Introductie
Zeefbeencellen (lat. Sinus ethmoidalis, ook wel Cellulae ethmoidales genoemd) zijn een verscheidenheid aan met lucht gevulde ruimtes in het ethmoidale bot (Os ethmoidale). Er wordt onderscheid gemaakt tussen voor en achter ethmoidale cellen, die het ethmoidale labyrint vormen.
Samen met de maxillaire, wigvormige en frontale sinussen behoren de ethmoid-cellen tot de neusbijholten. Als zodanig kunnen ze ook ontstoken raken en veroorzaken pijn. De belangrijkste functie van de ethmoidale cellen is waarschijnlijk, zoals bij alle sinussen, om gewicht te besparen door de holte met lucht te vullen (pneumatisering van het bot). Andere functies worden nog onderzocht en worden als controversieel beschouwd.
Oorzaken
Vanwege de aansluiting van de ethmoidale cellen naar buiten toe, infecties die oorspronkelijk ontstaan in het gebied van de neus- kan migreren naar het neusbijholten, dwz ook in de ethmoidale cellen. Men spreekt dan van een ontsteking van de neusbijholten, een sinusitis. In de meeste gevallen worden deze ontstekingen veroorzaakt door virale pathogenen die over het algemeen al symptomen hebben veroorzaakt neusholte.
Echter, bacteriën kan ook de oorzaak zijn van een zeefcelontsteking of zich secundair vestigen op reeds verzwakte gebieden. Terwijl de maxillaire sinus is vaak de site van een sinusitis bij volwassenen is de kans het grootst dat de ethmoidale cellen worden aangetast bij kinderen. Vaak een opeenhoping van secretie en pus binnen de holtes optreedt, aangezien het instroom- en uitstroompad slechts een relatief smalle opening is.
Symptomen
Zo'n ontsteking van de ethmoidale cellen is ook merkbaar: meestal nemen de klachten toe bij voorover buigen en leunen.
- Gevoel van druk op het voorhoofd en de neus en onder of achter de ogen
- Hoofdpijn
- Een eerdere of nog huidige verkoudheid (rhinitis)
- Af en toe ook koorts
Diagnose
Deze typische symptomen zijn meestal voldoende om een diagnose te stellen sinusitis. Vooral bij ernstige onduidelijke progressies of onduidelijke lokalisatie kan ook een rhinoscopie worden overwogen. In dit geval gebruikt de arts een rhinoscoop om de neusholten van binnenuit te onderzoeken en kan zo de voorwaarde van de slijmvliezen. Bovendien is een Röntgenstraal afbeelding en computertomografische afbeeldingen van de neus- en neusbijholten kunnen worden genomen.
