Hypochondrie is een ernstige psychische stoornis. Lijders zijn er vast van overtuigd dat ze aan een ernstige ziekte lijden zonder dat dit door een medische diagnose wordt bevestigd. Lijders zijn zich meestal zeer bewust van hun gedrag, maar kunnen hun angsten nog steeds niet beheersen.
Wat is hypochondrie?
De hypochondrie van de psychische stoornis wordt uitgedrukt als een ongegronde angststoornis van ziekte. Mensen met hypochondrie zijn bang om aan een ernstige ziekte te lijden. Ze kunnen meestal precies noemen voor welke ziekte ze bang zijn. Als de arts de angst van de patiënt niet met een passende diagnose kan bevestigen, worden meestal verschillende artsen geraadpleegd. Patiënten met hypochondrie geloven echter meestal niet in de onderzoeken en resultaten van de artsen. Veel mensen met hypochondrie zijn zich terdege bewust van hun irrationele gedrag, maar hebben er geen controle over. Vaak is er een risico op sociale terugtrekking en eenzaamheid.
Oorzaken
Tot op heden is niet definitief vastgesteld wat de oorzaken van hypochondrie zijn. Er wordt echter aangenomen dat sociale, psychologische en biologische factoren een rol spelen bij de ontwikkeling ervan. Over het algemeen zijn mensen met hypochondrie angstige en zeer voorzichtige mensen. Door passende educatieve invloeden of zelfs zeer pijnlijke gebeurtenissen kan aangeboren angst zich ontwikkelen tot hypochondrie. Mentaal spanning lijkt ook een rol te spelen bij de ontwikkeling ervan. Studies hebben aangetoond dat bij mensen met hypochondrie de limbisch systeem is overactief en gemakkelijk te beïnvloeden. Dit deel van de hersenen is waar emoties worden verwerkt en de aandacht wordt gericht op specifieke situaties. Deze ontdekking kan een bewijs zijn dat biologische factoren inderdaad een rol spelen.
Symptomen, klachten en tekenen
Personen die aan hypochondrie lijden, zijn meestal erg bang om ziek te worden. Deze angst beperkt het leven van deze individuen aanzienlijk, dus het kan ook psychische problemen veroorzaken. Daarnaast is er de angst voor pijn, handicap of zelfs overlijden. In sommige gevallen raken getroffen individuen ook rigide gefocust op een specifieke ziekte. Hypochonders doen vaak intensief zelfonderzoek naar bepaalde ziekten, symptomen en tekenen. Informatie wordt verzameld en meestal als volledig overdreven ervaren. Gesprekken met andere mensen worden vermeden, waardoor hypochonders vaak een verstoord sociaal leven hebben. Ze hebben de dringende behoefte om mogelijke symptomen onmiddellijk op te helderen. Mogelijke symptomen worden op een verhoogde manier waargenomen en er volgen constante doktersbezoeken. Mensen met hypochondrie zijn er vast van overtuigd dat ze aan een bepaalde ziekte lijden. Het komt dus tot catastrofale gedachten over de eigen voorwaarde, evenals te zwaar paniekaanvallen De gedachten zullen in de loop van de tijd aanzienlijk intensiveren, zo nee therapie wordt opgenomen. Voor buitenstaanders is het meestal erg moeilijk om een hypochondrie te herkennen. Om deze reden moet meer aandacht worden besteed aan de bovenstaande tekens.
Diagnose en verloop
Hypochondrie is een psychische stoornis die erg moeilijk is en niet vaak wordt gediagnosticeerd. Om een definitieve diagnose te stellen, moet de aandoening minimaal zes maanden aanwezig zijn. Dit maakt het erg moeilijk om een diagnose te stellen, omdat patiënten in de regel vaak van arts wisselen zodra de arts vaststelt dat de gevreesde ziekte niet aanwezig is. De meeste hypochonders kunnen zich eenvoudigweg niet voorstellen dat ze in goede staat zijn volksgezondheid Ze hopen gedeeltelijk daadwerkelijk een gevaarlijke ziekte te hebben, zodat hun ideeën worden bevestigd. Bovendien aarzelen veel artsen om hypochondrie te diagnosticeren omdat ze bang zijn dat ze toch een lichamelijke ziekte over het hoofd hebben gezien. Bovendien bezoeken getroffenen maar zeer zelden een specialist voor psychische aandoeningen, omdat ze er vast van overtuigd zijn dat ze aan een lichamelijke aandoening lijden. Een betrouwbare diagnose omvat naast gedetailleerde vragen over de huidige klachten ook vragen over de heersende angsten en de mate van zelfobservatie van de getroffen persoon. Daarnaast probeert de arts hypochondrie te onderscheiden van andere, mogelijk bestaande obsessieve angsten door specifieke vragen te stellen. Obsessief-compulsieve angsten en ook hypochondrie gaan vaak gepaard met DepressieOok hier probeert de arts de individuele symptomen van elkaar te onderscheiden, en vaak ook van andere obsessief-compulsieve angsten, Depressie en hypochondrie bestaan naast elkaar.
Complicaties
Hypochondrie veroorzaakt voornamelijk ernstige psychische problemen en Depressie In ernstige gevallen kan het echter ook leiden tot lichamelijk ongemak en complicaties, zodat in het ergste geval de getroffen persoon overlijdt aan hypochondrie. In de regel denkt de patiënt dat hij een bepaalde ziekte heeft, hoewel dit niet het geval is. Zweten en paniekaanvallen optreden. Vaak zijn de getroffen personen onrustig en voelen ze zich onwel, worden sociale contacten in veel gevallen vermeden of direct afgebroken. Bovendien kan er sprake zijn van ernstige hart- hartkloppingen. Het is niet ongebruikelijk dat patiënten medicijnen gebruiken die niet echt nodig zijn omdat er geen onderliggende ziekte is. In dit geval is het drugs kan het lichaam beschadigen en bepaalde organen beschadigen. Evenzo wordt een arts vaak zonder reden geraadpleegd. Vanwege de depressie en misvattingen is het niet ongebruikelijk dat sociale uitsluiting optreedt. Hypochondrie wordt behandeld door een psycholoog en meestal niet leiden tot verdere complicaties. Het kan echter lang duren voordat de behandeling een eerste effect vertoont.
Wanneer moet je naar een dokter?
Mensen die aan ernstige angst lijden, moeten over het algemeen een therapeut zien. Als de angst toeneemt of als de angstgerelateerde problemen toenemen, is een bezoek aan de dokter aan te raden. Als alledaagse verplichtingen niet meer kunnen worden nagekomen, als er emotioneel leed is voor de getroffen persoon of als de symptomen een impact hebben op sociaal gedrag, is een arts nodig. De angst voor een ernstige ziekte leidt tot een enorme mentaliteit spanning In geval van zweten, concentratie stoornissen, slaapproblemen, kortademigheid of verhoogde prikkelbaarheid, een bezoek aan de dokter wordt aanbevolen. Als er sprake is van sociale terugtrekking, depressieve of melancholische fasen, een verslechterde stemming en hart- hartkloppingen, moet een arts worden geraadpleegd. Meestal is er een gebrek aan inzicht in de ziekte bij hypochondrie, omdat de getroffen persoon niet gelooft dat het mogelijk is om gezond te zijn. Daarom is het nuttig om een stabiele en vertrouwende omgeving te creëren. Hoewel patiënten met hypochondrie vaak van arts wisselen, is het voor het algemene beeld nuttig als het geheel medische geschiedenis wordt bij elk bezoek gepresenteerd. Patiënten lijden vaak jarenlang en moeten een therapeut in vertrouwen nemen zodra ze beseffen dat ze hulp nodig hebben voor emotionele versterking. Bij gebrek aan energie, berusting en gelijktijdige innerlijke onrust, dient een arts te worden geraadpleegd.
Behandeling en therapie
Om hypochondrie met succes te behandelen, cognitief gedragstherapie is gebruikt. Maar allereerst is enig inzicht en medewerking van de patiënt nodig om de psychische stoornis onder controle te krijgen. In therapie, leren patiënten hun hele lichaam en hun klachten realistisch en op een geheel nieuwe manier voor hen te beoordelen. Veel gedragingen in het dagelijks leven moeten ook in het juiste perspectief worden geplaatst voor mensen die aan hypochondrie lijden, en sommige moeten opnieuw worden aangeleerd. Er zijn patiënten die het vermijden om andere mensen de hand te schudden als begroeting uit angst voor infectie. Dit zou zo'n alledaags gedrag zijn dat opnieuw zou moeten worden geëvalueerd en opnieuw zou moeten worden geleerd door de getroffen persoon. Bovendien cognitief gedragstherapie richt zich altijd op nieuwe klachten die de patiënt in de toekomst kan ervaren. Ze moeten leren deze realistisch in te schatten wanneer ze voor het eerst voorkomen. Dit betekent ook dat de getroffenen stoppen met het overmatig informeren naar mogelijke ernstige ziekten die de aanleiding kunnen zijn voor de ervaren klachten. Voor een succesvolle behandeling van hypochondrie is het onvoorwaardelijke inzicht en de medewerking van de patiënt essentieel in elke fase van therapie.
het voorkomen
preventieve maatregelen tegen hypochondrie kan alleen worden gebruikt door degenen die bang zijn om aan hypochondrie te lijden. Wie grote angst voelt voor ernstige ziekten en bij klachten meteen het ergste vreest, moet proberen een vertrouwensband op te bouwen met de behandelende arts. Alleen op deze manier is het mogelijk om in het geval van een - gelukkig - negatieve diagnose, de dokter te geloven en de angst weg te nemen. Bovendien moet iedereen die bang is om aan hypochondrie te lijden, proberen open te staan voor psychosomatische behandeling. Dit is de enige manier om een bestaande hypochondrie te behandelen.
Follow-up
Omdat hypochondrie een psychische aandoening is, moet er gedurende het hele leven van de patiënt nazorg worden geboden. Maatregelen voor nazorg dus aan het einde van de therapie beginnen, meestal bij een psycholoog. De nazorg ziet er in individuele gevallen anders uit voor patiënten met hypochondrie, maar wordt gestuurd door een gemeenschappelijk kader. In psychotherapiehebben patiënten meestal factoren uitgewerkt die leidden tot het ontstaan van hypochondrie. Bewustwording van deze factoren vormt nu het uitgangspunt om een stabiele mentale toestand te behouden en terugval te voorkomen. Patiënten moeten voldoende gevoeligheid voor zichzelf ontwikkelen voorwaarde en op risicovolle externe factoren. Met name lotgevallen of ziekten in de familiekring kunnen psychologisch onstabiele individuen een ondraaglijk niveau van spanning, wat kan resulteren in hernieuwde hypochondrie. Als patiënten merken dat ze overweldigd worden door nieuwe situaties in hun leven of andere psychische ongemakken ervaren, moet onmiddellijk contact worden opgenomen met de voormalige psychotherapeut of een psychologische alarmcentrale. Hoe eerder dit gebeurt, hoe groter de kans dat een nieuwe uitbraak van de ziekte kan worden voorkomen. Zelfhulpgroepen zijn een optie voor patiënten om begrip en uitwisseling te vinden, zelfs na de ziekte, wat het gemakkelijker maakt om met de psychische stoornis om te gaan.
Wat u zelf kunt doen
Hypochondrie is een aandoening waarbij getroffenen, indien nodig ook met therapeutische ondersteuning, actief kunnen meewerken in hun dagelijks leven om groeien de kwellende angsten rond vermeende ziekten stap voor stap. De eerste stap is dat de patiënt een innerlijke beslissing neemt om na een onderzoek de diagnose en het advies van een arts te vertrouwen. Het zien van een second opinion bij andere artsen (het zogenaamde ‘doctor hopping’) biedt slechts een korte geruststelling en verhoogt vaak de hypochondrie in de loop van de tijd, net als constant onderzoek naar de eigen symptomen op internet (cyberchondrie). Een andere belangrijke bouwsteen voor mensen met hypochondrie is weer vertrouwen in het eigen lichaam. In veel gevallen kan dit worden bereikt door atletische training met een zachte introductie en gedoseerde inspanning. Als gevolg hiervan herwint de patiënt het vertrouwen in zijn of haar prestatievermogen en de angst voor ernstige ziekten zoals een hart- aanval kan worden verminderd en, idealiter, helemaal worden geëlimineerd. Afleidingen zoals sociale activiteiten kunnen ook helpen om de voortdurende preoccupatie met het eigen lichaam en de bijbehorende negatieve gedachtecirkel te doorbreken. In deze context, leren a ontspanning methode of yoga helpt ook. Bovendien helpen cd's met begeleide fantasiereizen bij het vermogen om te ontspannen, wat zo belangrijk is voor de zwaarmoedig.
