Definitie
Men spreekt van hart- mislukking (of hartfalen in het algemeen) wanneer het hart niet langer in staat is om de benodigde hoeveelheid bloed door de circulatie. Dit komt voornamelijk door het feit dat de twee kamers van de hart- niet langer voldoende kracht hebben om een stabiele bloedsomloop te behouden. Als gevolg hiervan wordt de fysieke veerkracht verminderd, treden vermoeidheids- en zwakte-aanvallen op. Vandaag de dag, hart- mislukking is wijdverbreid en is een van de meest voorkomende doodsoorzaken in geïndustrialiseerde landen. Afhankelijk van het stadium en de voortgang van hartfalenDe levensverwachting varieert van enkele jaren tot decennia.
Oorzaken
Van veel factoren is bekend dat ze de oorzaak zijn hartfalen. Deze omvatten verschillende hartaandoeningen die het hart op de lange termijn verzwakken. Vanwege hartritmestoornissenkan het hart niet langer gelijkmatig en doelgericht pompen.
Ofwel klopt het te snel, te langzaam of over het algemeen ongecoördineerd. Zo'n voorwaarde belast het hart, omdat het harder moet werken om dezelfde hoeveelheid bloed. Andere oorzaken kunnen zijn hartklepaandoeningen zoals blokkades of vernauwing van de hartkleppen.
Net als bij lekken hartkleppen, het hart moet veel harder werken. Is gestegen bloed druk in het lichaam of pulmonale circulatie belast ook het hart, omdat het met elke hartslag moet vechten tegen hogere druk. Als het hart er niet in slaagt al het bloed uit de kamer te pompen, komt er tijdens de vulfase nog meer bloed de kamer binnen en krijgt het hart ook te maken met een hogere volumebelasting.
Bovendien, als gevolg van de zogenaamde coronaire hartziekte (vernauwingen of blokkades in de kransslagaders), kunnen de hartspieren onvoldoende worden voorzien van bloed en dus zuurstof en andere belangrijke voedingsstoffen. Dit beschadigt de spiercellen en kan leiden tot een hartaanval, bijvoorbeeld. De verzwakking van de hartspier kan ook leiden tot hartfalen.
Diagnose
Er zijn verschillende tests nodig om hartfalen te diagnosticeren. Allereerst geven symptomen als kortademigheid en verminderde veerkracht het vermoeden van hartfalen. Met een hart ultrageluid (echocardiografie) de prestatie van het hart in de span- en ontspanningsfase kan worden gemeten, evenals de grootte van de verschillende hartholtes en de dikte van de hartspier.
Al deze informatie kan aanwijzingen geven voor hartfalen. Een Röntgenstraal onderzoek kan ook uitwijzen of het hart vergroot is. Daarnaast kan het ook mogelijk zijn om te bepalen of het bloed wordt geback-upt in de pulmonale circulatie of de aderen (schepen leidend naar het hart).
Artsen verdelen hartfalen in zogenaamde NYHA-stadia. (NYHA staat voor New York Heart Association.) De classificatie wordt op basis van de klinische symptomen in vier verschillende NYHA-klassen gemaakt.
Met andere woorden, volgens welke stress welke symptomen veroorzaakt.
- NYHA Klasse I wordt gekenmerkt door normaal lichamelijk uithoudingsvermogen. Bovendien treden er in rust geen klachten op.
Het hart kan zonder problemen de benodigde hoeveelheid bloed in de bloedsomloop transporteren. NYHA Klasse I wordt echter gekenmerkt door een herkenbare structurele schade aan het hart.
- Patiënten zonder symptomen worden ook in rust ingedeeld in NYHA Klasse II. Bij ernstige lichamelijke belasting treden echter klachten op.
In rust en bij weinig inspanning is het hartminuutvolume (de hoeveelheid bloed die het lichaam per minuut in de bloedsomloop pompt) voldoende, maar bij zware inspanning is dit niet meer het geval.
- Bij NYHA Klasse III treden de symptomen zelfs op bij een lage inspanning en is het hartminuutvolume beperkt tijdens inspanning.
- Patiënten in NYHA Klasse IV hebben al symptomen in rust en het hart kan zelfs zonder lichamelijke inspanning niet genoeg bloed in de bloedsomloop pompen.
Volgens de American Heart Association (AHA) is hartfalen onderverdeeld in stadia A tot D. De ziekte is het verst gevorderd in stadium D.
- In stadium A zijn nog geen structurele veranderingen in het hart zichtbaar. Bovendien nee symptomen van hartfalen zijn bekend bij de patiënten. Er zijn echter verschillende risicofactoren die de ontwikkeling van hartfalen bevorderen.
- Vanaf stadium B vertonen patiënten herkenbare structurele veranderingen in het hart, die wijzen op hartfalen.
Zelfs in deze fase zijn er geen symptomen van hartfalen.
- Stadium C wordt gekenmerkt door huidig of eerder bekend symptomen van hartfalenBovendien is er een structurele hartziekte.
- In stadium D bevindt de structurele hartziekte zich al in een vergevorderd stadium. Zelfs in rust treden ernstige symptomen en ongemak op, en de patiënten kunnen ondanks medicamenteuze therapie niet omgaan met stress. Speciale medicijnen of maatregelen (kunsthart /harttransplantatie) zijn vereist om te herstellen volksgezondheid.
