Homeopathie voor branden na het plassen
Naast huismiddeltjes zoals veel water drinken, warme kompressen en het nemen van cranberry- of cranberrypreparaten, kunnen homeopathische middelen ook helpen om de pijn te verlichten. brandend gevoel na het plassen. Typische remedies voor een branderig gevoel bij het plassen zou Apis zijn, dat ook helpt bij menstruatieproblemen en schaarse urine; Berberis, die ook helpt bij algemeen nier problemen en uitputting; Cantaris voor extreem sterk brandend en stekende pijnen; soort mos voor extra onwelriekende urine en winderigheid van de darm; Nux vomica in het geval van constant drang om te plassen, wat niet succesvol is; sarsaparilla bij pijn aan het einde van het plassen kan de urine ook donker verkleurd zijn; sepia in het geval van een bijzonder ernstige brandend gevoel tijdens menstruatie en spontaan urineren; en stafylokokken in geval van een branderig gevoel tijdens het plassen na geslachtsgemeenschap. Echter, als pijn in de rug of heupen, koorts or bloed in de urine moet optreden in de loop van de ziekte, of als de symptomen langer dan een week aanhouden, moet onmiddellijk een arts worden geraadpleegd, die een ernstige ziekte kan uitsluiten.
Branderig gevoel na het plassen tijdens de zwangerschap
Als een branderig gevoel optreedt na het plassen tijdens zwangerschap, een Urineweginfectie moet altijd worden uitgesloten. Hoewel de Urineweginfectie vormt op zichzelf geen risico voor het ongeboren kind, een ontsteking van de nierbekken (pyelonefritis) kan optreden bij zwangere vrouwen als de bacteriën migreren van de blaas via de urineleiders in de nier. Vooral als dat zo is pijn bij het plassen naast het branderige gevoel, a Urineweginfectie wordt vermoed.
Dit kan leiden tot ernstig zwangerschapscomplicaties zoals voortijdige geboorte, naast symptomen zoals rillingen en koorts, pijn in de nier gebied, moeite met het legen van de blaas en een ernstig gevoel van ziekte. In aanwezigheid van een ontsteking van de nierbekkenopname in het ziekenhuis en bedrust zijn noodzakelijk om gerichte antibioticatherapie uit te voeren en een voldoende vochtopname te garanderen. Verder moeten andere oorzaken van de urineweginfectie worden opgehelderd, bijvoorbeeld een urinaire transportstoornis.
Bij urineonderzoek moet altijd een urinecultuur worden gemaakt om de exacte ziekteverwekker vast te stellen en specifiek te behandelen, aangezien niet elk antibioticum geschikt is tijdens zwangerschap. De antibioticatherapie duurt meestal een week en daarna moet worden gecontroleerd of de therapie succesvol is geweest. Studies hebben aangetoond dat een succesvolle behandeling van ziekteverwekkers in de urine, ongeacht of de zwangere vrouw klaagt over symptomen zoals een branderig gevoel na toiletbezoek, het risico op vroeggeboorte kan verminderen. Om deze reden is tijdens de prenatale zorg een urinetest gepland om de accumulatie van bacteriën in de blaas of urinewegen zonder symptomen en om ze indien nodig te behandelen.
Alle artikelen in deze serie:
