Hieronder volgen de belangrijkste ziekten of complicaties die kunnen worden veroorzaakt door osteoporose van de wervelkolom: Ademhalingssysteem (J00-J99) Beperking van de longfunctie door breuken (botbreuken) in de thoracale wervelkolom. Cardiovasculair systeem (I00-I99) Beperking van de hartfunctie door fracturen in de thoracale wervelkolom. Hartfalen (hartinsufficiëntie) Kransslagader … Osteoporose van de wervelkolom: complicaties
Densitometrische classificatie van osteoporose (WHO-stadiëring). Graad Classificatie T-score Normaal ≥ – 1 + geen breuken (gebroken botten) 0 Osteopenie (vermindering van botdichtheid) – 1.0 tot – 2.5 + geen breuken 1 Osteoporose ≤ – 2.5 + geen breuken 2 Manifesterende osteoporose ≤ – 2.5 + 1-3 osteoporose-gerelateerde fracturen (gebroken botten). 3 Gevorderde osteoporose … Osteoporose van de wervelkolom: classificatie
Een uitgebreid klinisch onderzoek vormt de basis voor het selecteren van verdere diagnostische stappen: Algemeen lichamelijk onderzoek – inclusief bloeddruk, pols, lichaamsgewicht, lengte [afname in lengte]; verder: Keuring (bezichtiging). Huid (normaal: intact; schaafwonden, roodheid, hematomen (blauwe plekken), littekens) en slijmvliezen. Gangpatroon (vloeiend, mank) [looponzekerheid door gebrekkige statica en verschuiving in het midden van … Osteoporose van de wervelkolom: onderzoek
Laboratoriumparameters van de 1e orde - verplichte laboratoriumtests (tenzij anders aangegeven). Bloedonderzoek Bloedbeeld ESR (erytrocytenbezinkingssnelheid) of CRP (C-reactief proteïne). Serumcalcium Serumfosfaat Serumcreatinine, creatinineklaring indien van toepassing. Alkalische fosfatase (AP) Gamma-GT TSH (schildklierstimulerend hormoon) Serumelektroforese Indien nodig, hydroxyvitamine D3 (afhankelijk van het geval). Testosteron in … Osteoporose van de wervelkolom: test en diagnose
Therapeutisch doel Voorkomen van complicaties en verdere progressie van botafbraak. Therapieaanbevelingen Therapieschema (alleen van toepassing op DXA-waarden). Leeftijd in jaren T-score (alleen van toepassing op Dexa-waarden. De werkzaamheid van farmacotherapie is niet met zekerheid bewezen voor perifere fracturen (botbreuken) met een T-score > -2.0) mevrouw Man -2,0 – -2,5 -2,5 … Osteoporose van de wervelkolom: medicamenteuze therapie
Verplichte diagnostiek van medische hulpmiddelen. Osteodensitometrie (botdensitometrie) – voor vroege diagnose van osteoporose en follow-up van therapie kan de botdichtheid als volgt worden bepaald: Dual-röntgenabsorptiometrie (DXA, DEXA; duale röntgenabsorptiometrie; methode van eerste keuze)Opmerking: DXA-beelden zijn niet informatief bij scoliose. Bij scoliosepatiënten mag de botdichtheid alleen bij de heup worden gemeten. Kwantitatief … Osteoporose van de wervelkolom: diagnostische tests
In het kader van de geneeskunde met micronutriënten (vitale stoffen) worden de volgende vitale stoffen (macro- en micronutriënten) gebruikt voor preventie en ondersteunende therapie: Calcium is een essentieel bestanddeel van botten. Daarom is het essentieel om te zorgen voor een calciumrijke voeding. Daarnaast kunnen calciumsupplementen worden gebruikt. Om ervoor te zorgen dat het lichaam goed kan absorberen en gebruiken ... Osteoporose van de wervelkolom: micronutriënten therapie
Chirurgische maatregelen Na breuken (botbreuken) moet vaak een chirurgische behandeling worden uitgevoerd om de stabiliteit van het bot te herstellen. Het gaat dan vooral om fracturen van heup en dijbeen. Voor fracturen van de wervellichamen hangt het type therapie af van de vraag of de fractuur stabiel of onstabiel is. Meer dan 33% van de fracturen van het wervellichaam leidt … Osteoporose van de wervelkolom: chirurgische therapie
Vóór de puberteit ontwikkelt het skeletstelsel zich voornamelijk zonder de invloed van geslachtshormonen, waarbij de botgroei wordt gecontroleerd door genetische aanleg die verantwoordelijk is voor 60-80% van de botmassa en breukweerstand (“botbreukweerstand”), het calcium-vitamine D-systeem, en lichamelijke stress. De situatie verandert met het begin van de puberteit. Tijdens de puberteit wordt het skelet het geslachtshormoon... Osteoporose van de wervelkolom: fysiologie
Belangrijkste risico voor het optreden van osteoporotische fracturen is: Leeftijd > 70 jaar BMI < 20 kg/m2 Positieve fractuurgeschiedenis: Fractuur na onvoldoende trauma. Een femurhalsfractuur bij 1e graads familieleden. Een uitgebalanceerde levensstijl kan de botmassa langer in stand houden voordat de resorptie/vormingsverhouding verschuift ten gunste van resorptie en langzaam botmassa verloren gaat. … Osteoporose van de wervelkolom: preventie
Osteoporose veroorzaakt geen pijn. Alleen wanneer fracturen* (botbreuken) zijn opgetreden, kunnen de volgende symptomen optreden: Pijn – pijn bij osteoporotische fracturen is ernstig en houdt ongeveer vier tot zes weken aan, totdat de fractuur is geconsolideerd (langer als de fracturen niet genezen). Meestal is er een hersenschuddinggevoeligheid van de wervelkolom (gevoeligheid van het hoofd) ... Osteoporose van de wervelkolom: symptomen, klachten, tekenen
Pathogenese (ziekteontwikkeling) De maximale botmassa (piekbotmassa) wordt bereikt in het 30e tot 35e levensjaar en is voor 60-80% genetisch bepaald. Bij een normaal botmetabolisme is er een stabiel evenwicht tussen botresorptie en botvorming. Dit evenwicht wordt gehandhaafd tot ongeveer de leeftijd van 40. Daarna verliest het lichaam … Osteoporose van de wervelkolom: oorzaken
