Symptomen
Het kenmerkende symptoom van een liesbelasting is pijn in het gebied van de beschadigde spieren. Over het algemeen zijn de symptomen afhankelijk van de ernst van de verwonding. Andere symptomen van liesbelasting zijn zwelling van de dij, krampen en pijnlijke druk op de aangetaste spieren.
- In fase I van een inguinale stam, krampen en / of licht pijn worden gevoeld in het gebied van de binnenkant van de dij onder stress. Verdere belasting van de spieren is in eerste instantie mogelijk, maar wordt sterk afgeraden.
- In fase II, pijn wordt gevoeld wanneer de been wordt geladen en naar buiten en naar binnen bewogen. In deze fase zijn sommige spiervezels al aangetast, hoewel het aandeel minder dan 5% is.
- Fase III van een liesbelasting wordt gekenmerkt door hevige pijn in de spiergroep en overbelasting is niet meer mogelijk.
Daarnaast, bloed kan uit de gewonde lichaamscellen lekken en zo de liesbelasting zichtbaar maken door een blauwe plek. In stadium III wordt meer dan 5% van de spiervezels aangetast.
Zowel de duur als het verloop van een liesstreng kunnen individueel verschillen. De exacte duur totdat de liesbelasting volledig is genezen, hangt af van de respectieve ernst en het tijdstip van het begin van de behandeling.
Over het algemeen kan worden aangenomen dat zelfs eenvoudige onmiddellijke maatregelen de duur van het genezingsproces positief kunnen beïnvloeden. Hierbij spelen het koelen van de liesstreek en het omhoog brengen van de benen een doorslaggevende rol. Het is bewezen dat deze eenvoudige onmiddellijke maatregelen de genezingstijd van liesbelasting aanzienlijk verkorten, ongeacht de ernst ervan.
Volgens de medische definitie is een eerstegraads liesblessure de zwakste vorm van deze ziekte. Om deze reden kan bij een eerstegraads liesbelasting een relatief korte duur worden verwacht. Bij deze milde vorm van liesbelasting is in de regel geen medische behandeling nodig, maar bij twijfel over de eigenschappen en de therapeutische maatregelen moet een arts worden geraadpleegd en om advies worden gevraagd.
Een hogere mate van liesbelasting die lager is geclassificeerd, kan leiden tot een significant verlengde genezingsperiode als er geen passende behandelingsmaatregelen worden genomen. Bij een eenvoudige 1e graads liesbelasting kan de sportactiviteit ondanks lichte pijn ononderbroken worden voortgezet. De pijn die de patiënt ervaart, verdwijnt meestal binnen enkele dagen volledig.
Patiënten die lijden aan een 2e graads liesbelasting ervaren meestal veel sterkere pijn. Meestal wordt deze pijn veroorzaakt door eenvoudige inspanning (bijvoorbeeld tijdens het lopen). Vaak gaat een 2e graads liesbelasting gepaard met een gescheurde spiervezels.
Om deze reden is de tijd totdat de pijn volledig verdwijnt bij de meeste patiënten aanzienlijk langer. Patiënten die lijden aan een tweedegraads getrokken lies, moeten zich ervan bewust zijn dat de aangetaste spieren in geen geval te vroeg mogen worden belast. Anders kan overmatige belasting een negatief effect hebben op de duur van het genezingsproces.
Bovendien kan het ongemak dat wordt veroorzaakt door de liesbelasting aanzienlijk toenemen wanneer de aangedane spieren zwaar worden belast. De overgang van een ongecompliceerde liesbelasting naar een chronisch ziekteverloop is ook niet ongebruikelijk bij patiënten die te vroeg beginnen met sporten. Een liesblessure van graad 3 is de meest ernstige vorm van deze ziekte.
De getroffen patiënten moeten doorgaans verwachten dat de genezingsperiode enkele weken duurt. tevens de gescheurde spier Vezels geassocieerd met de inguinale stam van de 3e graad leiden vaak tot bijzonder uitgesproken pijnsymptomen. Om deze reden wordt de mobiliteit van de patiënt ernstig beperkt tijdens de gehele genezingsperiode.
Zowel bij een 2e graads liesbelasting als bij een 3e graads liesbelasting adviseren wij uitdrukkelijk om elke vorm van sportactiviteit af te raden. Anders kunnen de liesbelasting en de bijbehorende pijnsymptomen aanzienlijk verslechteren. Als de spieren te vroeg worden belast, kan de duur tot volledige genezing worden verlengd.
Ongeacht de ernst van de liesbelasting bij elke patiënt, kunnen verschillende behandelingsmaatregelen een positief effect hebben op de duur van het genezingsproces. De externe aanvoer van magnesium (bijvoorbeeld in de vorm van bruistabletten) is een van de meest veelbelovende behandelingsmaatregelen voor liesbelasting. De behandeling van een verrekte lies hangt af van de ernst van de blessure.
In ieder geval moet een voortzetting van de opleiding worden vermeden. Als de training wordt voortgezet, is het mogelijk dat er een zogenaamde chronificatie van de ziekte optreedt, dat wil zeggen dat de pijn maandenlang aanhoudt. Bij chronische liesbelasting kan het tot 6 maanden duren voordat de spieren weer pijnloos kunnen worden getraind.
In de eerste 24 uur nadat een liesbelasting is opgetreden, moet het zogenaamde PECH-schema worden gevolgd. Allereerst moet de patiënt een pauze nemen van sportactiviteiten om te voorkomen dat de blessure verergert. Om de symptomen van zwelling van de dij en mogelijke kneuzingen, afkoeling (ijs) en aanbrengen van een compressieverband (compressie) wordt aanbevolen.
Bovendien, de been moet worden verhoogd zodat zwelling niet verder wordt bevorderd door langdurig staan of lopen. Als er een vermoeden bestaat dat u een verrekte lies heeft, moet u masseren van het gebied vermijden, omdat dit ontstekingsprocessen kan verstoren en bloedingen kan bevorderen. Hetzelfde geldt voor bloed bloedsomloopbevorderende zalven, die in de eerste 24 uur na een verrekte lies moeten worden vermeden.
Pijnstillende zalven zonder bloed Het circulatiebevorderende effect wordt daarentegen sterk aanbevolen voor onmiddellijke pijnbehandeling. Uiterlijk na deze onmiddellijke maatregelen moet een arts worden geraadpleegd om de verrekte lies te diagnosticeren en om verdere therapie te bespreken. Er zijn verschillende benaderingen voor de behandeling van een verrekte lies.
In de regel wordt een fysiotherapeutische behandeling gestart na of tijdens een langere onderbreking van de sport, die 2-10 weken kan duren, afhankelijk van de ernst van de blessure. Dit omvat vaak fysiotherapie, licht stretching opdrachten, weefselvocht drainage en, onder bepaalde omstandigheden, elektrotherapie.Ontstekingsremmende medicijnen zoals diclofenac or ibuprofen worden indien nodig ook door de arts voorgeschreven. Na enkele weken, afhankelijk van de symptomen, een langzaam toenemende belasting van de been kan opnieuw worden gestart.
Opgemerkt moet worden dat de training zelfs bij lichte pijn moet worden gestopt om het succes van de therapie niet in gevaar te brengen. In zeer ernstige gevallen van liesbelasting is het goed mogelijk dat een operatie wordt voorgesteld door de behandelende arts. Dit is het geval bij getrokken liezen, waarbij een groot aantal spiervezels wordt gescheurd.
Tijdens de operatie wordt de bloeding verwijderd en worden de spiervezels gehecht om de genezing te versnellen. Direct na de liesbelasting moet het getroffen gebied onmiddellijk worden gekoeld. Kleinste bloed schepen scheur door de blessure.
Warmte zou de bloedcirculatie bevorderen en er zou meer bloed en vocht het weefsel binnendringen. Er ontstaan blauwe plekken en zwellingen. IJs- en verkoelende zalven kunnen in de acute fase een ontstekingsremmend en pijnstillend effect hebben.
Het opheffen van het been voorkomt ook de verhoogde bloedcirculatie. Na twee dagen is het dan bijvoorbeeld aan te raden maatregelen te nemen die de bloedcirculatie bevorderen. Naast zalven en warmtepleisters zijn dit onder meer warmtebaden en warme kompressen.
In fysiotherapie, stimulatie huidige behandelingen en weefselvocht drainage wordt ook gebruikt in de latere genezingsfase. De belangrijkste maatstaf voor liesbelasting is bescherming. Sport moet zelfs over een langere periode worden vermeden.
Het genezingsproces kan worden ondersteund met lokaal aangebrachte zalven. In het begin moet een verkoelende zalf worden aangebracht. Deze bevatten meestal menthol of andere essentiële oliën.
Ze koelen het getroffen gebied af en verlichten pijn en ontstekingen. Zalven die de bloedcirculatie bevorderen, mogen in het begin niet worden gebruikt, omdat deze de ontwikkeling van blauwe plekken en zwellingen bevorderen. Na de acute fase, na ongeveer 48 uur, helpen bloedcirculatiebevorderende zalven.
Deze warmtecrèmes bevatten bijvoorbeeld capsaïcine. Ze verbeteren de bloedcirculatie en versnellen de genezing. Zalven met ibuprofen of andere pijnstillende stoffen hebben ook een pijnstillende werking.
Zalf voor paarden mag in het begin niet worden aangebracht omdat het ook stoffen bevat die de bloedcirculatie bevorderen. In het verdere verloop van de behandeling kan men er echter op terugvallen, net als zalven met homeopathische ingrediënten zoals arnica or paardekastanje. Als er een liesbelasting optreedt, moet de atletische activiteit onmiddellijk worden onderbroken.
Ook de volgende keer moet u afzien van sport en stress totdat de blessure volledig is genezen. Na een periode van genezing en volledige onthouding van sporten kan het helpen om in overleg met een fysiotherapeut langzaam weer te gaan sporten. De opbouwtraining dient in eerste instantie te bestaan uit massages, lichte gymnastiek en stretching opdrachten.
Als de training te snel wordt hervat, kan snel terugkerende liesbelasting optreden. Oefeningen voor stretching de adductoren kan er als volgt uitzien: De atleet zit met gestrekte benen op de grond, waartussen een hoek van ongeveer 90 graden is. Het bovenlichaam wordt nu langzaam naar voren gebogen om de toppen van de voeten aan te raken of vast te pakken.
Ook zittend staan de benen schuin, de voetzolen wijzen naar binnen en raken elkaar. Nu drukken de ellebogen de knieën met lichte druk naar de grond. Deze oefeningen kunnen ook worden gebruikt als een preventieve maatregel tegen liesbelasting tijdens opwarmtrainingen.
