Schizofrenie is een geestesziekte dat beïnvloedt volledig de persoonlijkheid van de patiënt. De getroffenen hebben vaak een verstoorde relatie met de werkelijkheid, die zich bijvoorbeeld manifesteert door wanen en hallucinaties Meest voorkomend, schizofrenie verschijnt voor het eerst in de jaren tussen de puberteit en maximaal 35 jaar.
Wat is schizofrenie?
Schizofrenie is een psychische stoornis die alle percepties van de patiënt beïnvloedt. Zowel interne als externe percepties veranderen, soms aanzienlijk. Dit beïnvloedt het emotionele leven en denken van de patiënt. Ook de aandrijf- en motorfunctie veranderen. Schizofrenie komt meestal voor in afleveringen. Een aflevering wordt ook wel een psychose De getroffen persoon kan het contact met de realiteit volledig verliezen. De psychiatrie maakt onderscheid tussen verschillende vormen van schizofrenie, afhankelijk van de symptomen. Bij paranoïde-hallucinerende schizofrenie, hallucinaties en waanideeën komen voor. Catatonische schizofrenie wordt gekenmerkt door symptomen in het motorsysteem. Als vooral het gevoelsleven verstoord is, is het een hebefrene schizofrenie. Als er een gebrek aan drive, sociale terugtrekking en gebrek aan emotie is, wordt dit resterende schizofrenie genoemd.
Oorzaken
Bij de oorzaken van schizofrenie spelen waarschijnlijk meerdere factoren een rol. Aangenomen wordt dat een genetische aanleg de centrale factor is in dit proces. Er moeten echter andere factoren worden toegevoegd als triggers. Dit kunnen bijvoorbeeld zijn spanning, drugsgebruik of ingrijpende gebeurtenissen in het leven. Psychosociale factoren kunnen ook een oorzaak zijn van schizofrenie. Het is echter nog niet wetenschappelijk bewezen dat problemen in het gezin, het partnerschap of het beroep causaal verantwoordelijk zijn voor het uitbreken van schizofrenie. Biochemische oorzaken zijn nog niet overtuigend wetenschappelijk bewezen. Het is echter bewezen dat in de hersenen van een schizofreen de docking sites voor dopamine overgevoelig reageren. dopamine is een boodschappersubstantie die zenuwimpulsen doorgeeft. Men neemt aan dat neuroanatomische oorzaken ook de oorzaak zijn van schizofrenie. Bij sommige patiënten is bijvoorbeeld vastgesteld dat ze een verwijde kamer hebben in de hersenen gevuld met hersenvocht. Bovendien, cerebraal bloed stroom is veranderd in de aanwezigheid van schizofrenie.
Symptomen, klachten en tekenen
Een opvallend symptoom van schizofrenie is waanvoorstelling. Lijders lijden aan absurde waanvoorstellingen die in werkelijkheid geen basis hebben. Niettemin lijken deze ideeën realistisch voor mensen met schizofrenie, dus zelfs een logische redenering kan hun mening niet veranderen. Een voorbeeld van een waanvoorstelling is het waanidee van de vervolging. Lijders denken dat ze worden vervolgd en bedreigd. In een relatiewaan daarentegen relateren ze alle mogelijke gebeurtenissen aan hun persoon. Het denken verandert significant in de loop van de ziekte. De gedachtegangen breken plotseling af en / of zijn onsamenhangend. Een ander symptoom van schizofrenie is egostoornis. De grens tussen zichzelf en de buitenwereld vervaagt, en delen van iemands lichaam of gedachten worden als vreemd ervaren. Evenzo lijden mensen met schizofrenie vaak aan hallucinaties Deze manifesteren zich meestal in een auditieve vorm en worden door patiënten als zeer bedreigend ervaren. Mensen met schizofrenie zijn vaak lusteloos, zwak of [apathie | apathisch]]. Ze hebben weinig interesse in sociale contacten of vrijetijdsbesteding. Emoties worden afgeplat en patiënten zijn prikkelbaar, achterdochtig of depressief. Niet alle tekenen van schizofrenie zijn altijd in dezelfde mate aanwezig. Ze variëren zowel in het verloop van de ziekte als van patiënt tot patiënt.
Verloop van de ziekte
Het verloop van de ziekte van schizofrenie is voor elk individu anders. Bij veel patiënten verschijnen de eerste tekenen van schizofrenie maanden of zelfs jaren vóór het daadwerkelijke begin. Deze eerste tekenen duiden echter nog niet duidelijk op schizofrenie. De getroffen personen nemen bijvoorbeeld afstand en trekken zich terug. Ze zijn vaak depressief en nemen de werkelijkheid op een vertekende manier waar. Dit voorstadium van schizofrenie wordt de prodromale fase genoemd. Als schizofrenie acuut uitbreekt, treden hallucinaties, waanvoorstellingen (bijv. Vervolgende wanen) en egostoornissen op. Daarnaast zijn er denkstoornissen, gebrek aan emotie en gebrek aan drive, maar de ernst en combinatie van symptomen is voor elke patiënt anders. Een acute fase kan enkele weken tot enkele maanden duren. Daarna zakt het weer. Het beloop van schizofrenie kan in afleveringen voorkomen. Het kan gebeuren dat na elke nieuwe uitbraak sommige symptomen permanent blijven. Dit wordt chronificatie van schizofrenie genoemd.
Complicaties
Een mogelijke complicatie van schizofrenie is een verergering van de symptomen. Dit is het geval bij ongeveer een derde van de getroffenen, terwijl nog een derde elk verbetering of geen significante verandering ervaart
Veel schizofrenen lijden aan een chronische lichamelijke ziekte. neuroleptica en antipsychotica, respectievelijk, zijn medicijnen die kunnen worden gebruikt voor schizofrenie. Deze psychotrope geneesmiddelen kan ook complicaties veroorzaken. Sommige middelen in de atypische antipsychotische groep lijken het risico op suikerziekte mellitus. Andere neuroleptica de kans vergroten dat de persoon een parkinsonoïde ontwikkelt. Een parkinsonoïde is een door geneesmiddelen geïnduceerd parkinsonsyndroom dat lijkt op een neurodegeneratieve ziekte. De symptomen zijn echter niet het gevolg van atrofie van de substantia nigra, zoals bij Parkinson, maar van het gebruik van een medicijn. Andere mogelijke bijwerkingen van antipsychotica zijn onder meer toevallen, bewegingsstoornissen en / of een toename van het lichaamsgewicht. Een ernstige maar zeldzame complicatie van neuroleptica is een kwaadaardig neuroleptisch syndroom, dat voorkomt bij 0.2 procent van de patiënten die antipsychotica gebruiken. Typische symptomen zijn onder meer koorts, strengheid en vertroebeling van het bewustzijn. Kwaadaardig neuroleptisch syndroom is levensbedreigend en moet daarom worden behandeld. De behandelende arts weegt per geval af of de voordelen of risico's van een geneesmiddel opwegen tegen de risico's voor een bepaalde patiënt. Complicaties zijn ook mogelijk op psychologisch niveau. Een op de twee schizofrenen lijdt aan een ander geestesziekte De meest voorkomende comorbiditeiten zijn Angst stoornissenaffectieve stoornissen en psychotrope stofstoornissen.
Wanneer moet je naar een dokter?
Overleg met een arts is aangewezen zodra het individu abnormaal gedrag vertoont dat als afwijkend wordt beschreven. Hallucinaties, het zien en waarnemen van denkbeeldige entiteiten of intuïties met oproepen tot actie zijn zorgwekkend. De opheldering door een arts is nodig zodra het gaat om stemhoren, een agressieve verschijning of een gevaar voor zowel de betrokkene als voor de mens in de directe omgeving. Als sociale regels niet worden nageleefd, emotionele verwondingen bij familieleden optreden of delen van het eigen lichaam van de patiënt als vreemd worden ervaren, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Veel patiënten rechtvaardigen hun daden door ervan overtuigd te zijn dat gedachten van een externe bron op hen zijn overgebracht en van daaruit worden aangestuurd. Er moet een onderscheid worden gemaakt tussen religieuze of spirituele inspiraties zonder ziekte-waarde en met schizofrenie. Als de patiënt het leven van alledag zonder hulp niet aankan, als zijn persoonlijkheid verandert, of als zijn gedrag angst opwekt bij de mensen om hem heen, is actie vereist. Een arts is nodig, omdat patiënten met schizofrenie medicijnen nodig hebben therapie Terugtrekking uit het sociale leven, isolement of een sterk wantrouwen jegens alle mensen zijn kenmerkend voor de ziekte en moeten worden gecontroleerd door een arts. Ook bij depressief gedrag is medische hulp nodig.
Behandeling en therapie
Omdat veel verschillende factoren verantwoordelijk kunnen zijn voor de ontwikkeling van schizofrenie, multidimensionaal therapie wordt gebruikt bij de behandeling. Het bestaat uit het behandelen van patiënten met psychotrope geneesmiddelen, psychotherapieen sociotherapie. Op het gebied van psychotherapiewordt soms ondersteunende psychotherapie gebruikt. Dit therapie geeft de patiënten ondersteuning bij het omgaan met hun ziekte. Bovendien zijn alle methoden van gedragstherapie zijn toegepast. De therapie is altijd afhankelijk van het individuele ziektebeeld van de patiënt. Sociotherapie ondersteunt de getroffen persoon in alle vaardigheden die van belang zijn voor het dagelijks leven. Sociotherapieën kunnen bijvoorbeeld werk- of ergotherapie zijn. Maar revalidatiediensten kunnen ook deel uitmaken van sociotherapie. De behandeling van schizofrenie begint meestal met een intramurale behandeling in een kliniek. Daarna volgt behandeling in een dagkliniek. In de meeste gevallen verhuist de patiënt vervolgens naar een therapeutisch begeleide woongemeenschap, waar hij of zij kan leiden een onafhankelijk leven ondanks schizofrenie.
het voorkomen
Omdat erfelijke factoren een grote rol spelen bij schizofrenie, is algemene preventie van de ziekte niet mogelijk. Als er echter sprake is van een erfelijke aanleg, is het aan te raden deze te vermijden spanning en af te zien van drugsgebruik, aangezien deze factoren een uitbraak van schizofrenie kunnen bevorderen.
Follow-up
Omdat schizofrenie ernstig is
geestesziekteis nazorg vaak moeilijk voor getroffenen. Therapie om de ziekte te behandelen is een langdurig proces, waarvan de duur vaak onvoorspelbaar is. Na de initiële therapie wordt aan patiënten verdere psychiatrische zorg en ondersteuning aanbevolen. Dit zou het optreden van mogelijke secundaire symptomen moeten verminderen en beheersen. Een volledige genezing van de ziekte is zelden mogelijk. Patiënten moeten daarom constant aan hun welzijn werken. Nazorg
houdt zich dus primair bezig met de omgeving van de patiënt. Vrienden,
familieleden en metgezellen moeten daarom nauw samenwerken met de therapeuten en
en artsen om getroffenen actief te ondersteunen bij hun nazorg. Vanwege de complexe aard van de ziekte zijn de meeste patiënten niet in staat actief te zijn
vanwege de complexe aard van de ziekte. De aanhoudende effecten maken de mogelijkheid van inzicht bijna onmogelijk. Het filteren van slechte gedragsgewoonten is een bijna onoverkomelijke taak voor patiënten. Getroffen personen kunnen nauwelijks omgaan met positieve veranderingen en maatregelen op zichzelf, daarom is de eerder genoemde ondersteuning van het milieu van enorm belang. Bovendien kan in de meeste gevallen niet worden afgezien van verdere medische behandeling in de vorm van medicatie. Therapeutisch maatregelen kan het welzijn van de getroffen persoon enorm verhogen en klachten voorkomen.
Wat u zelf kunt doen
Veel patiënten en familieleden ervaren schizofrenie als een ziekte die alleen door medicatie kan worden beïnvloed. Hoewel medicatie een belangrijke rol speelt bij therapie, vormt zelfhulp een ander belangrijk onderdeel. Om de behandeling te vergemakkelijken en beperkingen tot een minimum te beperken, is het belangrijk om het terugkeren van symptomen zo vroeg mogelijk op te sporen. Daarom is het een belangrijk onderdeel van zelfhulp om je bewust te zijn van de eigen schizofreniesymptomen en om een arts of therapeut te raadplegen als ze terugkeren. Familieleden kunnen ook schizofrene individuen bij deze taak helpen. Kritieke levensgebeurtenissen en hoge niveaus van spanning kunnen opnieuw opduiken of psychotische symptomen verergeren. Niet alle schizofrenen reageren echter negatief op stress - hun eigen ervaring kan helpen toekomstige reacties op stress op het werk of conflicten in het gezin te beoordelen en zich dienovereenkomstig voor te bereiden. Als de psychotische symptomen van een patiënt worden verergerd door stress, algemene stressvermindering maatregelen in het dagelijks leven kan nuttig zijn. Opgemerkt moet echter worden dat ontspanning technieken zoals autogene training en progressieve spier ontspanning, die anders populair zijn, worden niet aanbevolen voor psychotische symptomen. In plaats daarvan kan het bijvoorbeeld handig zijn om in het dagelijks leven voldoende pauzes in te plannen en bij problemen tijdig om hulp te vragen.
