De parahippocampale gyrus is een draai van de hersenschors. Het maakt deel uit van de limbisch systeem, draagt bij aan geheugen processen, en speelt een belangrijke rol bij visuele herkenning.
Wat is de parahippocampale gyrus?
De parahippocampale gyrus bevindt zich in de nabijheid van de hippocampus Dit is een onderdeel van de archicortex, die op zijn beurt deel uitmaakt van de grote hersenen Fylogenetisch is de archicortex jonger dan de neocortex, maar ouder dan de paleocortex. Medicine classificeert de hippocampus kader van de limbisch systeem, waartoe de parahippocampale gyrus ook behoort. Binnen dit systeem is het hippocampus is primair betrokken bij geheugen processen. Anatomisch gezien is de parahippocampale gyrus niet volledig afgebakend van de omgeving hersenen massa Het versmelt aan de ene kant in de uncus en grenst aan de andere kant aan de occipitotemporale gyrus medialis (linguale gyrus of infracalcarinus gyrus). Onder de parahippocampale gyrus en de occipitotemporalis mediale gyrus ligt de occipitotemporalis lateralis gyrus (subcuneus).
Anatomie en structuur
Het voorste deel van de parahippocampale gyrus bevat een deel van de entorinale cortex. Dit staat ook bekend als de associatiecortex en bestaat uit drie delen: de frontale, pariëtale en limbische associatiecortex. Dit laatste is het gedeelte dat zich in de parahippocampale gyrus bevindt. Het komt overeen met Brodmann-gebieden 28 en 34. De limbische associatiecortex kan verder worden onderverdeeld in een ventraal en een dorsaal gebied. Het achterste deel van de parahippocampale gyrus behoort tot de parahippocampale cortex, waaraan de anatomie ook gebieden van de laterale occipitotemporale gyrus toewijst. Ook in de cerebrale gyrus bevindt zich het "parahippocampale plaatsgebied", dat relevant is voor visuele herkenning. De cortex van de parahippocampale gyrus is samengesteld uit zes cellagen. Over het algemeen telt het weefsel als grijze stof omdat het voornamelijk uit neuronale lichamen bestaat. De feitelijke verwerking van informatie vindt plaats in de neuronennetwerken. In tegenstelling tot grijze stof is de witte stof van de hersenen bestaat voornamelijk uit gemyeliniseerde zenuwvezels. Zenuwvezels zijn de draadachtige projecties van neuronen en dragen de elektrische signalen van de neuronen.
Functie en taken
De parahippocampale gyrus vormt een onderdeel van de limbisch systeem, dat is samengesteld uit verschillende anatomische structuren. Deze zijn met elkaar verbonden en toegewijd aan taken zoals emotie, geheugen, leren, en enkele autonome controleprocessen. Deze functies zijn echter niet exclusief voor het limbisch systeem. Er bestaat bijvoorbeeld geen centraal geheugen voor geheugen in het hersenen In plaats daarvan worden geheugenprocessen zoals onthouden en terugroepen over verschillende hersengebieden verdeeld. Het standaardmodusnetwerk speelt een centrale rol in geheugenprocessen. Het vertegenwoordigt een functioneel netwerk van verschillende hersenstructuren. Volgens onderzoeksresultaten kan de parahippocampale gyrus een sleutelrol spelen binnen het standaardmodusnetwerk door te bemiddelen tussen het netwerk en de mediale temporale kwab (Ward et al., 2014). De parahippocampale gyrus brengt ook associaties tot stand. De zogenaamde associatiecortex is de entorinale cortex die een centrale positie inneemt Alzheimer-dementie, onder andere ziekten. Bovendien kan de parahippocampale gyrus deelnemen aan verenigingen in sociale situaties. Verder is de parahippocampale gyrus betrokken bij visuele herkenning, waarbij het "parahippocampale plaatsgebied" een belangrijke rol speelt. De activiteit van dit gebied houdt verband met het bekijken van landschappen en ruimtes. De parahippocampale gyrus is echter niet verantwoordelijk voor de primaire zintuiglijke waarneming (eigenlijke visie), maar vervult een hogere cognitieve functie. Herkenning speelt pas een rol na zintuiglijke waarneming en verwijst naar het identificeren of classificeren van wat wordt gezien.
Ziekten
Verminderde activiteit in de parahippocampale gyrus en hippocampus wordt geassocieerd met schizofrenie. Schizofrenie is een psychische stoornis die wordt gekenmerkt door wanen en hallucinaties Andere mogelijke symptomen zijn onder meer het verbreken van de associatie, ego-stoornissen, opvallende uitdrukkingen (bijvoorbeeld neologismen), emotionele opwinding en afleiding van gedachten. Deze tekenen van ziekte vertegenwoordigen zogenaamde positieve symptomen. De tegenhanger hiervan zijn negatieve symptomen zoals emotionele afvlakking, verminderd affect, sociale terugtrekking, cognitieve en linguïstische vermindering, apathie en verminderde activiteit en initiatief. Omdat schizofrenie is een zeer complexe aandoening, die zich van persoon tot persoon anders kan manifesteren. Voor de behandeling van schizofrenie, begeleidend psychotherapie, psycho-educatie of een speciale training kan naast het medicijn worden overwogen therapie Het "parahippocampale plaatsgebied", gelegen binnen de parahippocampale gyrus, is belangrijk voor de visuele herkenning van landschappen en ruimtes. Laesies in dit gebied zijn daarom typisch leiden op problemen bij het herkennen van deze opvattingen. De getroffen persoon kan nog steeds individuele objecten zien en identificeren, maar hij of zij kan het totaalbeeld niet langer relateren. Dergelijke laesies kunnen het gevolg zijn van een tumor, bloeding, ontstekingof beroerte, bijvoorbeeld. Afwijkingen van de parahippocampale gyrus zijn ook mogelijk in verband met de temporale kwab epilepsie De ziekte kan verband houden met hippocampale sclerose, ook bekend als mesiale temporale sclerose, die zich manifesteert als het falen van neuronen in het getroffen gebied. De medische wetenschap onderscheidt vier verschillende soorten hippocampale sclerose, waarvan type 1B de meest voorkomende is en wordt beschouwd als ernstige hippocampale sclerose. Artsen behandelen vaak de temporale kwab epilepsie met medicatie, maar in sommige gevallen kunnen andere behandelingen, zoals hersenchirurgie, worden overwogen.
