Symptomen / 3 stadia van sympathische reflexdystrofie
De ziekte van Sudeck is meestal verdeeld in 3 fasen, maar het klinische verloop van de ziekte is vaak niet duidelijk gedefinieerd.
- Stadium: acute ontsteking In het eerste stadium, het inflammatoire stadium, overheersen de symptomen van acute ontsteking. Deze kunnen zijn: brandend pijn en oververhitting van de huid.
Er kan ook een deegachtige zwelling zijn, dwz oedeem, beperkte functie van het lichaamsdeel of gewricht en een blauwachtige of roodachtige verkleuring van de huid. Bovendien kan de temperatuurregeling van het lichaamsdeel worden verstoord, dwz het kan oververhit of tijdelijk koel aanvoelen.
- Stadium: dystrofische fase In deze fase is de pijn is vaak regressief, de huid is slecht voorzien van bloed, in tegenstelling tot het inflammatoire stadium, en daarom wit en koud. De spieren van het getroffen gebied breken af en botontkalking kan beginnen.
Een beginnende verstijving van de gewrichten is ook mogelijk.
- Fase: atrofische fase De dystrofische fase wordt gevolgd door de atrofische fase, de laatste fase van deze classificatie. In deze fase is het pijn is meestal helemaal verdwenen, maar het aangetaste lichaamsdeel is meestal bijna onbruikbaar. De verdere verstijving van de gewrichten en de atrofie, dwz de afbraak van de spieren, draagt hier aanzienlijk aan bij.
De spieren en zachte weefsels zijn in dit stadium aanzienlijk blijven verslechteren en er treden spiercontracturen op, waardoor de functie van het aangetaste lichaamsdeel verder wordt beperkt. De ontkalking van het bot gaat door en de huid ziet er erg dun en glanzend uit.
> Om de patiënt die eraan lijdt te kunnen helpen De ziekte van Sudeckgebruikt de fysiotherapeut fysiotherapie / fysiotherapie technieken om de evenwicht tussen het sympathische en parasympathische zenuwstelsel. bindweefsel massage heeft in deze context zijn waarde bewezen.
Uitbreidingen van het vegetatieve zenuwen bevinden zich in het bindweefsel en het ondersteunende weefsel, dat wil zeggen de huid, onderhuid en fascia. Dit betekent dat er bepaalde huid en bindweefsel zones die kunnen duiden op bepaalde orgaanstoornissen. De fysiotherapeut kan deze zones herkennen aan visuele en tactiele bevindingen.
Men kan zich dat voorstellen bij een getroffen bindweefsel zone, het onderhuidse weefsel kleeft aan de spierfascia doordat de stofwisselingsfunctie daar beperkt is. het is mogelijk dat de patiënt op deze plaatsen sensorische stoornissen heeft, zoals verhoogde gevoeligheid voor pijn, temperatuurveranderingen, veranderingen in elasticiteit en een verslechtering van het weefsel perfusie van het gebied. Deze symptomen kunnen allemaal samen voorkomen in De ziekte van Sudeck, maar ze hoeven niet per se allemaal te gebeuren. Het is mogelijk dat de patiënt niets merkbaars voelt in het getroffen gebied en zich na behandeling door de fysiotherapeut toch beter kan voelen.
Sinds het klinische onderzoek van deze effecten spreekt men van de neurovegetatieve holistische behandeling volgens Dr. Teirich-Leube. Bij deze behandeling heeft de behandeling van het bindweefsel invloed op het vegetatieve zenuwstelsel, de activiteit van de sympathische zenuwstelsel wordt verminderd en kan dus samenwerken met de parasympathische zenuwstelsel nog een keer. Naast de effecten op de zenuwstelsel, bloed de bloedsomloop wordt lokaal verbeterd, de spanning wordt verlaagd en verklevingen bij de ziekte van Sudeck worden losgemaakt.
Behalve het beïnvloeden van het autonome zenuwstelsel door het bindweefsel te masseren, is het ook geschikt om het los te laten spanningen die worden veroorzaakt door het verlichten van de houding van de patiënt bij de ziekte van Sudeck. Doordat de patiënt de aangedane hand of voet tracht te ontlasten en deze minder gebruikt voor alledaagse bezigheden, is de andere kant vaak overbelast en kunnen rugklachten ontstaan door een verkeerde houding. Om dit te voorkomen, is fysiotherapie voor houding school is onmisbaar voor de ziekte van Sudeck.
Naast de houdingstraining, de mobiliteit van de aangrenzende gewrichten moet ook worden gehandhaafd om verder functieverlies te voorkomen. Hiervoor kan de fysiotherapeut samen met de patiënt oefeningen doen en samen met de patiënt een zelfoefenprogramma opstellen dat regelmatig thuis uitgevoerd dient te worden. Naast het pure behoud van beweging van de aangrenzende gewrichten, is het raadzaam om deel te nemen aan fysieke activiteiten, omdat matig uithoudingsvermogen sport kan op zijn beurt invloed hebben op het autonome zenuwstelsel en, naast de bindweefselmassage, bijdragen aan de evenwicht van het sympathische en parasympathische zenuwstelsel.
