Therapie | Bof

Therapie

Er is geen causale therapie tegen de infectieziekte. De therapie is symptomatisch, dwz het beoogt de symptomen te verlichten. Dit kan worden gedaan met behulp van warme verbanden van de parotisdient het voer in papillotvorm te worden gegeven om te voorkomen de keel pijn zover mogelijk. Bovendien kunnen antipyretische en pijnstillende medicatie worden toegediend (bijv ibuprofen, paracetamol).

Duur van de bofziekte

De de bof ziekte met een inflammatoire zwelling van de parotis kan gemiddeld drie tot acht dagen duren. Langere progressies zijn echter ook mogelijk. Het optreden van complicaties verlengt ook de duur van de bof ziekte.

Bof bij volwassenen - Wat zijn de verschillen met kinderen?

de bof is een typische jeugd ziekte die vooral kinderen tussen vier en vijftien jaar treft. Bof kan echter ook voorkomen bij volwassenen die geen vaccinatiebescherming hebben. Volwassenen die in werken volksgezondheid zorgberoepen of in opleidingscentra voor kinderen en adolescenten lopen een bijzonder risico.

Een verschil tussen de bofziekte bij kinderen en volwassenen is het hogere percentage complicaties bij toenemende leeftijd. Deze complicaties, die volwassenen vaker treffen, omvatten encefalitis (ontsteking van de hersenen) Of hersenvliesontsteking (ontsteking van de hersenvliezen), evenals doofheid. Sommige complicaties kunnen zelfs fataal zijn, dus een infectie van de bof op volwassen leeftijd mag niet worden onderschat.

Bof tijdens de zwangerschap

Lang werd aangenomen dat de bof infectie in het eerste trimester of zwangerschap kan leiden tot embryo- dood. Deze veronderstelling is echter nog niet bevestigd. Infectie in een later stadium van zwangerschap wordt ook niet geassocieerd met een verhoogd aantal misvormingen of miskramen. De bofziekte van een zwangere vrouw is daarom niet zo ingewikkeld als een rodehond or mazelen infectie tijdens zwangerschapEchter, aangezien vaccinatie tegen de bof gelijktijdig kan worden gegeven met mazelen en rodehond als combinatievaccin moet de vaccinatiestatus vóór elke geplande zwangerschap worden gecontroleerd en eventueel aangevuld. Op deze manier wordt het ongeboren kind niet blootgesteld aan onnodige risico's.