Hoe abnormaal gedrag bij de baby te herkennen

Introductie

Gedragsstoornissen omvatten een verscheidenheid aan meer of minder uitgesproken gedragsstoornissen en worden meestal gediagnosticeerd op de basisschoolleeftijd. De kinderen vallen storend uit en verhinderen zo zichzelf en anderen leren. Om dit te voorkomen zou een diagnose op jonge leeftijd gunstig zijn, aangezien vroege ondersteuning en therapie problemen later op school en op het werk kunnen voorkomen. Hoewel dit goed werkt voor kleuterschool en kleuters is het veel moeilijker om gedragsstoornissen bij baby's te diagnosticeren.

Wat is normaal, op welk punt spreekt men van een gedragsstoornis bij een baby?

Precies deze vraag is de crux van de discussies over opvallend gedrag. In het verleden werden opvallende nakomelingen 'probleemkinderen' of 'schrijvende baby's' genoemd, wier gedrag 'er al uit groeide'. In de meeste gevallen is dit waar, want in elk gezin zijn er rusteloze baby's die zich tijdens hun leven normaal ontwikkelen jeugd.

Waar "normaal" inspannend gedrag van een baby stopt en gedragsstoornissen beginnen, is in zo een vroeg stadium erg moeilijk vast te stellen jeugd. Achteraf gezien geven ouders van kinderen met gedragsproblemen aan dat hun kind als baby al bijzonder veeleisend was. Omdat een baby echter alleen maar enig ongenoegen kan uiten door te huilen, te janken, niet te willen slapen enz., Komt een psychologische oorzaak alleen in twijfel wanneer acute ziekten en andere storende factoren zijn geëlimineerd en het gedrag aanhoudt. Aangezien het echter nog niet mogelijk is om met zekerheid een nauwkeurige diagnose te stellen van zulke kleine kinderen en er dus geen specifieke therapie aan te bevelen is, heeft het opsporen van gedragsafwijkingen bij baby's (nog) geen medische betekenis. en wat is een ontwikkelingsstoornis?

Wat zijn de symptomen van een gedragsstoornis?

Over het algemeen onderscheiden de betrokken kinderen zich door opvallend storend, veeleisend en anderszins onaangenaam gedrag, vooral wanneer ze omgaan met leeftijdsgenoten of wanneer ze worden geconfronteerd met autoriteit en taken of plichten. Angst en onzekerheid worden ook waargenomen. Gedragsproblemen worden daarom meestal op schoolleeftijd waargenomen, aangezien deze symptomen pas na een bepaalde leeftijd en in bepaalde situaties kunnen worden waargenomen.

Achteraf gezien beschrijven veel ouders dat hun kinderen al als baby en peuter werden opgemerkt door toegenomen huilen, eetstoornissen, slaapproblemen en soortgelijk gedrag. Deze correlaties worden al een aantal jaren onderzocht en zijn gedeeltelijk bevestigd. Aangezien echter slechts een klein aantal "inspannende" baby's later gedragsstoornissen ontwikkelt en er geen specifieke therapie is voor kinderen van deze leeftijd, is het raadzaam dat ouders geduld hebben en het gedrag met liefde en begrip benaderen. Immers, ongeacht de oorzaak van de symptomen, dragen een goede ouder-kindrelatie en een hoog zelfbeeld van het kind bij aan een succesvolle behandeling van een eventuele latere aandoening.