Pulse Wave Velocimetrie

Pulsgolfsnelheid (PWV) is de snelheid waarmee de drukgolf door de slagaders reist. Het is een fysiologische parameter die informatie geeft over pathologische arteriële stijfheid (stijfheid van arteriële schepen) evenals informatie over de endotheelfunctie (laag cellen op het binnenoppervlak van bloed schepen​ Met de leeftijd nemen de vasculaire stijfheid en dus de pulsgolfsnelheid natuurlijk toe. Dit komt door remodelleringsprocessen, waardoor het elastisch is bindweefsel in elastische slagaders zoals de aorta wordt vervangen door collageen bindweefsel. Bovenal zijn echter ziekten die atherosclerose bevorderen of veroorzaken (verharding van de slagaders) significant bij dit proces betrokken. De meting van de pulsgolfsnelheid maakt de beoordeling van cardiovasculaire aandoeningen mogelijk risicofactoren​ Ziekten die atherosclerose bevorderen of waarbij veranderingen in de pulsgolfsnelheid aanwezig kunnen zijn:

Indicaties (toepassingsgebieden)

Meting van de pulsgolfsnelheid wordt gebruikt om reeds bestaande schade aan het eindorgaan in het vasculaire systeem (vasculaire systeem) als gevolg van de bovengenoemde ziekten te beoordelen. Het maakt het mogelijk om een ​​risicoprofiel vast te stellen en bijgevolg moeten therapeutische maatregelen worden genomen voor de behandeling van deze ziekten.

Voor het onderzoek

Pulsgolfsnelheidsmeting is een niet-invasieve diagnostische methode waarvoor geen voorbereiding van de patiënt nodig is.

De procedure

De pulsgolfsnelheid wordt uitgedrukt in meters per seconde en beschrijft de snelheid waarmee bloed drukgolf gegenereerd door samentrekking van de hart- reist door het arteriële vasculaire systeem. Vergeleken met de stroomsnelheid van bloed, de snelheid van pulsgolven is hoger. De doorslaggevende parameter voor de pulsgolfsnelheid is de elasticiteit van het vat. Hoe stijver de vaatwand, hoe sneller de pulsgolf. Door de verschillende afmetingen en wandopbouw van de schepen van het arteriële systeem, de pulsgolfsnelheid is afhankelijk van de locatie. In de aorta, die erg elastisch is, is het 4-6 m / s. In de perifere vaten neemt de pulsgolfsnelheid toe tot 8-12 m / s als gevolg van verhoogde stijfheid en kleinere vatlumina. De pulsgolfsnelheid wordt berekend op basis van een meting van de pulsgolf op twee meetpunten van een continu vatgedeelte. De tijdsvertraging van de aankomst van de pulsgolf op de meetpunten wordt geregistreerd. Deze tijd wordt ingesteld in relatie tot de afstand tussen de twee meetpunten, zodat een snelheid kan worden berekend. Praktisch gezien worden op de genoemde meetpunten twee drukimpulsmeters geplaatst (bijvoorbeeld in de loop van de been slagaders), die de pulsgolf detecteren. De berekening is gebaseerd op de volgende formule (PWG: pulsgolfsnelheid; B, A: meetpunten): PWG (m / s) = afstand / tijd (BA).

Interpretatie

Als de pulsgolfsnelheid wordt verhoogd, bevordert de pulsgolfreflectie in de periferie een toename van systolisch bloeddruk (eerste waarde in a bloeddruk meten) en dientengevolge een verlaging van de diastolische bloeddruk (tweede waarde in een bloeddrukmeting). Als gevolg hiervan leidt dit tot een verhoogde werklast van de hart- tijdens systole (hart ejectiefase), evenals een verminderde coronaire perfusie in diastole (afname van de bloedstroom naar de coronaire bloedvaten, die worden geperfuseerd in diastole (hart- vulfase)). De pulsgolfsnelheid vertegenwoordigt dus een kritische factor bij de beoordeling van arteriële vasculaire stijfheid. Met de leeftijd neemt het aandeel elastische vezels in de vaatwand af en wordt het vervangen door collageen bindweefsel, waardoor de vaten stijver worden. Bestaande arteriosclerose verhoogt ook aanzienlijk de vasculaire stijfheid. De pulsgolfsnelheid is van cruciaal belang, aangezien deze wordt geassocieerd met verhoogde mortaliteit (morbiditeit) bij patiënten wanneer de snelheid significant verhoogd is. mortaliteit (sterftecijfer) met 1-10%.