Ontsteking van de pols
De pols bevat tal van pezen, ligamenten en andere structuren die vatbaar kunnen zijn voor polsontsteking. Oorzaken voor pols ontsteking kan bijvoorbeeld zijn: de typische symptomen van een ontsteking (hitte, roodheid, zwelling, bewegingsbeperking, pijn) komen ook voor op de pols. De arts zal een diagnose stellen op basis van die van de patiënt medische geschiedenis en diagnostische procedures zoals röntgenfoto's, MRI of fysiek onderzoek en start de juiste therapie.
De gekozen therapie is daarom primair gericht op de oorzaak van de pols ontsteking en kan zowel conservatief als chirurgisch zijn. Omdat de pols meestal moet worden geïmmobiliseerd als onderdeel van de therapie totdat de acute ontsteking afneemt, zijn verband of tapes gebruikelijk therapeutisch AIDS. Fysiotherapie is meestal ook van groot belang, omdat ze ook uit tal van verschillende behandelconcepten kan putten en zo optimaal aan de individuele patiënt kan worden aangepast. De duur van de polsontsteking is ook afhankelijk van de oorzaak van de ontsteking en andere begeleidende omstandigheden en of de ontsteking acuut of chronisch is. Andere artikelen die voor u interessant kunnen zijn, zijn bijv .:
- Een ganglion
- Een artrose
- Het carpale tunnelsyndroom
- Gescheurde ligament
- Een fractuur van een carpaal bot
- Ontsteking van de pols
- Irritatie van het inbrengen van de pees
- Tendinitis
Vingergewrichtsartrose
Vinger gewricht artrose is een progressieve ziekte die verschillende oorzaken kan hebben. Aangezien vrouwen twee keer zo vaak worden getroffen als mannen, wordt aangenomen dat de hormonale veranderingen tijdens de menopauze bevorderen de ontwikkeling van vinger gewricht artrose. Andere triggers kunnen zijn: Afhankelijk van de getroffene vinger gewricht wordt onderscheid gemaakt tussen rhizartrose (duimgewricht is aangetast), Heberden artrose (einde gewrichten van de vingers zijn aangetast) en Artrose van Bouchard (midden gewrichten van de vingers zijn aangetast).
De therapie van vingergewricht artrose houdt zich voornamelijk bezig met het vertragen of stoppen van de afbraak van kraakbeen voor zover mogelijk en met behoud van de beweeglijkheid van de vingers. Om dit doel te bereiken is het allereerst belangrijk om de ontstekingsreactie in te dammen en de patiënt te ontlasten pijn. Conservatieve maatregelen hebben meestal de voorkeur boven chirurgie, aangezien dit het laatste redmiddel blijft.
Behalve pijn en ontstekingsremmende medicijnen, de therapie bestaat voornamelijk uit fysiotherapeutische maatregelen met tal van oefeningen om de vinger te mobiliseren en te versterken gewrichten. Als de therapie op een consistente en gedisciplineerde manier wordt uitgevoerd, kan voor veel getroffen personen een vertraging van het artroseproces en een verbeterde kwaliteit van leven worden bereikt. In de hier genoemde artikelen vindt u uitgebreide informatie over dit onderwerp:
- Eerder letsel aan de vingergewrichten
- Reeds bestaande aandoeningen zoals diabetes
- Reeds bestaande aandoeningen zoals jicht
- Reeds bestaande aandoeningen zoals reuma
- Vingergewrichtsartrose
- Behendigheidstraining
Alle artikelen in deze serie:
