Atleten - of het nu professionals of amateurs zijn - lopen een hoger risico op blessures dan andere mensen. Als er zich een sportongeval voordoet, zijn er, afhankelijk van de diagnose, verschillende behandelingsmogelijkheden. Als een stijf gips dat de beweging volledig beperkt niet nodig is, maar aan de andere kant is een normaal verband niet stabiel genoeg, dan brengt de specialist meestal een bandage Het ondersteunt het geblesseerde deel van het lichaam, maar vernauwt het tegelijkertijd niet. Tapes kunnen ook profylactisch worden gebruikt, bijvoorbeeld om te stabiliseren gewrichten die bijzonder risico lopen.
Wat is het bandverband?
A bandage is een tijdelijk niet-elastisch verband dat door sportartsen, traumachirurgen en orthopedisten wordt gebruikt om te behandelen en te voorkomen sportverwondingen. Een bandage is een tijdelijk niet-elastisch verband dat wordt gebruikt door sportartsen, traumachirurgen en orthopedisten voor de behandeling en preventie van sportverwondingen Het scheur- en trekvaste verband bestaat uit een zelfklevende katoenen stof die is gecoat met een zink oxide rubberen kleeflaag. Aan de lange zijden heeft de tape kartels waardoor het verband gemakkelijk in de lengte en in de breedte kan worden gespleten. Tapes zijn verkrijgbaar in apotheken, drogisterijen en gespecialiseerde winkels voor sportartikelen. Daar kan de klant ze kopen als rollen van 10 meter. Hun standaardbreedte is 3.75 cm. Er zijn echter ook bandages van 2 en 5 cm breed. Ze stabiliseren gewrichten, spieren, ligamenten en pezen en voorkomen schadelijke, pijnlijke en onnodige bewegingen. Op deze manier wordt het snelle genezingsproces bevorderd. Door volledige immobilisatie van het geblesseerde lichaamsgebied te vermijden, wordt gevolgschade zoals spieratrofie en oedeem vermeden. Hoeveel mobiliteit de patiënt dan nog kan, hangt af van het type tape en het gebruikte tapemateriaal. Om correct tapen uit te voeren, moet aan de volgende voorwaarden zijn voldaan: Het te behandelen lichaamsdeel is uitwendig intact. Het tapen gebeurt volgens de diagnose van een medisch specialist. Het tapen wordt uitgevoerd door een professional die bekwaam is in het aanbrengen van deze verbanden. Tapes voor de behandeling van verwondingen worden over het algemeen alleen door medische professionals aangebracht. Als ze moeten worden gebruikt voor profylaxe of prestatieverbetering in de sport, kan de betrokken atleet ze ook zelf toepassen met een beetje oefening en goed geïllustreerde instructies. De tape die wordt gebruikt in de sportgeneeskunde en traumachirurgie is te onderscheiden van de Kinesio Tape, die is gemaakt met elastische plakstrips.
Functie, effect en doelen
Afhankelijk van de diagnose moet tapen een van de volgende functies vervullen: Augmentatie ondersteunt specifiek gewrichten en ligamenten. Tapes die zijn ontworpen om compressie te bieden, voorkomen zwelling van het weefsel. De werkdruk op de blessure is dus sterker dan de rustdruk. Compressietapes worden vaak toegepast als onmiddellijke maatregel na sportongevallen. Ze mogen dan echter niet op de huid gedurende meer dan een uur. Banden voor fixatie (spalken) verbinden gewond botten en gewrichten met de omringende, niet-beschadigde botten en gewrichten (buddy taping). Dit immobiliseert de blessure. Bandverbanden, die worden aangevraagd proprioceptie redenen, zijn bedoeld om de perceptie van de eigen bewegingen en het lichaamsbewustzijn te verbeteren. Ze worden meestal profylactisch toegepast om bepaalde bewegingen te benadrukken. Voorkeursgebieden van het lichaam zijn de gewrichten. Medische indicaties voor bandverbanden zijn onder meer verwondingen aan gewrichten en ligamenten (gedeeltelijke ligamentscheuren), onstabiele gewrichten, eenvoudige botbreuken, spierblessures en schade veroorzaakt door overmatig gebruik van sport (tennis elleboog). De belangrijkste toepassingsgebieden van bandverbanden zijn verwondingen van de enkel gewricht - het wordt het vaakst getroffen door sportongevallen van alle gewrichten van het menselijk lichaam. Vingers, kniegewrichten, ellebogen en polsen zijn ook het doelwit van een tapingbehandeling. De vorm waarin het wordt toegepast, is afhankelijk van de diagnose, het doel (therapeutisch of profylactisch), de beoogde toepassingsduur, de specifieke eisen van de sport die de patiënt beoefent (set van regels) en volgens het werkingsprincipe (augmentatie). , compressie, etc.). Voorwaarde is dat de patiënt geen sterke bewegingen maakt bij het aanbrengen van het verband, omdat dit het behandeldoel in gevaar zou brengen. De arts brengt eerst het aangetaste gewricht in de juiste functionele positie. Dan plaatst hij een huid beschermer (ondervloer) op deze positie. Hij snijdt een schuimrubberen kussentje af en brengt het met lichte druk aan op het pijnlijke gewricht. Ten slotte worden ankers, teugels, fixatie, omhulsel en veiligheidsstrips aangebracht. De stroken worden niet continu omwikkeld zoals bij een elastisch verband, maar worden afzonderlijk gemeten en slechts één keer volledig omwikkeld. Het tape-verband wordt verwijderd door de arts die de plakstrip op een geschikt punt met een tapesnijder of verbandschaar bij de tanden scheurt en vervolgens in de richting van de tanden trekt. haar groei. Als het tape-verband wordt aangebracht om profylactische redenen, dan wordt dit gedaan om toekomstige (herhaalde) blessures te voorkomen. Als tapes vóór wedstrijden worden aangebracht, zijn ze bedoeld om hyperextensies, verrekkingen en verstuikingen van de ligamenten te voorkomen. Ze worden onmiddellijk verwijderd nadat het sportevenement is afgelopen. Proprioceptief aangebrachte bandverbanden verbeteren de algehele atletische prestaties verder.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Typische complicaties die kunnen optreden nadat bandages zijn aangebracht, zijn onder meer huid irritatie, problemen met de bloedsomloop, vermindering van het stabiliserende effect en optreden van compartimentsyndroom. Tapes mogen niet worden aangebracht als de patiënt lijdt artritis (gezamenlijke ontsteking), Geavanceerd osteoartritis or jicht in het aangetaste gewricht. Andere contra-indicaties zijn: Gevoelloosheid en tintelingen in het geblesseerde deel van het lichaam, ernstig toenemend pijn op de plaats van letsel openen wonden (ze moeten worden behandeld voordat de tape kan worden aangebracht!), intense jeuk, verkleuring van vingers en tenen die niet verdwijnen, zelfs niet als de patiënt opgetild is, en ernstige zwelling die ondanks verhoging niet afneemt. Bovendien mogen tapes niet worden aangebracht op uitgebreide hematomen.
