Definitie - Wat is chronische glandulaire koorts?
De chronisch actieve klier van Pfeiffer koorts is, zoals de naam suggereert, een chronische vorm van acute Pfeiffer-klierkoorts, "infectieuze mononucleosis". Het wordt gedefinieerd als het optreden van symptomen zelfs na 3 maanden na infectie met het Ebstein Barr-virus. Het is een zeldzame, progressieve ziekte die begint met een acute infectie met de klier van Pfeiffer koorts. Zowel volwassenen als kinderen kunnen worden beïnvloed. De chronisch actieve vorm van infectieuze mononucleosis is zeer zeldzaam.
Oorzaken voor een chronificatie van de Pfeiffer-klierkoorts
Er zijn enkele complexe omstandigheden met betrekking tot het menselijk lichaam die kunnen leiden tot chronische EBV-infectie. In Duitsland is het percentage van infectie met mononucleosis bijvoorbeeld bijna hetzelfde in de gehele bevolking van 40 jaar. Dit betekent dat bijna alle 40-jarigen in Duitsland tijdens hun leven de EBV-ziekte hebben ondergaan.
Antilichamen, aan de andere kant, zijn te vinden in de bloed van een persoon gedurende zijn of haar leven in de zin van immuunsysteem geheugen. Immuungecompromitteerde mensen lijden vaak aan ernstigere symptomen dan immuungecompromitteerde mensen. De reden hiervoor is dat het Epstein Barr-virus bepaalde afweercellen aanvalt die belangrijk zijn voor een adequate immuunafweer. Zo is de kans groter dat mensen met een immuundeficiëntie niet voldoende herstellen van de acuut actieve infectie of een chronisch actieve vorm van mononucleosis ontwikkelen. Helaas zijn de exacte redenen voor chroniciteit nog niet achterhaald.
Dit zijn de symptomen van chronische klierkoorts
De symptomen van de chronisch actieve fluitende klier koorts lijken erg op die van de acute vorm, hoewel de chronische vorm wat onspecifieker kan zijn. Meest chronisch ziek patiënten hebben koorts met rillingen en ontsteking in de keel Oppervlakte. Variabel daarnaast is het optreden van uitgesproken vermoeidheid, concentratieproblemen, moeite om alles te onthouden en een verminderde algemeenheid voorwaarde.
Bovendien, zoals in de acute vorm, ontsteking van de keelamandelen en een vergroting van de milt kan voorkomen. Dit kan worden bepaald in een ultrageluid onderzoek van de buikholte. Verder kan er zijn lever betrokkenheid bij mogelijke geelverkleuring van de huid, de zogenaamde icterus.
Op de voorgrond van de chronisch actieve vorm staat de beperking van activiteiten door de uitgesproken vermoeidheid, die erg belastend is voor de patiënt. Bovendien diffuus pijn kan over het hele lichaam voorkomen. Bij de chronische vorm van Pfeiffer-klierkoorts moeten de symptomen per definitie langer dan 3 maanden aanhouden.
Diagnose van chronische fluitende klierkoorts
De chronisch actieve vorm van infectieuze mononucleosis kan worden gediagnosticeerd door een bloed test of door een monster te nemen uit lymfatisch weefsel. De laboratoriumchemische definitie stelt dus ofwel dat het DNA van het Ebstein Barr-virus detecteerbaar is in de bloed of dat EBV-positieve lymfocyten worden aangetroffen in het lymfeweefsel van de zieke persoon. Hiervoor moet een weefselmonster worden genomen uit de keelamandelen of weefselvocht knooppunten, bijvoorbeeld.
In het geval van Pfeiffer-klierkoorts kunnen de bloedwaarden belangrijke informatie opleveren. Bijvoorbeeld LDH (indicator van celdood) en de transaminasen (indicator van lever betrokkenheid) worden vaak al gehoord bij acute infecties. Bovendien, zeker antilichamen kunnen worden gedetecteerd, de IgM-antilichamen duiden op een actieve ziekte en de IgG-antilichamen laten zien dat er in het verleden een infectie heeft plaatsgevonden.
Als er een bloeduitstrijkje wordt gemaakt, kan de onderzoeker de verschillende bloedcellen in detail onderzoeken. In het geval van een ziekte kan men verhoogde lymfocyten zien, die worden veranderd door de strijd tegen het virus en lijken op monocyten. Dit is waarom het ook wel "Infectieuze Mononucleosis" wordt genoemd. Baanbrekend voor de diagnose van een chronisch actieve vorm is het onderzoek van het virus-DNA in het bloed en de duur van de ziekte van meer dan 3 maanden. IgG is verhoogd en IgM kan verhoogd of normaal zijn.
