De arts ziet het klassieke beeld van een uitwendige enkelfractuur als volgt:
- Zwelling
- Hematoomverkleuring (blauwe plek)
- Pijn
- Verkeerde uitlijning
- Functiebeperking (Funktio laesa)
Afhankelijk van de omvang van de breuk en de bijbehorende verwondingen, de bovengenoemde tekenen (symptomen) van een uitwendige enkelfractuur komen in verschillende mate en locaties voor. Bij het bereiken van de dokter kan de gewonde voet het gewicht niet dragen. Elke poging om de voet te belasten wordt geassocieerd met pijn.
De bovenste enkel gewricht is gezwollen en verkleurd met hematomen als gevolg van de bloeding veroorzaakt door het ongeval. Vanwege de zwelling, mobiliteit in de enkel gewricht is aanzienlijk verminderd. Soms kan een botwrijving (crepitaties) worden uitgelokt tijdens de mobiliteitstest.
Samen met een onderscheidend enkel gewrichtsmispositie en open fracturen, crepitaties zijn bepaalde symptomen voor de aanwezigheid van een uitwendige enkelfractuur. Tijdens het onderzoek mogen de bijbehorende vaat- en zenuwletsels nooit worden vergeten om gevolgschade te vermijden en, in geval van twijfel, een onderscheid te kunnen maken tussen complicaties veroorzaakt door het ongeval en die welke therapeutisch zijn veroorzaakt (iatrogene, bv. Door de volgende ingreep). ). Bovendien moet altijd worden gezocht naar verdere letselgevolgen.
Deze omvatten:
- Letsel aan de buitenste ligament (frequent letsel): Als er geen botletsel wordt gevonden in de Röntgenstraal beeld, kan een gescheurde buitenste ligament aanwezig zijn. Drie buitenste ligamenten stabiliseren de enkelgewricht in het gebied van de buitenste enkel en voorkom dat deze knikt. Ze zijn heel vaak gewond.
Tijdens het klinisch onderzoek kan een blessure een verhoogde laterale opening van de enkelgewricht of een vooruitgang van het enkelbot. Ingehouden röntgenfoto's van de enkelgewricht, waarbij een vergrote laterale opening van het enkelgewricht en een enkelbeenverloop onder gestandaardiseerde condities kan worden onderzocht, worden zelden meer uitgevoerd. Therapie Conservatieve therapie is hier bijna altijd succesvol.
Een gewatteerde, enkelgewricht stabiliserende aircast-spalk wordt gedurende 6 weken voorgeschreven. In de regel wordt een stabiel litteken gevormd. Als het enkelgewricht instabiel blijft met veelvuldig draaiende verwondingen, kan op een later tijdstip een buitenste ligamentplastic worden uitgevoerd.
- Geïsoleerde syndesmose-letsels (vaak over het hoofd gezien letsel): Een intacte syndesmose is essentieel voor een ongestoorde functie van het enkelgewricht. Geïsoleerde syndesmose-breuken of insufficiënties zijn mogelijk, hoewel zeldzaam. In de meeste gevallen is de syndesmose ook geblesseerd in de context van een enkel breuk.
Syndesmose van de enkel is de bandverbinding tussen het scheenbeen en het kuitbeen bij de enkel. Het is verantwoordelijk voor het stabiliseren van het enkelbot. Als de syndesmosis scheurt of gedeeltelijk zijn functie verliest door overstrekking / gedeeltelijk scheuren, is de enkelvork onstabiel.
Het resultaat is een divergentie van de tibia en fibula wanneer de voet wordt belast. Pijn onder spanning en schade aan het gewricht kraakbeen zijn de gevolgen. Dynamisch Röntgenstraal onderzoek onder de beeldconverter is geschikt voor het diagnosticeren van een syndesmose-blessure.
Een syndesmose-verwonding kan ook worden vastgesteld door computertomografie of MRI. Therapie Chirurgische therapie is hier noodzakelijk. De enkelgewrichtsvork wordt tijdelijk (tijdelijk) gestabiliseerd door middel van 2 stelschroeven door de kuiten en het scheenbeen.
Na 6 weken, waarin de been mag niet worden geladen, de stelschroeven kunnen weer worden verwijderd. - Verwondingen aan de achtervoet (zeldzaam): gebroken enkel en hielbeen fracturen zijn gebaseerd op een ander verwondingsmechanisme. Therapie is bijna altijd werkzaam.
- Verwondingen van de tarsaal: (zelden) fracturen of dislocaties van de tarsale botten. Therapie is bijna altijd werkzaam. - Letsel van de middenvoetsbeentje: een veel voorkomende blessure is een basis breuk van de 5e middenvoetsbeentje bot.
Pijn kan vooral aan de buitenrand van de voet worden geactiveerd. Therapie Chirurgische behandeling van verplaatste fracturen, conservatieve behandeling bij a gips cast voor 6 weken voor niet-verplaatste fracturen. - Maisonneuve-fractuur: combinatieletsel bestaande uit een bot- of ligamenteus structureel letsel ter hoogte van de binnenste enkel en een fractuur van de fibula nabij de kniegewricht (fibulafractuur) met volledige breuk van de tibia- en fibula-verbinding (Membrana interossea). Therapie: altijd operatief.
