Definitie
De zogenaamde ooievaarsbeet (synoniemen: Naevus flammeus, Naevus Unna, Naevus occipitalis, Bossardvlek) is een rode vlek op de huid die bij een pasgeboren baby kan voorkomen, is meestal onschadelijk en verdwijnt meestal na enkele jaren volledig. Naast de frequente lokalisaties op de achterkant van het hoofd of voorhoofd, de ooievaarsbeet komt ook voor op de ooglid en gezicht. De reden voor het rode uiterlijk van de ooievaarsbeet is een lokale verwijding van de schepen in de omgeving. Als de ooievaarsbeet op het oog optreedt, moet het kind worden onderzocht op de aanwezigheid van bepaalde ziekten die verband houden met de ooievaarsbeet.
Oorzaken
De exacte achtergrond van het optreden van een ooievaarsbeet, evenals het mechanisme waarom op bepaalde plaatsen de schepen zijn verwijd terwijl de rest van het lichaam normale vasculaire functies vertoont, kon tot dusver niet duidelijk worden opgehelderd. Een theorie achter de ontwikkeling van de ooievaarsbeet is de ontwikkeling van het kind's zenuwstelsel. Aangenomen wordt dat een storing in de ontwikkeling van het kind's neurale buis kan leiden tot de ontwikkeling van een ooievaarsbeet.
Deze aanname is duidelijk omdat de verwijding van de schepen wordt zenuwgestuurd. Verder is gebleken dat ooievaarsbeten vaker voorkomen bij bepaalde ziekten. Dit is zowel bekend voor het zogenaamde Sturge-Weber-syndroom als voor het Von-Hippel-Lindau-syndroom. Vooral als de ooievaarsbeet groot is en aan het oog voorkomt, moet het getroffen kind worden onderzocht op de aanwezigheid van deze syndromen.
Diagnose
De ooievaarsbeet vertegenwoordigt een zogenaamde blikdiagnose. Aangezien tot 50% van alle pasgeborenen een ooievaarsbeet heeft, wordt de diagnose relatief vaak gesteld. Als de bevindingen onduidelijk zijn, kan met een glasspatel druk worden uitgeoefend op de aangetaste huid. Als het gebied onder de glasspatel door de druk wordt gebleekt, is het meestal een ooievaarsbeet. Vanwege de onschadelijke bevindingen heeft de diagnose meestal geen therapeutisch gevolg.
