bijzondere kenmerken
In bepaalde situaties wordt prioriteit gegeven aan anamnese. Zo gebruiken de hulpdiensten een minder gedetailleerd medische geschiedenis, die alleen de zaken behandelt die belangrijk zijn voor de acute, mogelijk levensbedreigende situatie. Een buitenlandse anamnese, dat wil zeggen een anamnese van een persoon die geen vragen voor zichzelf kan of wil beantwoorden, kan worden afgenomen bij zeer oude of zieke personen, bewusteloze personen, kinderen, niet-Duitssprekende patiënten, zoals evenals wanneer de behandelende arts twijfelt aan de juistheid van de verklaringen van de patiënt.
Wat komt er na een medische geschiedenis?
In de meeste gevallen volgen andere methoden voor medische diagnose de anamnese. Deze omvatten een fysiek onderzoek van de betrokkene, beeldvormende onderzoeken (ultrageluid, MRT, CT, Röntgenstraal), net zoals bloed bemonstering om diagnostisch relevante waarden in het bloed te bepalen. Nadat de diagnose is gesteld, wordt de therapie gestart, die eerst met de betreffende patiënt wordt besproken. Tijdens dit gesprek kan de patiënt inzicht krijgen in de mate waarin zijn of haar eigen informatie heeft bijgedragen aan het vinden van de juiste diagnose.
