Dr. Edward Bach, arts en oprichter van Bach Bloesemtherapie, woonde en werkte tussen 1886 en 1936 in Engeland. Hij oefende in een tijd dat de meeste van zijn patiënten erg arm waren. Gedurende zijn hele carrière heeft hij zich ingespannen om de Bach Bloesemtherapie te ontwikkelen als een behandelingsmethode die ook beschikbaar was voor de armere klassen van de bevolking en zonder angst voor bijwerkingen kon worden toegepast.
Terwijl hij in een ziekenhuis in Londen werkte, werkte hij ook met klassiek homeopathie en begon zich meer en meer op het psychologische te concentreren voorwaarde van zijn patiënten. Bach was van mening dat veel oorzaken van ziekte te vinden zijn in onopgeloste conflicten en negatieve gemoedstoestanden. Hij erkende dat niet alleen de fysieke symptomen van een ziekte moeten worden behandeld, maar ook de onderliggende emotionele toestand van de patiënt, die kan worden bepaald door observaties en gesprekken.
Dit is precies wat we vandaag bevestigd vinden in de psychosomatische geneeskunde. Bach herkende negatieve gevoelens bij zijn patiënten, zoals: en hij was van mening dat wanneer ze uit waren evenwicht, verliest een persoon de kracht om zich te verdedigen tegen schadelijke invloeden van buitenaf. Vervolgens bacteriën en virussen kan leiden tot ziekte, koude wind of een uitgebreide maaltijd kan ongemak veroorzaken.
- Angsten
- Onzekerheid
- Haat en
- Afgunst
Voor Bach stonden het herstel van de innerlijke harmonie en de vrije stroom van energieën voorop bij elke behandeling. In zijn boek 'Heal yourself' schrijft dr. Bach over zijn kijk op de fundamentele principes van het leven en zijn kijk op God en de wereld die hem destijds ertoe brachten de Bach Bloesemtherapie te ontwikkelen. Hij was van mening dat in de schepping alles een eenheid is, dat ieder van ons ook met alles verbonden is en dat dit zo is door een algemene, superieure krachtige energietrilling.
Dit heeft veel namen: Creationisme, kosmisch principe of God. Ieder mens maakt deel uit van dit geweldige idee van creatie, heeft zijn missie, zijn taak, zijn lot. Tussen de onsterfelijke ziel en de sterfelijke persoonlijkheid ligt volgens Bach het zogenaamde 'hogere zelf' als bemiddelaar tussen beide niveaus.
Met behulp van deze bemiddeling wil onze ziel bepaalde mogelijkheden in de persoonlijkheid realiseren. Dit zijn superieure deugden zoals: Een realisatie van deze ideale zielsconcepten in harmonie met de natuur zou ons ware geluk vormen. Als ze niet kunnen worden bereikt, zal vroeg of laat het tegenovergestelde gevoel van ongeluk optreden!
De ongerealiseerde deugden laten nu hun duistere kant zien, als gebreken zoals Volgens Bach wordt elke ziekte voorafgegaan door een negatieve gemoedstoestand die gebaseerd is op het verkeerde gebruik van een van de grote concepten en deugden van de menselijke ziel. - Zachtheid
- Sterkte
- Moed
- Consistentie
- Wijsheid
- Vreugde
- Bepaling. - Trots
- Wreedheid
- Haat
- Egoïsme
- Onwetendheid
- Hebzucht.
