De rhombencephalon is een structuur in de hersenen samengesteld uit de medulla oblongata en achterhersenen Zijn functies omvatten de controle van verschillende reflexen, de regulering van braken, ademhaling, en bloed circulatie, en motorische processen. Ziekten en aandoeningen tasten de verschillende functionele centra aan en kunnen het gevolg zijn van laesies, neurologische aandoeningen en in het bijzonder rhombencephalosynapsis.
Wat is het rhombencephalon?
De rhombencephalon is een onderdeel van de hersenen en is ook bekend onder de triviale naam 'diamanten brein'. Zowel de medulla oblongata (verlengd spinal cord) en de achterhersenen (metencephalon), of 4e hersenblaasje, behoren tot dit deel van de centrale zenuwstelsel De rhombencephalon onderhoudt nauwe verbindingen met de spinal cord en grote hersenen evenals naar de hersenventrikels. Deze holtes liggen in de hersenen weefsel en bevatten vloeistof (hersenvocht); de geneeskunde groepeert daarom ook de ventrikels samen als de interne cerebrospinale vloeistofruimte. Bovendien is het rhombencephalon verbonden met de buitenste cerebrospinale vloeistofruimte, die zich tussen twee hersenvliezen (arachnoid mater en pia mater). De naam van de rhombencephalon komt van de romboïde fossa, die zich bij de pons bevindt.
Anatomie en structuur
Binnen het rhombencephalon onderscheiden artsen twee belangrijke anatomische structuren: de medulla oblongata (medulla oblongata) en de achterhersenen (metencephalon). De medulla oblongata is niet scherp te onderscheiden van de spinal cord dit geldt zowel voor zijn anatomie als voor zijn functies, die sterk lijken op die van het ruggenmerg. Complexe neuronale netwerken in de medulla oblongata vormen functionele centra zoals de braken en ademhalingscentra. Macroscopisch zijn ze echter nauwelijks te onderscheiden van de rest van het weefsel. Verschillende kernen zijn echter gemakkelijk herkenbaar, evenals het centrale kanaal, dat als een buis naar beneden uit de medulla oblongata steekt. Het centrale kanaal is afgeleid van de neurale buis. Het metencephalon of achterhersenen, dat ook deel uitmaakt van het rhombencephalon, bestaat uit de cerebellum (cerebellum) en brug (pons). De cerebellum heeft zijn eigen cortex met drie lagen; in elke laag komen specifieke soorten neuronen voor. Onder de cortex, in het binnenste of merg van de cerebellum, is overwegend witte stof. Dit bestaat uit de geïsoleerde axonen van de neuronen en is belangrijk voor circuits en informatieverwerking. Kernen in de medulla van het cerebellum vormen elk afgebakende structuren met specifieke taken. De pons, het andere deel van het metencephalon, bevat ook kernen - inclusief de nucleus motorius nervi trigemini, de nucleus nervi abducentis en de nucleus motorius nervi facialis. Zenuwkanalen doorkruisen de pons en verbinden de hersenen met de rest van het menselijk lichaam.
Functie en taken
De verschillende onderdelen van het rhombencephalon voeren elk hun eigen taken uit; Samenvattend is de hoofdtaak van het rhombencephalon het beheersen van onvrijwillige motorische processen. De medulla oblongata verbindt het ruggenmerg met andere delen van het rhombencephalon en geeft zenuwsignalen door van en naar de meeste delen van het lichaam. Functionele netwerken van neuronen in de medulla oblongata vormen het ademhalingscentrum, dat alle onvrijwillige ademhalingsmodi regelt, en de braken centrum, dat de braakhandeling initieert als reactie op signalen van de spijsverteringskanaal, het vestibulaire orgaan of de chemische receptoren van de area postrema. Bovendien is de medulla oblongata de thuisbasis van schakelingen reflexen kokhalzen, hoesten, niezen, slikken en zuigen (bij zuigelingen). De functie van de pons is voornamelijk om informatie over te dragen. De motorische zenuwkernen van de brug vormen een oorsprongsplaats van craniaal zenuwen De functies van het cerebellum zijn bijzonder uitgebreid en bevatten de helft van alle neuronen in de hersenen. De taken van het cerebellum variëren van motorische processen tot leren processen om bijdragen aan hogere cognitieve functies. Het cerebrocerebellum is primair verantwoordelijk voor het laatste; het rhombencephalon neemt op deze manier deel aan de planning van bewegingen. De motorische controle van het cerebellum draagt bij aan spraak en coördineert posturale en ondersteunende motorische functies, evenals bewegingen tijdens lopen en staan.
Ziekten
Rhombencephalosynapsis is een zeer specifiek klinisch beeld van het rhombencephalon; de ziekte komt zelden voor. De basis is een misvorming in het cerebellum. Bij een gezond persoon bestaat dit deel van het rhombencephalon uit twee helften, maar bij rhombencephalosynapsis zijn ze met elkaar versmolten. Dit voorwaarde beïnvloedt de verschillende anatomische en functionele structuren van het cerebellum. Patiënten zijn vaak verstandelijk gehandicapt en lijden aan een aantal kenmerkende aandoeningen. Een daarvan is ataxie, een bewegingsstoornis coördinatie Als gangataxie kan het ook een gevolg zijn van laesies in het rhombencephalon en andere hersengebieden; getroffen personen zijn niet in staat bewegingen correct te coördineren ondanks het ontbreken van spierbeperkingen. Naast lopen kan ook zitten en / of staan worden aangetast. Andere bewegingsstoornissen zoals dyskinesie kan ook optreden als gevolg van rhombencephalosynapsis; in dit geval zijn de hersenen niet in staat de bewegingsvolgorde adequaat uit te voeren, wat leidt tot afwijkingen bij het lopen of andere spieractiviteiten. Het vermogen om te spreken is in sommige gevallen ook verminderd (dysartrie), hoewel dit niet gepaard hoeft te gaan met begripsproblemen. Betrokken personen kunnen scheel (strabismus) of als u lijdt aan neuraal geïnduceerde aanvallen (epilepsie), welke kan leiden op verdere beperkingen en gevolgschade. De symptomen van rhombencephalosynapsis en de mate waarin ze zich manifesteren, zijn afhankelijk van het type en de omvang van de misvorming in het cerebellum. Artsen kunnen rhombencephalosynapsis tot op zekere hoogte symptomatisch behandelen, bijvoorbeeld met anticonvulsiva of anti-epileptica om aanvallen te voorkomen.
