Het migrerende motorcomplex is een bewegingspatroon van de spijsverteringskanaal die het ingenomen voedsel door de maag In dit proces worden de spieren van de maag en dunne darm bewegen onder controle van de darm zenuwstelsel om voedsel door de spijsverteringskanaal Ziekten zoals suikerziekte kan verlamming van dit bewegingspatroon veroorzaken.
Wat is het migrerende motorische complex?
Het migrerende motorcomplex is een bewegingspatroon van de spijsverteringskanaal die ingenomen voedsel via de maag Met het migrerende motorcomplex verwijst de geneeskunde naar een terugkerend patroon van activiteit van de maag en dunne darm Het bewegingspatroon is essentieel voor het functioneren van de spijsvertering als de maag vol is, omdat voedsel zo eerst de darmen bereikt. In tegenstelling tot een vastend staat, is dit bewegingspatroon verantwoordelijk voor verschijnselen zoals het grommen van de maag. In de maag duurt het migrerende motorcomplex ongeveer 90 minuten tot twee uur en verloopt in drie fasen. In de eerste fase gebeurt er weinig. Er is geen mechanische activiteit of secretievorming. Tijdens de tweede fase, ongecontroleerd mild contracties van de maag optreden. In de derde fase, sterke maag contracties plaatsvinden, waarbij de maag volledig wordt geleegd en de inhoud in de darm wordt gedrukt. Als de maag leeg is, is er tijdens deze fase een verdichting van lucht in de maag. De contracties van de vastend maag staan ook bekend als hongersamentrekkingen. In medische terminologie wordt dit fenomeen borborygmus genoemd.
Functie en taak
In de maag wordt vast voedsel door maagsamentrekkingen gekneed en bovendien afgebroken met maagsap. De samentrekkingen van de maag worden gecontroleerd door de autonome zenuwstelsel, die alle vitale vitale functies coördineert. Naast spijsverteringsbewegingen worden ook hartslag en ademhaling van hieruit aangestuurd. De zenuwstelsel want de spijsvertering wordt ook wel het enterische zenuwstelsel genoemd en is een onafhankelijke subvorm van het autonome zenuwstelsel, dat gedeeltelijke signalen ontvangt van het sympathische en parasympathische zenuwstelsel. Verteerd voedsel bereikt zo de twaalfvingerige darm in porties via de maagcontracties onder controle van het enterische zenuwstelsel, waar spijsvertering enzymen beginnen hun werk. Om het verteerde voedsel in de twaalfvingerige darm de buikspieren moeten überhaupt hard werken. Contracties van deze spieren zorgen ervoor dat het voedsel kan worden getransporteerd. De maagwanden trekken samen tijdens dit cyclisch terugkerende bewegingspatroon en bewegen naar de darmen. Deze beweging brengt voedsel in de darmen als de maag vol is. Deze beweging naar de darmen komt neer op het kloppen van de maag en is essentieel voor het functioneren van de spijsvertering. Als de maag leeg is, kan deze het schematische bewegingspatroon niet onderbreken, ook al hoeft er eigenlijk geen voedsel vervoerd te worden. Daarom zorgen de samentrekkingen van de lege maag ervoor dat de maagspieren een mengsel van lucht en maagsap verplaatsen in plaats van voedsel. Dit is verantwoordelijk voor het grommen van de maag. Dat het überhaupt hoorbaar is, komt door de grote volume van het resonerende lichaam. De meeste onderzoekers gaan ervan uit dat het geluid van het grommen van de maag eigenlijk om voedselopname vraagt. Het complex van bewegingen van de maag in de vorm van de drie fasen van bewegingloosheid, lichte beweging en sterke contractie wordt herhaald met tussenpozen van ongeveer anderhalf tot drie uur. Elke herhaling is voornamelijk bedoeld om de maag leeg te maken. Het migrerende motorcomplex komt voor in de dunne darm naast de maag. Hierbij bewegen de spieren van de dunne darm met regelmatig terugkerende tussenpozen in een golfpatroon om de darminhoud in de dikke darm Omdat het bewegingspatroon via het autonome of enterisch zenuwstelsel ook in de dunne darm plaatsvindt, is het ook hier niet gebonden aan voedselopname.
Ziekten en aandoeningen
Bij verlamming van de maag- of dunne darmspieren treedt het migrerende motorcomplex niet meer of traag op in het aangetaste spijsverteringsorgaan. Bij chronische maagverlamming wordt de herhaling van het motorische patroon bijvoorbeeld vertraagd. Maaglediging duurt langer dan gemiddeld. Als gevolg hiervan ervaren patiënten een aanhoudend gevoel van volheid, misselijkheid of hoger pijn in de buik Chronische maagverlamming is vaak gerelateerd aan ziekten zoals suikerziekte, maar ook virale infecties en schade aan de spieren zijn mogelijke oorzaken suikerziekte zenuwen van de maag of dunne darm zelf worden aangetast door functionele beperkingen en kunnen geen commando's ontvangen van de hersenen of ontvang ze alleen in een langzamer tempo. Aanhoudende stoornissen bij het ledigen van de maag kunnen de maag tot een onnatuurlijke vorm uitzetten volume Te onderscheiden van chronische verlamming van de maag of zelfs de dunne darm zijn acute verlamming van beide spijsverteringsorganen. Bij acute verlamming is geen enkele beweging mogelijk. Het migrerende motorische complex is daarom volledig afwezig en het orgaan is permanent in rust. Acute verlamming van het spijsverteringsstelsel kan bijvoorbeeld optreden in de context van paraplegie Ziekten zoals Ziekte van Hirschsprung kan onder bepaalde omstandigheden ook verantwoordelijk zijn voor darmverlamming. Daarentegen ziekten zoals multiple sclerose of ALS hebben meestal geen invloed op het autonome zenuwstelsel.
