgt ervoor dat men zich goed voelt.
Kinderen met dyscalculie hoeven meestal niet alle inhoud die ze al hebben geleerd te herhalen. Basiskennis is meestal aanwezig, problemen bestaan uit de juiste penetratie van de inhoud en een passende oplossing. Na de diagnose en de individuele foutenanalyse moeten eerst de rekenstrategieën van het kind worden verkend.
Gebeurt dit niet, dan is alle kennisopbouw die opnieuw moet plaatsvinden twijfelachtig en waarschijnlijk niet van lange duur. Het moet de kinderen duidelijk worden gemaakt dat wiskunde kan worden begrepen en dat problemen kunnen worden overwonnen door erover na te denken. Het is moeilijk voor een kind om zijn oude methoden uit te schakelen!
Naast individuele hulp gericht op het kind een acterend, ervaringsgericht lesgeven met individuele ondersteuning en de mogelijkheid tot constructief oefenen en spelenderwijs leren zorgt voor een positieve leeromgeving. Dit kan met name helpen op het gebied van emotionele problemen, aangezien het kind minder angsten opbouwt en dus een lagere defensieve houding. Vooral de mogelijkheid van een pedagogische prestatiebeoordeling versterkt het zelfvertrouwen van het kind. Aan deze korte lijst van therapievormen is al te zien hoe belangrijk samenwerking binnen de zogenaamde opleidingsdriehoek wordt.
