Iep is een boom die steeds zeldzamer wordt. De schors wordt gebruikt als een traditioneel middel.
Voorkomen en teelt van iep
Door het afsterven van de iep wordt de iep in de natuur steeds zeldzamer, wat als een groot botanisch verlies wordt beschouwd. De iep (Ulmus) behoort tot het geslacht van de iepen en is een lid van de iepenfamilie (Ulmaceae). De boom draagt ook de namen Effe, Ruste of Rüster. Door het afsterven van de iep wordt de iep in de natuur steeds zeldzamer, wat als een groot botanisch verlies wordt beschouwd. In de Midden-Europese breedtegraden zijn er drie verschillende soorten iep. Dit zijn de bergiep (Ulmus glabra), de fladderende iep (Ulmus laevis) en de veldiep (Ulmus minor). De bast van de laatste kan voor therapeutische doeleinden worden gebruikt. De iep behoort tot de bladverliezende groenblijvende bomen en struiken. Hij wordt wel 35 meter hoog en kan een hoge leeftijd bereiken. In de loop der jaren wordt de gladde schors van de boom steeds meer gebarsten. Het iepblad heeft een spitse, ovale vorm. Ze zijn aan de randen gekarteld. De ene helft van de bladeren bereikt doorgaans meer omtrek dan de andere. De bloemen, die in trossen voorkomen, gedijen in maart en april. Witachtige gevleugelde vruchten komen uit de bloemen van iepen. In totaal zijn er 45 iepensoorten die inheems zijn op het hele noordelijk halfrond. De voorkeurshabitats van de iep zijn oevers, bosranden, oeverbossen, hellingen en parken. In Midden-Europa wordt de boom echter met uitsterven bedreigd. Vooral veldiep en bergiep zijn in groot gevaar. Aantasting met een schimmel die wordt overgedragen door de iepensplijtkever zorgt ervoor dat de bomen afsterven.
Effect en toepassing
In de natuurgeneeskunde wordt de bast van de iep gebruikt voor medicinale doeleinden. Maar ook de bladeren bereiken de applicatie. Effectieve ingrediënten van de boom zijn tannines zoals flobafeen en looizuur, slijm, flavonoïden, bittere stoffen en hars. Vanwege de bedreigende situatie van iep, mag de schors niet worden verwijderd van een boom die in het wild groeit. Het is beter om het te kopen voor gebruik in de handel. De meest traditionele vorm van administratie wordt beschouwd als iepenschorsthee. Om het dienovereenkomstig voor te bereiden, worden een tot twee theelepels van de iepenschors in een pot en een kopje koud water wordt er over uitgegoten. Vervolgens laat de gebruiker dit mengsel koken. Na het persen kan de iepenschorsthee een of twee keer per dag worden gedronken. Het is ook geschikt om mee te gorgelen of als badadditief. Een andere optie is de tinctuur. Het kan ook op zichzelf worden bereid door iepenschors in een pot met schroefdop te gieten en deze te bedekken met sterke drank of dubbelgranen-schnaps. Nadat alle delen van de schors met vloeistof zijn bedekt, blijft het afgesloten mengsel ongeveer twee tot zes weken in de pot, die op een warme plaats moet worden bewaard. Het mengsel wordt vervolgens gezeefd en overgebracht naar een donkergekleurde fles. Drie keer per dag kunnen 10 tot 50 druppels van de iepenschorstinctuur worden ingenomen. Als het concentratie is te sterk, het is mogelijk om het mee te verdunnen water Iepthee en tinctuur zijn ook geschikt voor uitwendig gebruik. In dit geval zijn de getroffen delen van de huid worden behandeld met wasbeurten, baden of kompressen. Iep wordt ook gebruikt als iep in Bachbloesemtherapie Het wordt als nuttig beschouwd als iemand denkt dat hij of zij zijn of haar taken niet meer kan uitvoeren.
Belang voor gezondheid, behandeling en preventie.
Als therapeutisch middel kreeg iep zelfs in de oudheid waardering. De Griekse arts Pedanios Dioscorides, die leefde in de eerste eeuw na Christus, prees bijvoorbeeld de wondgenezende en samentrekkende effecten van iep in zijn boek met geneeskrachtige planten "Materia medica". In de Middeleeuwen raadde Hildegard von Bingen (1-1098) het kruidengeneesmiddel aan jicht De patiënt moest het hout van de boom in brand steken en zich eraan warmen. Bovendien schreef Hildegard von Bingen aan de iepenschors een positief effect tegen maligniteit toe. In de volksgeneeskunde wordt iep voornamelijk gebruikt tegen abcessen, kookt en chronisch huid uitslag. Het kan ook worden gebruikt om slechte genezing te behandelen wonden door middel van kompressen of wasbeurten. Door te wassen met de iep wordt dus een snellere genezing bereikt. Iepenschors wordt ook als nuttig beschouwd tegen reumatische aandoeningen. Een van de positieve effecten van iep is dat het ontstekingsremmend, diuretisch, bloed zuiverend, tonic, wond genezen en samentrekkend effect. Bovendien is iepenschors een effectief middel voor de behandeling van aambeien Het wordt gebruikt als badadditief. De medicinale plant is ook nuttig bij de behandeling van ontstekingen van de mond en keel, evenals tegen darmontstekingen. Iepenschors kan ook effectief tegen worden gebruikt diarree Zelfs in de diergeneeskunde blijkt het kruidengeneesmiddel nuttig. Dit geldt vooral voor de behandeling van katten. Positief zijn ook de diuretische eigenschappen van iep, die op hun beurt weer van invloed zijn water retentie in het lichaam. Andere toepassingen van gladde iep zijn gastritis en eczeem Bijwerkingen zijn nauwelijks te vrezen bij het gebruik van gladde iep. Iepenschors mag echter niet tegelijkertijd met andere medicijnen worden ingenomen. Het is dus mogelijk dat de ingrediënten een remmend effect hebben op de effectiviteit van de drugs Daarom wordt aanbevolen om een tijdsinterval van ten minste 60 minuten aan te houden bij het innemen van het geneesmiddel. Bij twijfel dient een arts te worden geraadpleegd.
