Craniomandibulaire disfunctie Is een term die wordt gebruikt om een verscheidenheid aan aandoeningen te beschrijven die van invloed zijn op het kaakgewricht gewrichten, het kauwsysteem en de bijbehorende weefsels.
Opvallend is dat mensen hier vaak aan worden blootgesteld spanning of die zich in crisissituaties bevinden, ontwikkelen vaak parafuncties (tong op elkaar klemmen, tanden op elkaar klemmen, tandenknarsen), wat dan kan leiden naar CMD. Vrouwen zijn vaak onevenwichtig door de veelvoudige stress van werk, gezin en huishouden en compenseren dit door functionele stoornissen.
De craniomandibulaire disfunctie wordt naar de oorzaken van de klachten verdeeld in drie groepen:
- Primaire dento- / occlusogene oorzaken - tandgerelateerd /afsluiting-gerelateerd (elk contact van de tanden van de bovenkaak met die van de onderkaak) oorzaken.
- Primaire myogene oorzaak - spiergerelateerde oorzaken.
- Primaire artrogene oorzaak - gewrichtsgerelateerde oorzaken.
Geslachtsverhouding: mannen tot vrouwen is 1: 1.5-2.
Frequentiepiek: in de kindertijd komt de ziekte zelden voor. De frequentie neemt toe tot de puberteit. De ziekte komt voornamelijk voor bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd (piek op 40 jaar). Na menopauze (climacterisch; menopauze), de frequentie neemt af. Op oudere leeftijd is de ziekte zeer zeldzaam. De prevalentie (ziektefrequentie) is 10-15% van de volwassenen (in Duitsland). Slechts ongeveer 3% is voor deze klachten in behandeling.
Verloop en prognose: de ontregeling kan erg pijnlijk zijn. Om de klachten succesvol te kunnen behandelen is het nodig om de oorzaak (en) te achterhalen. Door voldoende therapie, dat vaak interdisciplinair is, kan de ziekte volledig worden genezen. Als de oorzaken echter niet zijn weggenomen, kan de ziekte terugkeren (terugkeren).
