Duur
Bij tot wel 50% van de pasgeborenen kan een ooievaarsbeet worden gedetecteerd. Het aantal volwassenen met een ooievaarsbeet is veel lager. Dit komt doordat de huidklachten in de meeste gevallen binnen een jaar verdwijnen. Therapie dient daarom alleen te worden uitgevoerd als kan worden aangenomen dat geen verdere verbetering van de ooievaarsbeet te verwachten is.
Laser- of koudetherapie wordt op zijn vroegst aanbevolen wanneer het getroffen kind ouder is dan 2 jaar. Als een neurocutaan syndroom aanwezig is, is genezing van het syndroom niet mogelijk. In dit geval dient vooral een symptoomcontrole van de optredende aanvallen te worden overwogen. Zelfs als de ooievaarsbeet plaatsvindt in de context van een neurocutaan syndroomkan worden verwijderd met laser- of koudetherapie.
Andere lokalisatie
De mogelijke locaties waar een ooievaarsbeet kan voorkomen zijn legio. Een ooievaarsbeet in het oog kan zich vaak tot in het voorhoofd uitstrekken. Vooral als de huid er schuin uitziet in de loop van een bepaalde zenuw, kan de aanwezigheid van een neurocutaan syndroom moet overwogen worden.
Deze zenuw loopt in het gezicht zowel op het voorhoofd als op de wang, oog en neus-. Naast het oog kan de ooievaarsbeet ook bij de neus-. Als de ooievaarsbeet voorkomt op beide neus- en ooglidmoet altijd rekening worden gehouden met de mogelijkheid van een neurocutaan syndroom.
Omdat zowel de neus als de ooglid wordt geleverd door een zenuw langs het verloop waarvan de ooievaarsbeet optreedt in de context van het neurocutaan syndroom, het vermoeden is in dit geval duidelijk. De naam van de ooievaarsbeet is terug te voeren op de typische locatie op de nek en achterkant van de pasgeborene hoofd. Dit is verreweg de meest voorkomende locatie voor de huidverandering. De aanwezigheid van een neurocutaan syndroom is in dit geval minder waarschijnlijk dan wanneer het op de ooglid.
