Bloed Test
A bloed test is een van de standaardonderzoeken in ziekenhuizen, die bij bijna elke patiënt wordt uitgevoerd. Er worden veel verschillende waarden getest. Een onderdeel van de test is om de hoeveelheid te bepalen bloed cellen.
De bloed bevat verschillende soorten cellen, zoals rode bloedcellen (erytrocyten), witte bloedcellen (leukocyten) en bloed bloedplaatjes (trombocyten). De witte bloedcellen zijn betrokken bij het eigen afweersysteem van het lichaam en zijn verhoogd tijdens ontsteking. Daarom zijn verhoogde niveaus van witte bloedcellen te verwachten in appendicitis.
Naast dit teken van ontsteking zijn er nog andere waarden die wijzen op een ontsteking in het lichaam. De lever produceert een eiwit genaamd CRP, dat ook verhoogd is bij ontstekingen. Een andere laboratoriumwaarden kan andere mogelijke ziekten uitsluiten of ze waarschijnlijker maken. Een normaal laboratoriumbeeld hoeft dat echter niet per se te betekenen appendicitis is niet in alle gevallen aanwezig, en omgekeerd betekenen verhoogde ontstekingswaarden alleen ontsteking en niet noodzakelijk blindedarmontsteking. De laboratoriumbevindingen moeten daarom altijd worden vergeleken met de voorwaarde van de betrokken persoon.
Beeldvormende technieken
De ultrageluid onderzoek is een snel beschikbaar onderzoek zonder bijwerkingen en kan vaak ook in huisartsenpraktijken worden uitgevoerd. De ultrageluid golven worden anders weerkaatst door verschillende organen en stoffen en produceren zo een beeld. In het geval van appendicitiskan een grote, stijve appendix zichtbaar worden gemaakt.
De wand van de appendix kan eruitzien als een doelwit met meerdere ringen, omdat deze verdikt is bij een ontsteking. De appendix kan echter ook door de dikke darm worden afgedekt, zodat deze niet zichtbaar is. Computertomografie is een onderzoeksmethode die werkt met röntgenfoto's.
Vooral bij oudere en te zwaar mensen, een ultrageluid onderzoek is vaak niet eenvoudig uit te voeren en CT is een geschikt alternatief. Daarnaast zijn ook andere buikorganen duidelijk zichtbaar op CT, zodat andere mogelijke oorzaken van kunnen pijn kan ook worden geïdentificeerd. De appendix verschijnt in de CT vergelijkbaar met de echografie als opgezwollen en doelwit.
Bij CT is de stralingsblootstelling relatief hoog, daarom is dit niet de voorkeursmethode. De ontstoken appendix is ook duidelijk zichtbaar in de MRT. In tegenstelling tot CT houdt MRI geen blootstelling aan straling in en heeft daarom weinig bijwerkingen.
Een MRI is echter niet overal beschikbaar en moet zelfs in sommige ziekenhuizen specifiek worden opgestart. De getroffenen worden in een buis geduwd en moeten een paar minuten stil blijven liggen. Bij kleine kinderen is dit vaak niet mogelijk. De MRI is in de meeste gevallen van appendicitis niet absoluut noodzakelijk. Om het ongeboren kind te beschermen, is de MRI de voorkeursmethode voor zwangere vrouwen.
Alle artikelen in deze serie:
