Patiënten met een gebrek aan gedachten ervaren egodisfunctie. Ze denken dat hun eigen gedachten tot stilstand worden gebracht door krachten van buitenaf. Gedachte terugtrekking is een veel voorkomend symptoom van schizofrenie en gaat vaak gepaard met derealisatie.
Wat is het terugtrekken van gedachten?
In de context van een psychotische toestand rapporteren patiënten vaak een zogenaamde terugtrekking van gedachten. Deze terugtrekking van gedachten wordt beschouwd als een positief symptoom in de context van verschillende ziekten van de psyche en wordt egostoornis genoemd. De getroffenen ervaren zichzelf subjectief als beïnvloed door anderen in de context van verschillende ziekten. Ze denken dat ze hun eigen gedachten in bepaalde situaties als afwezig ervaren. Ze melden ook vaak dat hun gedachten gewoon stilvallen of door een of andere kracht tot stilstand worden gebracht. Wat hen controleert en drijft, zien ze vanaf dat moment niet meer als een deel van zichzelf. Het subjectief gevoelde gedachtengebrek kan ook worden weerspiegeld in de taal en het cognitieve gedrag van de getroffen persoon en wordt daardoor pas duidelijk voor de therapeut. Gedachtetekort wordt dus vooral vaak geassocieerd met grillige en systeemloze spraak of manifesteert zich in communicatie herhaaldelijk door een onsamenhangende invoeging. Zoals alle positieve symptomen, moet het terugtrekken van gedachten worden gezien als een teveel ten opzichte van een objectief gezonde toestand, dicht bij een manifest hallucinatie.
Oorzaken
Het terugtrekken van gedachten vindt meestal plaats in de context van egostoornissen. Dit zijn ervaringsmodi waarvan de ego-omgevingsgrens verstoord wordt. De persoonlijke eenheidservaring of ego-ervaring van de patiënt is vervormd. Naast pure stoornissen van de ego-omgevingsgrens, zoals depersonalisatie, kan een gebrek aan vermogen tot geïsoleerde ego-perceptie ook worden omschreven als een egostoornis. Bovendien komen er vaak verschijnselen voor die de eigen ervaringsinhoud de subjectieve smaak geven van manipulatie op het niveau van het denken. In deze context lijden de patiënten onder de ervaring beïnvloed te worden door anderen. Als de ego-stoornis puur een ego-perceptie-stoornis is in de zin van het ervaren van externe invloed, worden de symptomen meestal geassocieerd met waanvoorstellingen of vertonen ze op zijn minst een soepele overgang ernaar. Een gestoord gedrag van de getroffen persoon is het gevolg. Vooral in de ervaring beïnvloed te worden door anderen, is het terugtrekken van gedachten een veel voorkomend symptoom. In plaats van zichzelf te kunnen beheersen met de eigen gedachten, ervaren de getroffenen zichzelf alsof ze op afstand worden bestuurd. Dergelijke egostoornissen met terugtrekking van gedachten komen steeds vaker voor in de context van schizofrenie Gedachte terugtrekking wordt daarom een positief symptoom van deze aandoening genoemd.
Symptomen, klachten en tekenen
Zelfs de gedachten van gezonde mensen worden in bepaalde situaties niet voltooid. Als voorbeeld: dalend concentratie kan het moeilijk maken om individuele gedachten op te volgen. Gedachte terugtrekking heeft niets te maken met deze fysiologisch normale vormen. Gedachtetekort is eerder een soort waanvoorstelling die noodzakelijkerwijs gepaard gaat met het idee van invloed van buitenaf. De getroffen personen denken dat een macht van welke aard dan ook hun gedachten tot stilstand brengt om hen te beheersen in hun gedrag en hun manier van denken. Vaak wordt deze kracht geconcretiseerd door de patiënten. De getroffenen noemen het vaak bij de namen van andere mensen, beschrijven het als Satan, interpreteren het als een buitenaards wezen of geheime dienst. Als er geen ervaring is met externe invloeden, kunnen we niet zeker spreken van het symptoom van gedachtengebrek. In de meeste gevallen hebben mensen met gedachtengebrek last van begeleidende symptomen zoals depersonalisatie of derealisatie. Zo ervaren ze hun omgeving over het algemeen vaak als vervormd of afstandelijk. In sommige gevallen ervaren ze ook hun eigen lichaamsdelen of hun hele lichaam als vervreemd. Daardoor ervaren ze de omgeving vaak niet meer als realiteit. Uiterlijk kunnen een sterk wantrouwen en pogingen om zich af te sluiten van het veronderstelde gedachtenlezen duiden op een gebrek aan gedachten. Mogelijk confronteert de getroffen persoon zijn omgeving rechtstreeks met een overeenkomstig verwijt. In alle gevallen is het echter belangrijk om ook alternatieve verklaringen voor dit gedrag in overweging te nemen en niet automatisch uit te gaan van terugtrekking van gedachten.
Diagnose en verloop
De diagnose gedachte-terugtrekking wordt gesteld door de psycholoog of psychotherapeut. In de grotere context dient het gediagnosticeerde symptoom van terugtrekking van gedachten als bewijs van ego-stoornis, dus meestal als bewijs van schizofrenieDe prognose voor mensen met gedachte-terugtrekking hangt sterk af van de primaire oorzaak. Voor zover schizofrene wanen het symptoom veroorzaken, geldt een relatief ongunstige prognose. Schizofrenie is moeilijk te behandelen vanwege de egosyntonie die ermee gepaard gaat, aangezien patiënten niet in staat zijn hun eigen waanvoorstellingen en ziekte te zien.
Wanneer moet je naar een dokter?
Als de getroffen persoon herhaaldelijk abnormaal gedrag vertoont dat door mensen in de omgeving als afwijkend wordt ervaren, moet een arts worden geraadpleegd. Als waanideeën optreden, als de manier van denken en handelen van de getroffen persoon niet kan worden begrepen door degenen die dicht bij hem of haar staan, of als de getroffen persoon verwarde uitspraken doet, is een arts nodig. Als gedachten in verschillende situaties niet tot het einde in een continue vorm worden doordacht, wordt dit als ongebruikelijk beschouwd en moet dit medisch worden opgehelderd. Als er sterke schommelingen zijn in concentratie of als de aandacht wordt onderbroken, is een bezoek aan de dokter noodzakelijk. Zodra het gevoel ontstaat dat de eigen gedachten worden beheerst, onderbroken of gereguleerd door een extern lichaam, is het raadzaam een arts te raadplegen. De perceptie van een externe invloed op de eigen ervaring en cognities wordt als zorgwekkend beschouwd en moet zowel medisch onderzocht als behandeld worden. Als de getroffen persoon geen verbinding heeft met de directe omgeving of als het eigen lichaam wordt beschouwd als niet behorend, is een arts nodig om de oorzaak op te helderen. In het geval van derealisatie heeft de getroffen persoon hulp nodig en moet daarom bij een arts worden ingediend. Als er nog meer gedragsafwijkingen kunnen worden waargenomen, zoals een agressieve houding, verstoorde handelingen, evenals geheugen aandoeningen, deze dienen door een arts te worden onderzocht.
Behandeling en therapie
Behandeling van patiënten met terugtrekking van gedachten is gewoonlijk gelijk aan behandeling van de primaire oorzaak. Antipsychotica zijn vastgesteld voor de behandeling van schizofreniepatiënten. In cognitief therapiekrijgt de patiënt idealiter een nieuw perspectief op zijn of haar eigen gedachten, die als vreemd worden ervaren. Het doel van therapie is het in twijfel trekken van meningen en oordelen over de inhoud van gedachten en hun attributie aan externe bronnen. Zodra patiënten hun gedachten niet meer als vreemde gedachten waarnemen, treedt een verbetering van de terugtrekking van gedachten op. Toch wordt met name schizofrenie gekenmerkt door associatieve versoepeling. Dit betekent dat de denkpatronen van de patiënt en cognitief hersenen processen raken vervreemd en veranderen geleidelijk in manifeste waanvoorstellingen, vaak zonder enige waarneembare systemische context. Omdat patiënten meestal weigeren hun waanideeën als zodanig te accepteren, psychotherapieën en alle andere vormen van praten therapie vaak niet leiden naar het gewenste doel. Medicamenteuze behandeling blijft dus vaak de enige verstandige therapeutische optie. Genezing van manifeste schizofrenie is nauwelijks haalbaar. De schizofrene episodes, waaronder het terugtrekken van gedachten, kunnen echter worden verzacht en soms zelfs vertraagd door antipsychotica.
Vooruitzichten en prognose
De prognose in de aanwezigheid van een ingebeelde terugtrekking van gedachten van buitenaf is relatief slecht. Getroffen individuen lijden meestal aan een verminderde ego-perceptie. Omdat de oorzaak van denkbeeldige terugtrekking vaak wordt gevonden bij schizofrene wanen, is de behandeling moeilijk. Patiënten hebben geen inzicht in de aard van hun aandoening. Gedachte terugtrekking is niet het enige kenmerk van de aandoening. Een positieve prognose zou mogelijk zijn als de onderliggende aandoening met succes wordt behandeld. Statistieken stellen dat ongeveer 60 tot 80 procent van de mensen met schizofrenie terugkerende episodes van schizofrenie ervaren. Dit betekent vaak dat de veronderstelde terugtrekking van gedachten wordt hersteld. Het is waar dat de behandelingsopties op klinisch gebied aanzienlijk zijn verbeterd. Schizofrenie kan worden behandeld met antipsychotica of neuroleptica De terugvalpercentages die vroeger optraden, zijn met 40-50 procent verminderd. Desalniettemin blijft de prognose relatief ongunstig. De getroffenen plegen gemiddeld vaker zelfmoord. Depressieve symptomatologie verhoogt het gevoel van denkgebrek bij patiënten als gevolg van onverklaarbare externe interventie. Hoe jonger en sociaal beter af de patiënten zijn, hoe groter het risico dat ze niet kunnen omgaan met de vermeende terugtrekking van gedachten. Een gunstiger beloop is echter ook mogelijk. Met vroege start van de therapie, geconsolideerde woonsituaties, een ondersteunende partner en het vermijden van spanning voor zover mogelijk kan terugtrekking van gedachten als symptoom van schizofrene stoornis worden behandeld en met succes worden behandeld.
het voorkomen
Het terugtrekken van gedachten kan alleen worden voorkomen voor zover de veroorzakende egostoornissen kunnen worden voorkomen. Uitgebreide preventieve maatregelen zijn nauwelijks specifiek voor schizofrenie beschikbaar, aangezien naast genetische aanleg en psychosociale factoren tal van individuele factoren een rol spelen bij de aandoening.
Nazorg
Afhankelijk van wat de aanleiding was voor de terugtrekking van de gedachte als gevolg van psychosezou de nazorg ontworpen moeten worden in functie van de symptomatologie en de veroorzakende factor. Als er bijvoorbeeld drugsverslaving bestond als oorzaak van de terugtrekking van de gedachte, ontwenning van drugs is waarschijnlijk niet voldoende. Psychiatrische nazorg en opname in het methadon programma zou worden aanbevolen. De ervaring heeft geleerd dat er een hoog terugvalpercentage is en de terugtrekking van de gedachte kan daarom ook terugkeren. Is er sprake van een psychotische stoornis of schizofrenie met een andere oorzaak, dan is de behandeling anders. Ook hier langdurige behandeling en Grensverkeer van de getroffen persoon is aan te raden. Een duidelijk gedefinieerde diagnose is echter belangrijk. Het terugtrekken van gedachten moet worden veroorzaakt door externe invloeden. Aangezien dergelijke ziekten vaak in episodes voorkomen, is de kans op herstel meestal laag. Het inzicht in de ziekte ontbreekt bij schizofrene wanen. Daarom wordt de behandeling meestal stopgezet, niet ondersteund of ondermijnd. Dit bemoeilijkt dus ook de opvolging. Antipsychotica kunnen behandeling mogelijk maken. Ze verlichten de symptomen. Maar ze kunnen niets tegen de ziekte zelf doen. De nazorg kan cognitief zijn of gedragstherapie Maar dit zou op lange termijn moeten zijn. Het vereist dat de patiënt meedoet. Gezien het klinische beeld van schizofrenie is dit tamelijk onwaarschijnlijk. Daarom zien de patiënten hun waanideeën als echt en missen ze enig inzicht en bereidheid om samen te werken.
