Laparotomie is de chirurgische opening van de buikholte. Het vindt plaats tijdens een chirurgische ingreep.
Wat is laparotomie?
Laparotomie is de medische term die wordt gebruikt om het openen van de menselijke buikholte tijdens een chirurgische ingreep te beschrijven. Laparatomie is de medische term voor het openen van de buikholte van de mens tijdens een chirurgische ingreep. Laparatomie kan worden gebruikt voor zowel diagnostische als therapeutische doeleinden. Het uitvoeren van een laparotomie geeft de arts de mogelijkheid om toegang te krijgen tot gewonde of zieke organen in de buikholte. Bij onduidelijke klachten helpt laparotomie om inzicht te krijgen in de oorzaak. Zo'n procedure wordt verkennende laparotomie genoemd. Andere vormen van deze procedure zijn paramedische laparotomie, waarbij een incisie longitudinaal wordt gemaakt langs de zijkant van de middellijn, mediane laparotomie, waarbij een incisie wordt gemaakt langs het midden van de buik, en transversale laparotomie, waarbij de incisie wordt gemaakt in de boven- of middelste buik dwars van links naar rechts. Er is ook de subcostale laparotomie (incisie van de rib-boogmarge) bij de onderste rib, de flankincisie, die in een laterale positie van de anterieure naar de posterieure richting wordt gemaakt, de incisie van de acetabulaire pedikel horizontaal over de middellijn en de alternatieve incisie , die diagonaal is gemaakt in het rechter onderbuikgebied. Het type incisie wordt uiteindelijk bepaald door de chirurg om de best mogelijke toegang tot het operatiegebied te krijgen. Ook de chirurgische tolerantie van de patiënt speelt een belangrijke rol. Hoewel in deze tijd de meeste incisies in de buik worden gemaakt met minimaal invasieve procedures, zijn er nog steeds geldige redenen om een laparotomie uit te voeren.
Functie, effect en doelen
In tegenstelling tot minimaal invasief laparoscopie, waarbij een endoscoop wordt gebruikt, omvat laparotomie een uitgebreide incisie in de buik. Dit kan nodig zijn bij verschillende indicaties. Deze zijn inclusief levering door keizersnede, inflammatoire buikaandoeningen, kankers in buikorganen en transplantaties uitgevoerd op buikorganen zoals de alvleesklier, nieren of lever Daarnaast zijn er medische noodgevallen die een laparotomie vereisen. Dit kunnen bijvoorbeeld tranen van de buikorganen zijn, darmobstructie, uitstulpingen op de bloed schepen of bloeden. Verkennende laparotomie is een diagnostische procedure die plaatsvindt bij onverklaarbare klachten in de buikholte. Door naar de buikorganen te kijken, probeert de chirurg de oorzaak van de voorwaarde Als de mogelijkheid bestaat, wordt de trigger gecorrigeerd tijdens de laparotomie. Meestal wordt een verkennende laparotomie uitgevoerd wanneer de patiënt ernstig lijdt pijn in de buik die binnen een paar uur optreedt. Verder tumor ziekten kan goed worden beoordeeld door middel van verkennende laparotomie. Voordat laparotomie wordt uitgevoerd, wordt de patiënt toegediend narcose In de meeste gevallen wordt de patiënt op zijn rug gelegd. Slechts zelden neemt hij een laterale positie in. De volgende stap is een grondige desinfectie van het operatiegebied. Tijdens dit proces wordt de patiënt ook bedekt met kiemvrije folievellen om infectie te voorkomen. Met behulp van een speciale pin markeert de chirurg de incisie die hij van tevoren heeft besloten. In de meeste gevallen wordt een mediane laparotomie uitgevoerd. Deze centrale incisie wordt van boven naar beneden gemaakt en biedt het voordeel dat de buikorganen gemakkelijk te bereiken zijn. Daarom is de mediane laparotomie ook geschikt voor nog onduidelijke klachten. In het midden van de buik zit er ook meestal bindweefsel in plaats van spieren. Bloeden is daar alleen licht. Soms zijn er echter andere incisies nodig. Deze omvatten bijvoorbeeld de incisie in de ribbenrand, waarbij de opening van de buik wordt gemaakt onder de linker of rechter ribbenboog. De juiste incisie van de ribben is bijzonder geschikt voor operaties aan de gal kanalen, galblaas en lever, terwijl de linker incisie wordt gebruikt voor operaties aan de alvleesklier en milt Als de appendix wordt verwijderd, wordt de alternatieve incisie gebruikt, waarbij de chirurg een 3 tot 5 centimeter lange incisie maakt in de rechter onderbuik die helemaal doorloopt tot aan de spiermembranen. De dwarsspier en de binnenste spier worden vervolgens met de vingers uit elkaar gedrukt. Op deze manier krijgt de chirurg toegang tot het operatiegebied. De incisie van de acetabulaire pedikel wordt gebruikt voor gynaecologische procedures, terwijl de incisie in de flank toegang geeft tot de dunne darm, alvleesklier en nieren.
Risico's, bijwerkingen en gevaren
Laparotomie is niet vrij van risico's en bijwerkingen. Met name is er een risico op bloeding, waarvoor soms zelfs een bloed transfusie. Bovendien, als er sprake is van uitgebreide postoperatieve bloeding, kan een nieuwe operatie nodig zijn. Andere mogelijke bijwerkingen van laparotomie zijn onder meer ontstekinginfectie, zenuwbeschadiging, ophoping van wondvocht en de ontwikkeling van hematomen (kneuzingen). Verder wond genezen aandoeningen, hernia's (littekenbreuken) en overmatig littekens die cosmetisch merkbaar zijn, kunnen voorkomen. Bij bepaalde procedures bestaat ook de mogelijkheid dat een buikorgaan gewond raakt. Wond pijn treedt meestal op na laparotomie omdat daarbij een grotere wond ontstaat. Het ongemak is vooral merkbaar wanneer de buikwand wordt belast, zoals lachen, niezen, hoesten, stretching of bij het opstaan. In het hechtgebied is de wond ook erg gevoelig voor aanraking. Om infectie tegen te gaan, moet externe nattigheid op de hechtdraad worden voorkomen. Douchen mag bijvoorbeeld alleen worden gedaan met een speciale wond gips Na ongeveer twee weken worden de nietjes of hechtingen van de hechtdraad verwijderd door de arts.
