Symptomen van een terugval | Terugval van neurodermatitis

Symptomen van een terugval

Bij neurodermitis, worden symptoomvrije fasen afgewisseld met acute neurodermitisaanvallen. Een acute opflakkering van de ziekte kan worden herkend aan het plotseling optreden of verergeren van de symptomen. Aanvankelijk hebben de getroffen personen last van licht rode huidgebieden, die vervolgens verder ontstoken, droog en schilferig worden. Op de ontstoken gebieden, het erytheem, is de huid rood en nat of omgeven door korsten.

Vooral de pijnlijke jeuk is voor veel patiënten een enorme last. Krabben irriteert de huid verder en de jeuk wordt erger. Neurodermitis Patiënten hebben vaak last van slaapstoornissen door de extreme jeuk, voelen zich permanent moe en zijn gestrest.

Diagnose van een stuwkracht

In de meeste gevallen herkennen de getroffen personen snel wanneer ze een neurodermitis aanval op basis van het plotselinge begin van symptomen. De dermatoloog stelt de diagnose door de huid van de patiënt grondig te onderzoeken. Hij bepaalt hoeveel eczemen er op het lichaamsoppervlak aanwezig zijn, hoe uitgesproken de ontsteking is en of de huid nat of droog is. De diagnose van een terugval omvat altijd een gedetailleerd gesprek met de patiënt (zogenaamde anamnese) om de subjectieve symptomen en bijbehorende symptomen, een familiegeschiedenis en mogelijke triggers te identificeren.

De behandeling van een terugval

De behandeling van een terugval van neurodermitis bestaat in wezen uit het verlichten van de symptomen, aangezien de ziekte zelf momenteel niet te genezen is. De behandeling wordt uitgevoerd met speciale crèmes en zalven die de jeuk verlichten en de gedroogde huid hydrateren. antihistaminica, die in tabletvorm worden toegediend, kunnen ook helpen bij ernstige jeuk.

Het bijhouden van een allergiedagboek kan helpen bij het identificeren van triggers voor atopische dermatitis en vermijd ze in de toekomst. Om dit te doen, moeten patiënten elke dag noteren of ze symptomen van neurodermitis hebben, welk voedsel ze hebben gegeten of dat ze contact hebben gehad met dieren. Korte opmerkingen over de psychologische gemoedstoestand of de weersomstandigheden (bijv. Zweten bij warm weer) kunnen ook nuttig zijn. Samen met de arts kan het dagboek vervolgens worden gebruikt om te zoeken naar mogelijke triggers die de terugval veroorzaken.