Oorzaken van braken tijdens de zwangerschap
De zogenaamde zwangerschap braken komt vooral voor in vroege zwangerschap (1e-3e maand), bij voorkeur in de ochtenduren. Het klinische beeld "Hyperemesis gravidarum" (wat "zeer ernstig braken gedurende zwangerschap", Zie paragraaf" Wanneer moet ik naar de dokter? ") Moet worden onderscheiden van de gebruikelijke ochtendmisselijkheid, die gepaard kan gaan met ongesteldheid en braken.
De oorzaken van braken gedurende zwangerschap zijn nog niet voldoende opgehelderd. Er zijn verschillende theorieën die gebruikt kunnen worden om verbanden te leggen misselijkheid en de natuurlijke processen tijdens een zwangerschap. De meest voorkomende aanname is dat het te wijten is aan hormonale veranderingen tijdens vroege zwangerschap.
De belangrijkste focus ligt op het hormoon hCG (= humaan choriongonadotrofine), dat een zwangerschap handhaafde functie heeft. HCG wordt al 24 uur na de bevruchting geproduceerd en bereikt zijn hoogste concentratie ongeveer tussen de 8e en 12e week. Na deze tijd wordt de zwangerschap in stand gehouden hormonen worden geproduceerd door de placenta en op hetzelfde moment misselijkheid is verminderd bij de meeste zwangere vrouwen. Bij de meeste vrouwen is de misselijkheid neemt af na de derde maand. Misselijkheid kan meer uitgesproken zijn bij meerlingzwangerschappen.
Braken in de 1e derde
Braken gravidarum, het gebruikelijke braaksel bij de zwangerschap waaraan de meerderheid van alle aanstaande moeders lijdt, blijft vaak beperkt tot het eerste derde deel van de zwangerschap. Omdat de concentratie van het zwangerschapshormoon hCG in de bloed begint weer af te nemen aan het einde van het eerste trimester (derde), de symptomen zijn op dit moment ook verlicht - dit is tenminste de theorie, aangezien hCG direct verband houdt met braken. De overgang van de normale vorm naar hyperemesis gravidarum verloopt soepel en aanvankelijk moeilijk te onderscheiden.
Braken in de 2e derde
Als het braken pas optreedt het tweede trimester, het is vrijwel zeker hyperemesis gravidarum. Volgens onderzoekers wordt dit waarschijnlijk veroorzaakt door een te hoog niveau van hCG en thyroxine, een schildklierhormoon. Het hoge niveau hiervan hormonen in de bloed veroorzaakt waarschijnlijk ernstige misselijkheid en beïnvloedt de functie van de placenta.
Hierdoor pre-eclampsie kan ontwikkelen - een syndroom waarbij bloed drukstijging (hypertensie) en verhoogde eiwituitscheiding in de urine (proteïnurie). Omdat het syndroom zich kan ontwikkelen tot eclampsie, wat gepaard gaat met toevallen en coma, onmiddellijke behandeling is dringend nodig. Ernstig braken tijdens het tweede derde deel van de zwangerschap kan in het ergste geval leiden tot voortijdige loslating van de placenta, die het leven van het ongeboren kind en de moeder in gevaar kunnen brengen.
