In piriformis syndroom piriformis spier comprimeert het Ischiaszenuw Patiënten klagen over ernstig pijn symptomen die uitstralen van de billen naar de benen. De behandeling omvat in de eerste plaats massage en stretching opdrachten.
Wat is het piriformis-syndroom?
Piriformis syndroom is een van de zogenaamde zenuwcompressiesyndromen. Bij deze syndromen wordt een zenuw samengedrukt, waardoor de functie ervan wordt aangetast. Een andere naam voor dit type syndroom is het constrictiesyndroom. Piriformis syndroom verwijst naar compressie van de Ischiaszenuw, ook bekend als de heupzenuw. Dit is een perifere zenuw van de onderste ledematen die zijn oorsprong vindt in de sacrale plexus en vezels bevat spinal cord segmenten L4 tot S3. De Ischiaszenuw is soms de sterkste zenuw in het menselijk lichaam. Compressie van deze zenuw werd voor het eerst beschreven in 1947. Robinson wordt beschouwd als de eerste beschrijver. Tot op heden is het piriformis-syndroom een controversieel onderwerp in de neurologie. Er zijn bijvoorbeeld verschillende meningen over de definitie, pathogenese en therapie van het symptoomcomplex. Vanwege de verschillende meningen over de definitie is de diagnostische procedure soms niet hetzelfde. Uitspraken over de epidemiologie zijn dus nauwelijks te doen. Speculatie suggereert echter dat het piriformis-syndroom een vrij algemeen syndroom is dat vrouwen veel vaker treft dan mannen.
Oorzaken
Het Piriformis-syndroom kan verschillende oorzaken hebben. Compressie van de zenuw is hoogstwaarschijnlijk op de knelpunten die het snoer tijdens zijn loop moet nemen. In de engere definitie spreken we alleen van het piriformis-syndroom als de heupzenuw wordt samengedrukt door de piriformis spier Deze spier komt overeen met een platte piramidale tot peervormige spier van de skeletspieren die tot de diepe heupmusculatuur behoort. De spier wordt geïnnerveerd door de sacrale plexus of de heupzenuw. Knijpen van de heupzenuw onder de spier kan bijvoorbeeld optreden na een trauma. Soms is de meest voorkomende oorzaak van zenuwcompressie trauma aan de gluteale regio. In sommige omstandigheden kunnen gewelddadige bewegingen ook leiden zenuwcompressie. Andere oorzaken zijn chronisch verkeerde lichaamshoudingen, dus informeer vooral bij langdurig en eenzijdig zitten. Afhankelijk van de oorzaak treedt het piriformis-syndroom ofwel plotseling op, of ontwikkelt het zich nogal verraderlijk in zijn symptomen. In sommige gevallen is het syndroom causaal geassocieerd met geldzakken in de achterzak, overbelasting of het tillen van zware voorwerpen.
Symptomen, klachten en tekenen
Mensen met het piriformis-syndroom hebben er voornamelijk last van pijn symptomen, die van geval tot geval in ernst kunnen variëren. Een van de belangrijkste symptomen van zenuwcompressie wordt als ernstig beschouwd pijn symptomen in het bilgebied. In de meeste gevallen beschrijven patiënten uitstralende pijn die bijvoorbeeld kan uitstralen over het dorsale gedeelte van de dij In sommige gevallen straalt de pijn uit tot buiten de knie. De pijn verergert bij bepaalde bewegingen. Deze bewegingen omvatten met name draaiende bewegingen, zoals die worden uitgevoerd bij het omdraaien in bed. Het kruisen van de benen verhoogt ook vaak de pijn van de patiënt. Pijn blijft in zekere mate ook bestaan, ongeacht beweging of belasting. Bovendien klagen patiënten als gevolg van zenuwcompressie soms over sensorische stoornissen die voornamelijk de benen treffen. Deze sensorische stoornissen kunnen variëren van gevoelloosheid tot tintelende sensaties van verschillende soorten. In sommige gevallen is er ook pijn in de lendenen.
Diagnose en verloop van de ziekte
Op het eerste gezicht lijkt het piriformis-syndroom op zenuwwortel irritatie van de heupzenuw. EEN herniated disc kan ook soortgelijke symptomen veroorzaken. Daarom moet de arts een differentiële diagnose om deze twee verschijnselen tijdens het diagnostische proces uit te sluiten. Er zijn verschillende tests beschikbaar voor de diagnose van het piriformis-syndroom. Deze omvatten bijvoorbeeld spiertesten. Wanneer de heup wordt gestrekt, fungeert de samendrukkende spier als een externe rotator. Wanneer de heup daarentegen wordt gebogen, functioneert deze als een abductor.Wanneer deze bewegingen door de patiënt tegen weerstand worden uitgevoerd, veroorzaken ze kenmerkend de pijn van het piriformis-syndroom. Naast deze provocatietest is er een pijnopwekkende strektest beschikbaar als diagnostisch hulpmiddel. De prognose voor patiënten met het syndroom hangt af van de oorzaak.
Complicaties
In de meeste gevallen resulteert het piriformis-syndroom in zeer ernstig en ongemakkelijk pijn in de billen Het is niet ongebruikelijk dat deze pijn zich naar de rug of andere delen van het lichaam verspreidt. Het komt voornamelijk voor tijdens het zitten of liggen en kan de kwaliteit van leven van de getroffen persoon aanzienlijk verminderen. Het kan ook zijn dat de patiënt verschillende activiteiten niet meer zonder meer kan uitvoeren. Verlamming of andere sensorische stoornissen kunnen ook voorkomen. In veel gevallen zijn sportactiviteiten voor de getroffen persoon ook niet meer mogelijk. Bovendien zijn patiënten vaak prikkelbaar en snel depressief. In de regel kan de oorzaak van de pijn niet direct worden gelokaliseerd bij het piriformis-syndroom. Om deze reden is een gerichte behandeling ook niet mogelijk. De pijn en symptomen kunnen worden behandeld en beperkt met behulp van therapieën of massages. Er zijn ook geen bijzondere complicaties. Diverse stretching oefeningen kunnen ook het ongemak van het piriformis-syndroom elimineren. In dit opzicht heeft het syndroom meestal geen invloed op de levensverwachting van de patiënt.
Wanneer moet je naar een dokter?
Aangezien er geen zelfgenezing is bij het piriformis-syndroom, moet deze ziekte in elk geval door een arts worden onderzocht en behandeld. Alleen medische behandeling kan de pijn beperken. De arts moet worden geraadpleegd bij het piriformis-syndroom als er hevige pijn is in het gebied van de billen. De pijn kan sporadisch en zonder een bepaalde reden optreden, waardoor het leven van de getroffen persoon moeilijk wordt en de kwaliteit van leven afneemt. Vooral 's nachts kan er ernstige pijn en slaapproblemen zijn. De arts moet ook worden geraadpleegd als de pijn zich uitbreidt naar de dijen. Bovendien is een bezoek aan een arts noodzakelijk bij het piriformis-syndroom als de getroffen persoon lijdt aan gevoeligheidsstoornissen of verschillende sensaties. Het Piriformis-syndroom kan worden behandeld door een orthopedisch chirurg of door een sportarts. Of een volledig herstel zal plaatsvinden, is in het algemeen niet te voorspellen. De levensverwachting van de patiënt wordt echter niet negatief beïnvloed door de ziekte.
Behandeling en therapie
Therapie voor piriformis-syndroom heeft tot doel de samengedrukte zenuw vrij te maken. Deze afgifte vindt zo vroeg mogelijk plaats om blijvende schade aan de zenuw te voorkomen. De therapie komt overeen met een causale therapie. De oorzaak van de pijnsymptomen moet worden weggenomen door de individuele therapiestappen. In de regel worden aanvankelijk geen invasieve therapieën gebruikt om de heupzenuw te decomprimeren. De behandeling bestaat eerder uit conservatieve stappen. Deze conservatieve behandelingsstappen omvatten bijvoorbeeld gerichte massages die zijn ontworpen om de spanning in de piriformis spier en zo de zenuw uit zijn samengedrukte positie bevrijden. Naast massages kan er een zogenaamde triggerpointbehandeling plaatsvinden. Deze behandeling lost ook myofasciale triggerpoints op in de zin van plaatselijke spierstijfheid van de skeletspieren. In combinatie met deze behandelingen bewegingstherapie, die voornamelijk bestaat uit stretching oefeningen, vinden meestal plaats in de context van het piriformis-syndroom. Door de spier te strekken, kan de samengedrukte zenuw weer in zijn fysiologische positie komen. Voor hun pijn krijgen patiënten meestal pijnstillende medicijnen. Als de zenuw op lange termijn niet van compressie kan worden losgemaakt door conservatieve therapiestappen, kan onder bepaalde omstandigheden een operatie worden uitgevoerd. Dergelijke interventies komen echter bijna nooit voor.
Vooruitzichten en prognose
Omdat het piriformis-syndroom erfelijk is voorwaardeis er geen volledige genezing, dus zijn de meeste patiënten afhankelijk van levenslange therapie om de symptomen te beperken of te verlichten. Het verdere beloop is sterk afhankelijk van de ernst en ook van het soort pijn, zodat een algemeen beloop niet kan worden voorspeld. Piriformis syndroom kan zichzelf echter niet genezen, dus een bezoek aan de dokter is altijd noodzakelijk voor deze ziekte. Maar hoe eerder een arts wordt geraadpleegd, hoe beter het verloop van de ziekte. Als het syndroom niet wordt behandeld, lijden de getroffenen aan hevige pijn die het hele lichaam kan treffen. Omdat het voornamelijk de benen zijn die worden aangetast, zijn er aanzienlijke beperkingen in het dagelijks leven van de getroffen persoon. Vaak is de symptomen van piriformis-syndroom kan worden verlicht en beperkt door massages en fysiotherapie maatregelen. Rekoefeningen kan ook nuttig zijn. Het syndroom wordt zeer zelden operatief behandeld en beperkt de levensverwachting van de getroffen persoon niet. Het syndroom kan ook worden voorkomen door een juiste houding en regelmatig strekken van de aangetaste delen.
het voorkomen
Het Piriformis-syndroom kan, althans met mate, worden voorkomen door posturale training en regelmatig strekken van de piriformis-spier.
Nazorg
Omdat het piriformis-syndroom een genetische ziekte is, hebben patiënten zeer weinig of zeer beperkte nazorg maatregelen beschikbaar voor hen. Eerst en vooral moet een arts worden gecontacteerd bij de eerste tekenen en symptomen van de ziekte om een vroege diagnose en daaropvolgende behandeling te garanderen. In de regel kan zelfgenezing niet optreden bij het piriformis-syndroom, dus de getroffen persoon is altijd afhankelijk van medisch onderzoek en behandeling voor deze ziekte. De meeste patiënten zijn afhankelijk van de maatregelen of fysiotherapie of fysiotherapie voor deze ziekte. Sommige oefeningen uit deze therapieën kunnen ook bij de patiënt thuis worden uitgevoerd, waardoor de behandeling vaak wordt versneld. Tegelijkertijd is in het dagelijks leven vaak zorg en ondersteuning van de eigen familie nodig. Dit kan ook voorkomen Depressie of andere psychologische stoornissen. Evenzo moeten patiënten zware inspanning vermijden om onnodige belasting van de spieren te voorkomen. Over het algemeen een gezonde levensstijl met een gezonde dieet heeft een positief effect op het verdere verloop van deze ziekte. In de regel vermindert het piriformis-syndroom de levensverwachting van de getroffen persoon niet.
Wat u zelf kunt doen
Dit syndroom varieert in ernst en kan dienovereenkomstig ook leiden in verschillende mate van pijn en bewegingsstoornissen. Afhankelijk van de ernst van de symptomen, zal de arts massages voorschrijven om spanning en beklemming te verminderen, wat de symptomen zou moeten verbeteren. Rekoefeningen helpen ook om de bottleneck in het gebied van de heupzenuw te verlichten. Patiënten kunnen hun fysiotherapeut de juiste oefeningen laten zien. Er zijn er ook veel rekoefeningen in yoga die het piriformis-syndroom verlichten, zoals 'de duif'. Degenen die de pijn niet uitsluitend met medicatie willen bestrijden, kunnen ook over de pijnlijke plekken wrijven. Dit kan het gebruik van verschillende inhouden zalven or gels die bevatten diclofenac or ibuprofen. Er zijn ook zalven die moeten homeopathische middelen gemengd en zijn ook effectief gebleken voor het piriformis-syndroom. Deze omvatten bijvoorbeeld zalven met Schüssler zouten of met mengsels van geneeskrachtige planten. Pijn gels hebben het voordeel dat ze de pijnlijke gebieden aangenaam koelen. Als ze echter vaak worden gebruikt, drogen ze de huid Zalven, aan de andere kant, bieden extra zorg voor de huid en worden daarom meer aanbevolen voor continu gebruik. Al deze klassieke behandelingsmaatregelen hebben tijd nodig om effect te hebben. Het Piriformis-syndroom vereist echter slechts zelden een chirurgische behandeling. Geduld en de nodige naleving loont dus voor de patiënt.
