Lymfatisch schepen vormen een buisvormige structuur en dienen om waterig te transporteren solutions. In het lichaam lopen ze langs aders en slagaders.
Wat zijn lymfevaten?
Lymfatisch schepen lijken op de vorm van bloed schepen. Ze zijn echter niet verantwoordelijk voor het transport bloed, maar om te vervoeren weefselvocht. weefselvocht is een lichtgele vloeistof. Het heeft eiwitten, vetten en water. Het bevat ook belangrijke immuuncellen, die essentieel zijn voor de afweer van het lichaam. weefselvocht wordt door het hele lichaamsweefsel aangetroffen, en daarom lymfevaten worden in alle weefselvoorvallen aangetroffen. Uitzonderingen zijn botten, kraakbeen en de tanden. In verband met de lymfevaten lymfeklieren spelen ook een belangrijke rol. De lymfeklieren zijn een belangrijk onderdeel van het afweersysteem. Ze fungeren als een filterstation en hebben de taak lymfe te reinigen. Samen met de lymfevaten lymfeklieren vormen het lymfestelsel van het menselijk lichaam. De schepen beginnen als een klein vertakkingssysteem en komen samen om grote paden te vormen. Ze liggen parallel aan veneuze vaten en lopen door het lichaam.
Anatomie en structuur
Lymfevaten zijn onderverdeeld in vier typen. Elk wordt geassocieerd met verschillende kenmerken en taken. De scheepstypen hebben echter ook enkele gemeenschappelijke kenmerken. Zo bestaan alle lymfevaten uit drie wandlagen. De binnenste laag is de intima. Dit wordt gevolgd door de media en de adventitia.
- De lymfatische haarvaten vormen de mooiste vorm van de vier soorten vaten. Bij hen slaagt het lymfestelsel erin om tot in de diepste weefsellagen te reiken. In de vorm van een vertakkingssysteem kunnen lymfatische haarvaten zelfs kleine hoeveelheden weefselvloeistof absorberen. Als kleinste eenheid van het lymfevasculaire systeem hebben capillairen een breedte van 50 µm.
- De voorlopers vormen de volgende fase. Ze vangen de weefselvloeistof op en geven deze door aan het derde type vat, de zogenaamde collectoren.
- De verzamelaars contracteren met regelmatige tussenpozen om de lymfe naar de volgende verzamelaars te duwen.
- Ten slotte vormen de lymfecollectoren de grootste vasculaire vorm van het lymfestelsel. Ze verzamelen lymfe van de verzamelaars en legen in het veneuze circulatie. anders bloed vaten, lymfevaten vormen geen gesloten systeem.
Functie en taken
In de eerste plaats zijn lymfevaten verantwoordelijk voor de terugkeer van de resterende lymfe. Dit is weefselvloeistof die niet volledig is geresorbeerd door het bloedvatenstelsel. Eiwit moleculen zijn ook betrokken. Ze worden samen met de weefselvloeistof terug in de veneuze bloedbaan getransporteerd. Bovendien is het immunobiologische effect een van de belangrijkste taken van de lymfevaten. Het beschermt het lichaam tegen infecties en vreemde antigenen. Daarnaast worden er afweerstoffen geproduceerd die de immuunsysteem. Een andere functie van de lymfevaten is het transport van vetten. Als onderdeel van de vertering van vetten worden ze opgenomen met de dieet. In de dunne darm, worden ze verpakt in zogenaamde chylomicronen. Ze komen dan via de lymfevaten in het bloed. Bovendien slaagt het lichaam er dankzij de lymfevaten in om stofwisselingsproducten, vreemde lichamen en pathogenen. Dit geldt ook voor de lymfeklieren. Ze hebben een reinigende functie en ondersteunen de immuunsysteem ter verdediging. Bovendien hebben lymfevaten de taak om betrouwbaar te transporteren eiwitten terug in het lichaam. In het bijzonder zouden ze erin moeten slagen grote ophopingen van proteïne te voorkomen moleculen in het interstitium. Interstitium is de term die wordt gebruikt om tussenweefsel te beschrijven, zoals bind-, ondersteunend en spierweefsel. Als de druk zou toenemen door een ophoping van eiwit moleculenkunnen stoornissen in de bloedstroom optreden. Ten slotte voeren lymfevaten de taak uit om chylomicronen uit het maagdarmkanaal te transporteren. Chylomicronen zijn kleine deeltjes die bevatten cholesterol.
Ziekten en kwalen
lymphangitis en lymfoedeem zijn de meest voorkomende ziekten van de lymfevaten. lymphangitis is ook in de volksmond bekend als bloed vergiftiging. Het is een ontsteking van de lymfevaten, voornamelijk op de huid en in het onderhuidse vetweefsel. lymphangitis kan worden toegeschreven aan bacteriële infectie. De belangrijkste triggers zijn streptokokken en stafylokokkenIn zeldzame gevallen wordt lymfangitis veroorzaakt door de consumptie van chemotherapeutische middelen of andere cytostatica drugs. Het symptoom is een rode vlek op de huid boven de ontstoken lymfekanalen. In het vergevorderde stadium, koorts en malaise zijn het gevolg. Meestal is lymfangitis goed te behandelen antibiotica. In tegenstelling tot, lymfoedeem is een voelbare vochtophoping in de interstitiële ruimte. Het oedeem kan optreden in de ledematen, het gezicht en de geslachtsorganen. In dit geval leidt een verstoring van het lymfestelsel ertoe dat het weefsel water kan niet meer worden verwijderd. De ophoping van vocht gaat gepaard met een inflammatoir klinisch beeld. Oorzaken zijn onder meer de vorige infectieziekten, hartinsufficiëntie, nier ziekte, lever problemen en schildklieraandoeningen. In de loop van de ziekte lymfoedeem kan worden onderverdeeld in een primaire en een secundaire variant. Beide varianten hebben het gemeenschappelijke kenmerk dat de lymfebelasting niet wordt beheerd. Er wordt onderscheid gemaakt in de cursusanalyse. Primair oedeem komt voor in de benen en kan worden toegeschreven aan een hormonale verandering. Secundair lymfoedeem daarentegen is het resultaat van weefselvernietiging. Triggers zijn onder meer brandwonden, chemische brandwonden, en huid vervelling. Massage technieken en compressiezwachtels kunnen verzachting bewerkstelligen. Daarnaast, oefentherapie kan verlichting bieden. In bijzonder ernstige gevallen wordt supermicrochirurgie uitgevoerd. Het doel is om de functionaliteit van de aangetaste lymfevaten te herstellen. Kleine incisies slagen erin om lymfevaten te verminderen water behoud op lange termijn.
