Hoe gevaarlijk kan een melkeiwitallergie worden?
Een melkeiwitallergie kan gevaarlijk zijn, vooral voor baby's, als deze niet wordt herkend. De baby's krijgen er dan last van diarree opnieuw en opnieuw. Vooral het enorme vochtverlies is gevaarlijk voor baby's en peuters, daar het snel toe leidt uitdroging (uitdroging).
Het is daarom belangrijk dat ouders aandacht besteden aan tekenen van acuut uitdroging bij kinderen met diarree. Deze zijn droog tong, ingevallen ogen of een rusteloze baby. In de overgrote meerderheid van de gevallen is een allergie voor koemelk echter geen acuut levensbedreigend ziektebeeld. In de meeste gevallen hebben zowel de kinderen als de ouders de neiging om te lijden aan chronische spijsverteringsstoornissen. Dit onderwerp is wellicht ook interessant voor u:
- Diarree bij de baby
- Vloeistoftekort bij kinderen
Diagnose
Het is niet eenvoudig om een melkeiwitallergie te diagnosticeren, vooral omdat de symptomen vaak zo verschillend zijn. Meestal problemen met de spijsvertering staan op de voorgrond, maar ernstige neurodermitische uitslag kan ook voorkomen. Niet alle getroffenen vertonen deze symptomen onmiddellijk na het eten, en sommigen ontwikkelen ze pas na enkele dagen.
Het is echter typerend voor een allergie dat de symptomen meestal abrupt verbeteren als het triggermiddel wordt weggelaten. Daarom wordt de getroffenen gevraagd om gedurende 14 dagen geen zuivelproducten te gebruiken. Voor baby's kan voor deze periode een speciale formule worden voorgeschreven die geen melkeiwit bevat.
Bovendien een allergietest kan worden uitgevoerd in de bloed of op de huid. Het is echter belangrijk om te weten dat dit een negatief punt is allergietest kan nog steeds wijzen op een allergie voor melkeiwitten. Daarom is de doorslaggevende factor voor de diagnose uiteindelijk of de symptomen significant verbeteren, zo niet volledig verdwijnen, door de melk weg te laten.
Als de ouders of broers en zussen lijden aan allergische aandoeningen zoals neurodermitis, astma of hooi koortsis het allergierisico van het getroffen kind aanzienlijk verhoogd. Meestal wordt aan ouders ook gevraagd om voor het betreffende kind een voedingsdagboek bij te houden. Een huidtest, bijvoorbeeld de priktest, is gemaakt om de eerste indicaties te geven in de richting van melkallergie.
Dit houdt in dat de huid in een klein gebied met een lancet wordt gekrast en het allergeen in de huid wordt gebracht. Men observeert of er een reactie in de vorm van roodwortels ontstaat. De priktest is meestal pijnloos.
Deze test kan voor veel allergieën worden gedaan, bijvoorbeeld pollen of dier haar allergieën. Bovendien zijn er bloed tests die als het ware de volgende stap zijn om te onderzoeken of er sprake is van een immunologisch gemedieerde allergie voor melk eiwitten is werkelijk aanwezig. De RAST-test (Radio-Allergo-Sorbent-Test) onderzoekt de aanwezigheid van specifiek IgE antilichamen in de bloed van het kind.
Een positieve test duidt echter niet altijd op de aanwezigheid van een klinisch relevante allergie. De resultaten van de bloed Test vooral helpen om verdachte triggers van de allergie te beperken. Een andere testoptie is een melkvrije eliminatie dieet, waarbij het kind volledig afziet van melk in zijn dieet. Na een bepaalde tijd vindt er een provocatie plaats, dat wil zeggen dat er kleine hoeveelheden melk aan het kind worden gegeven om te zien of een allergische reactie treedt op bij de melkopname. De melkvrije uitlaat dieet dient de kinderarts als een veilige opheldering van de allergie bij een vermoeden van melkallergie op basis van de vooronderzoeken.
Alle artikelen in deze serie:
