Het menselijke mesolimbische systeem wordt het positieve beloningscentrum genoemd. Het maakt deel uit van de centrale zenuwstelsel. Het bevindt zich in de grote hersenen van het menselijk organisme.
Wat is het mesolimbische systeem?
Het mesolimbische systeem is ook bekend als het gebied tegmentalis ventralis. Het is samengesteld uit de nucleus accumbens en delen van de limbisch systeem Om deze reden staat het ook bekend als het mesolimbische systeem. Als onderdeel van de centrale zenuwstelsel, het behoort tot de grote hersenen van het menselijk organisme. Het mesolimbische systeem wordt het beloningssysteem of het positieve beloningscentrum genoemd. Het is verantwoordelijk voor aandoeningen zoals verslaving, evenals conditionering van stimulus-beloningen. Als het eenmaal is geactiveerd, ontwikkelt de persoon een verhoogd verlangen. Het hormoon dopamine is hier intensief bij betrokken. Daarom wordt het mesolimbische systeem ook wel het mesolimbische dopaminerge systeem genoemd. Alle processen die zijn gekoppeld aan het neurotransmitter dopamine vind hun oorsprong of betrokkenheid hier. Vanuit neurowetenschappelijk oogpunt laten positieve ervaringen zogenaamd geluk los hormonen in het mesolimbische systeem. Deze zorgen ervoor dat mensen vreugde en voldoening voelen. Prikkelende stimuli kunnen verliefdheid, succes zijn, maar ook middelen die verslaving veroorzaken. Positieve gevoelens helpen leren en hebben een belangrijke sociale functie. Bovendien zijn opwindende gevoelens belangrijk in het voortplantingsproces.
Anatomie en structuur
Het mesolimbische systeem bestaat uit de nucleus accumbens en delen van de limbisch systeem Het is opgenomen in het corpus striatum en bevindt zich in de basale ganglia. Het bevat dopamine receptoren die reageren op de zender dopamine. Dopamine is een hormoon van de catecholaminegroep en heeft een prikkelende werking. De cellichamen hebben hun terminal hoofd in de nucleus accumbens. Bovendien gaan ze naar delen van de limbisch systeem Deze omvatten met name de amygdala en de hippocampus De amygdala wordt de amygdala-kern of corpus amygdaloideum genoemd. Het bevindt zich in paren in de mens hersenen De amygdala bestaat uit verschillende individuele kernen. Een van hen bevindt zich in de temporale cortex. De meeste bevinden zich nabij de parahippocampale gyrus. De corticale delen zijn toegewezen aan de paleocortex. De hippocampus bevindt zich bilateraal in de temporale kwab. De rostrale terminal, het gebied dat zich uitstrekt tot het menselijk gezicht, heeft een pootachtige structuur. De hippocampus bestaat uit drie lagen. Het is toegewezen aan de archicortex en bestaat uit de dentate gyrus, de ammonische hoorn en het subiculum.
Functie en taken
Het mesolimbische systeem is verantwoordelijk voor het beheersen van de mens leren, gedrag en succesprocessen. Het mesolimbische systeem is significant betrokken bij conditioneringsprocessen. Mensen leren het beste door te belonen. Deze aanpak is over het algemeen veelbelovender. Een positieve beloning wordt door mensen als effectiever en langduriger ervaren dan straf of negatieve bekrachtiging. Een bekrachtiger die als positief wordt ervaren, verbetert dus leren en gedrag. Op deze manier kunnen sociaal wenselijke gedragingen worden aangeleerd. Dit is een belangrijke factor in de opvoeding van mensen. Bovendien kan een beloning nuttig zijn bij het streven naar meer kennisverwerving. Het mesolimbische systeem is betrokken bij het genereren van de positieve emoties. In de amygdala worden naast emoties als angst en onrust ook de positieve emoties gevormd. Deze omvatten vreugde, geluk, hoop of vertrouwen. Emoties die verband houden met plezier hebben een elementaire betekenis. Ze zijn gerelateerd aan de menselijke voortplanting en het seksuele leven als drijfveer voor tevredenheid. De ervaring van succes wordt gereguleerd in het mesolimbische systeem. Motivatie of welzijn behoren tot de functies die worden geïnitieerd door het mesolimbische systeem. Gedurende de levensduur gebruiken mensen het mesolimbische systeem selectiever.
Ziekten
Dopaminerge systemen spelen een belangrijke rol bij schizofrene aandoeningen. In sommige vormen van schizofrenie, wordt overactiviteit van de zender dopamine gevonden. Het is niet causaal de oorzaak van schizofrenie, maar betrokkenheid kan worden aangetoond. Drugs die een vermindering van de activiteit van dopamine veroorzaken leiden om de symptomen te verlichten dosis te hoog is, bestaat er een risico op het ontwikkelen van door geneesmiddelen geïnduceerd Parkinson Een verslavende aandoening kan veel triggers hebben. Ze zijn individueel en kunnen variëren van drugs zoals heroïne or cocaïne aan gokken of alcohol Herstel van een verslavende aandoening duurt meestal levenslang. Het gaat gepaard met symptomen zoals intense onbedwingbare trek en ernstig lichamelijk ongemak. Afhankelijk van de verslaving en de inhoud van afhankelijkheid, redden de meeste mensen het niet zonder zowel professionele als sociale steun van hun omgeving. Naast een ontgifting genezing, die vaak nodig is, de focus ligt op cognitief therapie Hierdoor leert de patiënt de overgang van een gezonde behoeftebevrediging naar de verslaving. Dit vormt de basis zodat de stof die de verslaving oproept niet wordt vervangen door een ander. Wanneer medicijnen worden toegediend, wordt ervoor gezorgd dat opiaatreceptoren worden geremd. Bovendien wordt instrumentele conditionering gebruikt als een therapie Gedragstherapieën zijn bedoeld om het bewustzijn te vergroten en slechte gewoonten te helpen doorbreken. Impliciete processen moeten worden onderbroken. De patiënt leert situaties en confrontaties te vermijden met de stof die tot zijn verslaving leidt. Afstand bewaren is een belangrijk leerproces. Daarnaast wordt er een alternatief gedrag aangeleerd en wordt er bekrachtiging in gepresenteerd.
