Therapie
Patiënten met hete schildklierknobbeltjes hoeven niet per se behandeld te worden. Als echter een autonoom schildklieradenoom gepaard gaat met hyperthyreoïdie, het moet worden behandeld. De stress die de patiënt voelt, kan van persoon tot persoon verschillen.
Dus als de hormoonspiegels hetzelfde zijn, hoeft niet dezelfde behandeling te volgen. Hoewel er verschillende behandelingsopties zijn, is medicamenteuze behandeling meestal de voorkeursbehandeling. Door medicatie worden de schildkliercellen afgeremd.
Dit wordt gedaan door de jodium verwerking nadat het is geabsorbeerd uit de bloed. Daardoor minder schildklier hormonen worden geproduceerd en de stofwisselingssituatie kan normaliseren. Geneesmiddelen met een overeenkomstig effect zijn bijvoorbeeld thiamazol of propylthiouracil.
Aangezien er dosisafhankelijke bijwerkingen zijn, moeten de voorgeschreven hoeveelheden altijd worden aangehouden. Radiojodium therapie is een variant van de behandeling van verschillende schildklieraandoeningen. Deze nucleair geneeskundige therapie kan ook worden gebruikt voor hete knobbeltjes geassocieerd met hyperthyreoïdie. De patiënt wordt radioactief toegediend jodium.
Door dit op te vangen jodium in de schildklierkan een lokaal beperkt effect worden bereikt. Omdat de stof ook stralingsschade veroorzaakt, wordt eerst de stofwisseling vertraagd en verliezen de cellen hun functie, daarna wordt de voortplanting geremd en tenslotte treedt celdood op. Vanwege het kleine bereik van therapeutische bètastraling (ca.
0.5 millimeter in weefsel), dat afkomstig is van radioactief jodium, worden de naburige organen op de best mogelijke manier beschermd. In langetermijnonderzoeken geen toename van kanker gevallen konden daarna worden waargenomen radioactief jodiumtherapie. De behandeling moet als intramurale patiënt worden uitgevoerd, ook al is de stralingsblootstelling slechts ongeveer zo hoog als Röntgenstraal.
De reden hiervoor is de uitscheiding van radioactieve deeltjes door de patiënt. Als de gevolgen van een of meer hete knobbeltjes niet konden worden verholpen door eerdere therapie, kunnen de knobbeltjes ook worden verwijderd. Een andere reden is een zeer grote struma (struma), die mechanische beperkingen voor de patiënt of een uitgebreide besmetting met koude knooppunten veroorzaakt.
Bij het verwijderen van de knoop zijn er verschillende mogelijkheden om schildklierweefsel te behouden. Enerzijds is het mogelijk om de ronde knobbel met een bepaalde veiligheidsafstand te verwijderen en het meeste zogenaamd gezonde weefsel achter te laten. Aan de andere kant, een hele schildklierkwab (hemithyroidectomie) of zelfs de hele schildklier (thyreoïdectomie) kan worden verwijderd.